Swedish Viking outfit Grimner exists of musicians with proper work ethics. In 2014 we enjoyed the debut ’Blodshymner’, two years later followed by ’Frost Mot Eld’ and now their third album ‘Vanadrottning’ is ready to prolong the expanding success. In the meantime they also released some EP’s and this new album was preceded by the singles ‘En Fallen Jätte’ (see the video clip) and ‘Freja Vakar’ in order to tease pagan metal fans for the real thing, a full length album.
Again this Swedish band sings in their vernacular language and for the lyrics they took inspiration from Nordic mythology. This time the concept focuses on Gullveig, the queen of the Vanir who was buried alive by Odin’s hordes, but always resurrected. Musically they continue the direction of the predecessor with more compact songs than in the early days, catchy and inciting. Flutist Johan Rydberg constantly flutters through the sturdy, battle-like songs. These songs feature the ferocious growls of founding member/guitarist Ted Sjulmark, but we also hear a lot of clean heathen chants. These are done by the new rhythm guitarist Martin Welcel and he is doing a great job. The title track kicks off the album with pagan drums and symphonic arrangements, but soon it cuts loose with fetching rhythms. Sometimes they insert intermezzos on piano or acoustic guitars and they do not shun to play a marvelous classic guitar solo now and then. Still we like to mention influences of Eluveitie (but without female vocals), Finntroll (just listen to the swinging rhythms in ‘En Vilja Av Järn’), Ensiferum (the interaction between harsh and clean vocals plus catchy choruses) and Månegarm (not only due to the Swedish lyrics). Both singles might be the catchiest tunes, yet all songs are easygoing tracks for every pagan metal fan, without falling into cheap cheerful partying, with the danceable ‘Dödens Dans’ as exception. The band already has a firm amount of gigs in the near future and they will be able to expand their success with this excellent album in the pocket.
Nederlands:
De Zweedse Vikinghorde Grimner timmert aardig aan de weg. In 2014 konden we het debuut ’Blodshymner’ wel smaken, twee jaar later volgde ’Frost Mot Eld’ en nu is het derde volledige album ‘Vanadrottning’ klaar om het succes te prolongeren. Intussen bracht men ook enkele EP’s uit en dit nieuwe album werd voorafgegaan door de singles ‘En Fallen Jätte’ (ook videoclip) en ‘Freja Vakar’ om de pagan metal fans warm te maken voor het grote werk.
De Zweedse band zingt ook ditmaal in de moedertaal en voor de teksten putte men uit de Noordse mythologie. Het concept focust ditmaal op Gullveig, de koningin van de Vanir welke door Oden’s troepen levend verbrand werd, maar zij herrees telkenmale. Muzikaal zet men het pad van de voorganger verder met compactere songs dan in de beginperiode, die toegankelijk en opzwepend zijn. Fluitist Johan Rydberg fladdert constant doorheen de kloeke, strijdvaardige songs die gekenmerkt worden door de barse grom van oprichter/gitarist Ted Sjulmark, maar ook veel cleane heidense zang bevatten. Daar is de nieuwe ritmegitarist Martin Welcel verantwoordelijk voor en hij doet dit prima. Met pagan drums en symfonische arrangementen zet het titelnummer voortvarend en vlot in. Men bouwt intermezzo’s op piano of akoestische gitaar in en schuwt niet om er af en toe een oorstrelende klassieke gitaarsolo aan toe te voegen. Nog steeds vermelden we invloeden van Eluveitie (maar dan zonder vrouwenzang), Finntroll (luister naar de schwung in ‘En Vilja Av Järn’), Ensiferum (de interactie tussen ruwe en cleane zang plus catchy refreinen) en Månegarm (niet alleen de Zweedse taal). Beide singles mogen dan het meest aanstekelijk zijn, alle songs zijn prettig luistervoer voor elke pagan metal fan, zonder dat men in al te vrolijk vertier vervalt, het dansbare ‘Dödens Dans’ uitgezonderd. De band heeft al een flink aantal concerten in de agenda voor de nabije toekomst en zal gestaag het succes kunnen uitbreiden met dit excellente album op zak.
