Release: 2020-02-07 Style: blackened death metal Label:http://www.aoprecords.de/ Art Of Propaganda Website: / Facebook:https://www.facebook.com/thespiritband/ Country: Germany Playing Time: 41:55 Cat. N°: AOP075 Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 9/10
English:
Nederlands:
The Spirit kwam in 2018 onder onze aandacht, toen hun uitstekende debuutalbum ‘Sounds From The Vortex’ opgepikt werd door Nuclear Blast en alsnog kon rekenen op meer promotie. Bovendien konden zij vlak daarna de hort op met Kataklysm en Hypocrisy voor een grote Europese tournee. De toekomst zag er goed uit voor The Spirit. We waren dan ook verbaasd dat dit volgende album ‘Cosmic Terror’ op een kleiner label wordt uitgebracht, want dit is een knaller van jewelste vol intensieve black/death metal met de vernuftige techniek van een progressieve band. Zanger/gitarist M.T. is namelijk ook een fan van progressieve metal.
Reeds begin 2019 trok men de Woodshed studio in met producer V. Santura om dit nieuwe album ‘Cosmic Terror’ op te nemen. De drums waren zelfs al eerder opgenomen in de Iguana studio in Baden-Württemberg. Kortom, een band die van aanpakken weet. Deze Duitsers uit Saarbrücken zijn geïnspireerd door death/black metal uit Scandinavië in de jaren negentig en invloeden van Dissection, Immortal en zelfs van hun landgenoten Thulcandra zijn dan ook legio, maar wel fris gepresenteerd op een eigen blaadje. De titel ‘Cosmic Terror’ is geen loze kreet, want uit de teksten blijkt een groot ontzag voor het universum. Dit geeft een atmosferische, soms ijskoude, maar ook zwevende tint aan de muziek waarin lange instrumentale passages geen uitzondering zijn.
De zeven behoorlijk lange tracks nemen je mee op een ijskoude reis, maar onderling is er genoeg afwisseling. Zo komen de single ‘Serpent As Time Reveals’ en ‘Strive For Salvation’ hard binnen, maar is het misantropische ‘Repugnant Human Scum’ veel grimmiger met glorieuze uitval. Een ware dans tussen intense black metal en melodieuze elementen. In ‘The Path Of Solitude’ heerst eerder melancholie en wanhoop, bijgevolg slepende passages. Het meest catchy nummer is ongetwijfeld ‘Pillars Of Doom’ (video!), waarna men zich overdonderend waagt aan de soundtrack van wijdverspreid nihilisme tijdens ‘The Wide Emptiness’ en ons imponeert met instrumentale strapatsen tijdens sluitstuk ‘Cosmic Terror’. Verplichte aanschaf voor elke liefhebber van melodieuze zwartgeblakerde death metal!
Tracklist:
Serpent As Time Reveals (6:24) Strive For Salvation (4:25) Repugnant Human Scum (5:08) The Path Of Solitude (7:50) Pillars Of Doom (5:29) The Wide Emptiness (6:00) Cosmic Terror (6:19)
Musicians:
M.T.: vocals, guitars A.T.: bass M.S.: drums
Geplaatst door Vera op zaterdag 15 februari 2020 - 23:23:20
Toen Deathwhite begin 2018 debuteerde met ‘For A Black Tomorrow’ spitsten we meteen de oren. Dit was dynamische doom/gothic metal uit de Verenigde Staten, maar diep geworteld in het erfgoed van de Engelse doom/gothic Drievuldigheid (My Dying Bride, Anathema, Paradise Lost) uit de jaren negentig! Alles klopte aan dit album dat ons een heerlijk gevoel van vertrouwdheid gaf, maar toch fris en hedendaags klonk.
Deze koers wordt gecontinueerd op tweede album ‘Grave Image’, dat werkelijk een pareltje is voor melancholieke zielen. Iets heftiger in zijn aanpak – met een tweede gitarist die het vuur opstookt – weet Deathwhite ons van begin tot einde te bekoren met aangrijpende songs. Vanaf de introductie met het uitermate doomy ‘Funeral Ground’ – waarvoor je een prachtige videoclip kan bekijken – over de raggende gitaren met zachte zang in ‘In Eclipse’ besef je dat dit tijdloos is. Echo’s van Katatonia (‘Among Us’ en de single ‘Plague Of Virtue’) en Anathema (‘Words Of Dead Men’) maken het plaatje compleet. Deze mysterieuze band, welke nog steeds niet wil prijsgeven wie de leden zijn, heeft een erg diepgaand, emotioneel album gemaakt dat we nog lang zullen koesteren!
Deze mysterieuze Amerikaanse band, welke nog steeds niet wil prijsgeven wie de leden zijn, heeft een erg diepgaand, emotioneel album gemaakt dat we nog lang zullen koesteren! Fans van jaren negentig doom/gothic weten waarom…
Tracklist:
Funeral Ground (5:05) In Eclipse (4:46) Further From Salvation (4:56) Grave Image (4:50) Among Us (4:11) Words Of Dead Men (3:56) No Horizon (5:29) Plague Of Virtue (4:14) A Servant (4:43) Return To Silence (6:38)
Musicians:
Unknown, the band does not provide line-up information
Geplaatst door Vera op donderdag 13 februari 2020 - 11:18:41
Begin 2013 kondigde muzikale duizendpoot Tuomas Saukkonen aan dat al zijn creativiteit voortaan zou vloeien naar de nieuwe constellatie Wolfheart. Dat betekende het einde van Before The Dawn, Dawn Of Solace, Black Sun Aeon, The Final Harvest en RoutaSielu.
Bij Dawn Of Solace bleef er toch iets knagen. Dit melodieuze doom project met cleane zang bracht in 2006 het prachtige debuut ‘The Darkness’ uit. Lang was er sprake van een tweede album, maar om allerlei redenen is dit er nooit gekomen. Tot nu! Al de melancholieke songs die Tuomas geschreven had voor de band werden in 2019 eindelijk opgenomen. Met Mikko Heikkilä (Black Sun Aeon, Kaunis Kuolematon, ex-Sinamore) als indrukkende leadzanger. Lars Eikind – lange tijd cleane zang in Before The Dawn en Black Sun Aeon – zingt in één song en om de link met het oorspronkelijke Dawn Of Solace compleet te maken speelt Jukka Salovaara gitaarsolo’s in twee tracks.
Het is een album geworden waarop Tuomas zich een meester toont in beklijvende weemoed. Openingstrack ‘Lead Wings’ werd al vrijgegeven en meteen begrijp je waarom Tuomas stelt dat Mikko de zanger is met de mooiste droevige stem. In ‘Ashes’, ‘Silence’ en het met akoestische gitaren ingeleide ‘Hiding’ heerst een verheven schoonheid welke amper te vatten is. Net denk je dat ‘Tuli’ een instrumentale track wordt – met naast de kenmerkende gitaarsound van de meester ook zijn sierlijk pianospel – of het nummer neemt een wending met meer geëxciteerde cleane zang plus echo van screams en dit in de Finse taal. Het ontroerende ‘Numb’ had zo op ‘Alternative 4’ of ‘Judgement’ van Anathema kunnen staan. Lars Eikind voegt zijn uniek stemtimbre toe aan ‘Choice’ en als besluit zet ‘Ghost’ je eens te meer in een warm bad vol melancholie met enkel piano en Mikko’s plechtige zang. Wat hebben we lang moeten wachten op dit album, maar ook in een melodieus doomkader scheert Saukkonen hoge toppen!