Tracklist:
Vanadrottning (5:14) Avundas Hennes Ungdom (4:23) En Fallen Jätte (4:32) Kvällningssång (4:44) En Vilja Av Järn (4:59) Fafnersbane (5:13) Vårt Blod, Våra Liv (5:27) Dödens Dans (3:55) Ägers Salar (5:13) Sången Om Grimner (5:46)
Freja Vakar (bonus track) (4:35)
Musicians:
Ted Sjulmark: lead vocals (harsh), lead guitars Martin Welcel: rhythm guitars, (clean) vocals Johan Rydberg: flute, mandola, bagpipes Avid Fransson: bass Kristoffer Kullberg: keyboards Henry Persson: drums
Guest appearance:
Erik Grawsiö (Månegarm): add. Vocals track 6
Geplaatst door Vera op woensdag 14 februari 2018 - 14:38:11
As teaser for upcoming heaviness, Canadian Malacoda releases the EP ‘Ritualis Aeterna’. Like the band name suggests, the guys are above all inspired by Dante’s ‘Divine Comedy’ with obviously a preference for hell and fallen angels. Keyboard virtuoso Jonah Weingarten (Pyramaze) has recently joined the band and the six songs, which lift up a tip of the veil, guide us through a meritorious amalgamation of horror tinged gothic metal with symphonic arrangements and tight power metal. Sometimes it is a bit hectic in a smooth Italian manner, but a moment of tranquillity such as ‘Linger Here’ brings everything in balance again. We are on the tiptoe of expectations about what the future will bring for this Canadian collective.
Nederlands:
Als smaakmaker voor aankomend geweld brengt het Canadese Malacoda de ep ‘Ritualis Aeterna’ op de markt. Zoals de bandnaam aangeeft, zijn de heren vooral geïnspireerd door Dante’s ‘Divine Comedy’ met uiteraard een voorliefde voor de hel en gevallen engelen. Toetsenvirtuoos Jonah Weingarten (Pyramaze) is recentelijk toegetreden tot de band en de zes songs die een tip van de sluier oplichten maken ons wegwijs in een verdienstelijk amalgaam van horror gerichte gotische metal met symfonische arrangementen en strakke power metal. Soms is het wat druk naar Italiaans model, maar een rustpunt als ‘Linger Here’ brengt dat weer helemaal in evenwicht. We zijn benieuwd wat de toekomst brengt voor dit Canadese gezelschap.
Tracklist:
Penny Dreadful (5:34) I Got A Letter (4:37) Pandemonium (3:39) The Wild Hunt (4:20) Linger Here (2:23) There Will Always Be One (3:47)
Musicians:
Lucas Di Mascio: vocals, guitars, bass Joe Waller, Jessy Oppenheimer: guitar solos on track 1 Brad Casarin: all other guitar solos Jonah Weingarten: keyboards Mike Harshaw: drums
Geplaatst door Vera op maandag 12 februari 2018 - 10:39:44
This is the fourth album of these Fins and they chose the concept album formula. Amongst the guest singers, we find Janne, who was hired as a session vocalist on their debut ‘Midday Moon’ (2005). The bio describes their style simply as melodic metal, but that’s far too simple and misleading…
‘Mirrors And Me’ opens up tempo with nervous keyboard outbursts in a power jacket with slight AOR touch ánd catchy chorus. In ‘Riot Rising’ it is equally hard to pinpoint the style: piano and some electronic sounds, backings that sound AOR, but also poppy sounds and rough voice, up tempo with shredding guitar, slight symphonic, but nevertheless strong! The opening classic piano crosses into up tempo ‘Soul’, which gets, mainly due to the vocals, a melancholic touch. After this great threesome of songs, ‘A Quiet One’, this time with female voice, lives up to its title, but the symphonic power of the fast ‘Blank Star’ wakes me up again. ‘Supremacy’ continues in that vein, less symphonic, more epic, with great guitar solo en again a whiff of AOR keys. For ‘Shooting Star’ singer Outi takes over the vocal duties again for a beautiful, piano driven ballad. She continues singing in ‘Absolute Power’ (already released in 2015 as single), a tight power track with some killer riffs and symphonic parts. One of the highlights here, but there’s still good stuff ahead! Sympho with soprano opens ‘Delusion’ bombastically, then we get hushed down piano transiting into power and fading out with piano. Follow up ‘Life’ is again a long, rich song. Taking off quietly, it becomes unpolished power, then calmer with rough outbursts of violence, while both singers complement each other. Closer ‘Another Time’ ends the album with up tempo power fading out with acoustic guitar.