Tracklist:
Lead Wings (4:47) Ashes (5:57) Silence (5:18) Hiding (4:46) Tuli (5:37) Numb (5:30) Choice (5:03) Ghost (4:01)
Musicians:
Tuomas Saukkonen: instruments and harsh vocals
Mikko Heikkilä: vocals Lars Eikind: vocals on 1 song (‘Choice’) Jukka Salovaara: guest solo guitarist on 2 songs
Geplaatst door Vera op woensdag 12 februari 2020 - 21:09:12
Ontdekking uit Rusland! Nu het komende My Dying Bride album ‘The Ghost Of Orion’ aan de einder gloort, is het onze taak om fans van deze Engelse doommeesters ook attent te maken op deze uitstekende, maar onbekende Russische doom/death/gothic metal formatie. Of hoe je locatie toch nog invloed kan hebben op je lot, want men bracht eerder al vier albums uit, maar ik wed dat amper iemand hen kent. Zanger/bassist Anton Rosa en gitarist Denis Sukharev startten de band al in 1999, nieuwe krachten op ‘The Withering Of The Rose’ zijn drummer Oleg ‘Papa’ Filistorich en violist Michael Morozkin.
De prominente aanwezigheid van prachtige, weemoedige vioolstrijkjes maakt de vergelijking met My Dying Bride natuurlijk nog meer verleidelijk, maar destijds zal een band als The Sins Of Thy Beloved toch ook ingeslagen zijn ten huize Rosa vermoeden we. Edoch, dit is enkel ter introductie, want Dominia heeft echt bestaansrecht als zijnde een aanrader in het melancholieke genre.
Zeventig minuten doom metal met een vleugje gothic wordt opgedeeld in tien behoorlijk lange tracks. Zinderende doom riffs worden afgewisseld met fraaie passages van tokkelende gitaren in ‘I Want To Forget’. De viool creëert dikwijls een klassieke sereniteit, maar veelal neemt het instrument ook de solo’s op gitaar over. Typische erupties vol woeste grunts vol verdriet en weemoed krijgen vanaf het tweede nummer ‘My Flesh And The Sacred River’ ook dikwijls gezelschap van cleane zang. Anton heeft uiteraard niet het briljante van Aaron Stainthorpe, maar de vocale inkleuring is passend en wel gepassioneerd. De single ‘Suprema’ is een ingetogen treurzang vol schoonheid. ‘The Light Of The Black Sun’ is dan weer eerder toegankelijk en catchy te noemen door zijn gothic flair. Hier toont men dat grommende death growls ook kunnen verworden tot schreeuwerige zwartgeblakerde zang. Zo is er wel veel afwisseling te detecteren op dit album, een broodnodige zet met deze lengte. Zo werkt de mechanisch vervormde zang tegenover het clean gezongen refrein in ‘The Elephant Man’ heel goed en krijgen we er nog een puike vioolsolo bovenop. In het zwevende en gevoelige ‘Nomereus’ duiken dan weer enigmatische gesproken fragmenten op. Een erg meeslepend nummer dat pas later even een acceleratie riskeert. Waardigheid en grandeur stralen uit van het instrumentale titelnummer, terwijl breekbare cleane zang de introverte passages begeleiden in ‘The Night And The Dark Room’, maar er ook grandioze uitbarstingen met grunts zijn. De bonustrack heeft de grappige titel ‘The Song That You Don’t Like’ en vreemd genoeg komen er blazers tussen de doom riffs piepen, waar we inderdaad niet zo van houden. Maar algemeen beschouwd is dit een Russische doom/gothic metal ontdekking die onze verwaande Westerse oren best kan bekoren.
Tracklist:
I Want To Forget (7:28) My Flesh And The Sacred River (5:36) Suprema (7:03) The Light Of The Black Sun (6:01) Entombed In Grief (5:46) The Elephant Man (7:48) Nomoreus (7:10) The Withering Of The Roses (6:58) The Night And The Dark Room (9:06) The Song That You Don’t Like (bonus track) (5:36)
Musicians:
Anton Rosa: vocals, bass Denis Sukharev: guitars Michael Morozkin: violin Oleg ‘Papa’ Filistorich: drums
Geplaatst door Vera op zondag 09 februari 2020 - 15:21:00