Very diversified and rich album! I favour the first part, with the mix of genres due to the combination of strong songs and wilfulness!
Nederlands:
Dit is het vierde album van deze Finnen en ze kozen voor de conceptalbum formule. We vinden als gastzanger o.m. Janne die op hun debuut ‘Midday Moon’ (2005) als sessie vocalist ingehuurd was. De bio omschrijft hun stijl als melodieuze metal, maar dat is véél te eenvoudig en misleidend…
‘Mirrors And Me’ opent uptempo met nerveuze keyboard uitbarstingen in een power jasje met lichte AOR inslag én catchy refrein. ‘Riot Rising’ is eveneens moeilijk om stijlsgewijs thuis te brengen: piano en wat elektronische geluiden, backings die AOR aandoen, maar ook poppy geluiden en ruige stem, uptempo met shredding, licht symfonisch, maar niettemin sterk! De klassieke piano van de intro gaat over in uptempo ‘Soul’, dat, voornamelijk door de zang, een melancholisch tintje krijgt. Na dit sterke trio songs, doet ‘A Quiet One’, deze keer met vrouwenstem, zijn titel eer aan, maar de symfo power van het snelle ‘Blank Star’ schudt me weer wakker. ‘Supremacy’ trekt de lijn door, minder symfo, meer epiek, met fikse gitaarsolo en toch weer een snuifje AOR toetsen. In ‘Shooting Star’ mag zangeres Outi weer overnemen voor een mooie, piano gedreven ballade. Ze blijft zingen op ‘Absolute Power’ (reeds in 2015 als single uitgebracht), een strakke power song met enige killer riffs en symfo passages. Een van de hoogtepunten hier, maar er is méér lekkers op komst! Symfo met sopraan opent ‘Delusion’ met bombast, daarna krijgen we verstilde piano die overgaat in power en uitdooft met piano. Opvolger ‘Life’ is weer een lang, rijk nummer. Het begint rustig, wordt ongepolijste power, dan rustiger met ruige uitbarstingen van geweld, terwijl beide zangers elkaar aanvullen. ‘Another Time’ sluit af met uptempo power en dooft uit met akoestische gitaar.
Héél gevarieerd en rijk album! Het eerste deel, met zijn stijlenmix draagt mijn voorkeur weg door de combinatie van eigenzinnigheid en sterke nummers !
Tracklist:
Mirrors And Me (4’02”) Riot Rising (5’06”) Soul (feat. Rantanen) (3’29”) A Quiet One (2’24”) Blank Star (4’11”) His Supremacy (feat. Saksa) (3’46”) Shooting Star (feat. Valo) (4’20”) Absolute Power (4’42”) My Delusion (6’52”) Life Has Just Begun (6’44”) Another Time, Another Place (feat Rantanen, Valo, Saksa) (5’09”)
Musicians:
Erik Karhatsu – vocals Outi Jokinen – vocals Antti Hanninen – guitar Mikko Manttari – bass Marko Lindroos – keyboards Lauri Hanninen - drums
Guests appearances: Janne Saksa – vocals Nitte Valo – vocals (Burning Point, Seraphiel) Pasi Rantanen – vocals (Thunderstone, King Company)
Geplaatst door Vera op zondag 11 februari 2018 - 15:31:40
Danish musician Nicklas Sonne is omnipresent these days. He did the vocals on the latest albums of Evil Masquerade and Section A, but his own baby is obviously the progressive power metal band Defecto. Few musicians can say that they are spotted as new talent by producer Flemming Rasmussen (of early Metallica fame), but that’s exactly what happened to Sonne. In 2016 the Defecto debut ‘Excluded’ was launched at the world and it became very successful in Denmark. Prizes were won and the band already did some headline tours in their country. This year they even opened for Metallica and Rammstein in Denmark.
In the meantime they worked hard on this sophomore album ‘Nemesis’. It should be a bit darker and heavier than the debut, because the lyrical themes demanded that. All lyrics are dealing with enemies, seen from a personal view or reflected in lyrics about war and conflicts. We get an energetic album on which Sonne can show his skills abundantly. After the intro the pace remains high for a while, with the hacking riffs of the title track, Metallica influences in the thrash-like ‘Endlessly Falling’, smooth rocking in ‘Savage’ and the low-tuned chunky guitars in ‘The Nameless Apparition’. All these tracks are graced with eminent guitar solos, accordingly to the song going from wild and fervent to emotive and soaring. Real ear-candy!
From time to time there is also a keyboard solo (this is done by drummer Henrik Been), but they are not so frequent as the guitar extravaganza. Now and then the band slackens down pace and that results in beautiful (semi) ballads like ‘The Sacrificed’ and the long occluding song ‘Ascend To Heaven’. Classical piano and strings are the foundation for the powerful and agreeable voice of Sonne then. In the epic ‘Ode To The Damned’ they use acoustic guitars in between the heaviness in a wonderful manner and if needed, the songs are regaled with any greasy grunts. Thus ‘Nemesis’ happens to be a complete package that will be praised by every listener, since the structures are not too complex either and catchiness is assured. These guys will make it! Let them start touring all over Europe please!
Nederlands:
De Deen Nicklas Sonne laat de laatste jaren flink van zich horen. Hij zong de meest recente albums van Evil Masquerade en Section A in, maar zijn eigen baby is natuurlijk de progressieve power metal band Defecto. Weinig muzikanten kunnen claimen ontdekt te zijn door producer Flemming Rasmussen (zie vroege Metallica), maar dat is wel het geval bij Sonne. In 2016 kwam het debuut van Defecto uit ‘Excluded’ deed het erg goed in eigen land. Er werden prijzen gewonnen en de band heeft daar al een aantal tournees als headliner achter de kiezen. Ze openden dit jaar zelfs voor Metallica en Rammstein in eigen land.
Intussen werd driftig gewerkt aan dit tweede album ‘Nemesis’. Dat zou wat donkerder en zwaarder zijn, omdat het thema dit vereist. De teksten gaan namelijk allemaal over vijandschap, soms op persoonlijk vlak, maar ook gereflecteerd in teksten over oorlog en conflicten. We krijgen een energiek album waarop Sonne naar hartenlust zijn kunnen etaleert. Na de intro blijft het tempo een hele poos hoog, met de hakkende riffs van het titelnummer, Metallica invloeden in het thrashy ‘Endlessly Falling’, vlot rockend in ‘Savage’ en laag gestemde drassige gitaren in ‘The Nameless Apparition’. Al deze tracks worden voorzien van bijpassende gitaarsolo’s en die gaan van gierend tot gevoelig en zwevend. Een lust voor het oor.
Af en toe is er ook een keyboardsolo (de taak van drummer Henrik Been), maar die komen minder frequent voor. De band neemt toch af en toe wat gas terug en dat levert mooie semiballades op zoals ‘The Sacrificed’ en de lange afsluiter ‘Ascend To Heaven’. Klassieke piano en strijkers vormen hier de achterban van de krachtige en aangename stem van Sonne. In het epische ‘Ode To The Damned’ speelt men op verrukkelijke wijze met akoestische gitaren tussen de overige heftigheid en indien nodig worden de songs ook voorzien van een aantal ferme grunts. Kortom, ‘Nemesis’ is een compleet pakket waar de luisteraar van gaat smullen, want één en ander is ook niet al te complex gestructureerd, dus met die aanstekelijkheid zit het ook wel snor. Deze bende komt er wel. Laat ze maar eens Europese tournees beginnen doen!
Tracklist:
The Final Night Of Silence (1:52) Nemesis (3:28) Endlessly Falling (5:01) Savage (3:25) The Nameless Apparition (5:25) The Sacrificed (3:44) Ode To The Damned (7:16) Gravity (4:00) Ablaze (5:56) Before The Veil (4:13) We’re All The Enemy (4:02) Ascend To Heaven (7:35)
Musicians:
Nicklas Sonne: vocals, guitars Frederik Duus Møller: guitars, backing vocals Thomas Bartholin: bass, backing vocals Henrik Been: drums, keyboards
Geplaatst door Vera op zaterdag 10 februari 2018 - 09:24:45
