The fifth chapter is dawning for the Finnish melodic death metal band Mors Principium Est as of the fifth of December when the fifth studio album ‘Dawn Of The 5th Era’ will be launched at the world. In despite of high quality albums, the band always remained grossly underrated. Fortunately we can see an increase of popularity and number of gigs since the release of predecessor ’…And Death Said Live’ exactly two years ago. Yet the band had to face any new problems in the meantime. Two years ago they presented us a new guitar tandem, but the New Zealand guy Andhe Chandler appears to have quitted the band, due to logistic problems. The three original (Finns hailing from Pori) members deserve a statue that they manage to maintain their idiosyncratic sound.
That sound is based on and inspired by the heydays of melodic death metal, when bands such as Dark Tranquillity, At The Gates and In Flames created the so-called ‘Gothenburg sound’. Consequently it is a relief and a great pleasure to hear an album these days without these hectic ADHD and –core edges. The music has a fetching natural flow and has nothing to do with restless scream patterns of temporarily tendencies. Nice work! After a refreshing introduction with crystal-clear sounds, any orchestration and the mighty riffs that join in during the inviting ‘Enter The Asylum’, the fury cuts loose with fervent guitar skills and the rough throated growls of Ville Viljanen in ‘God Has Fallen’. What immediately leaps to the eye, are the magnificent melody lines of the guitar solos of Andy Gillion and newcomer Kevin Verlay (French origin). It is a talent we applaud when you are able to write songs like the ultimately tight ‘Leader Of The Titans’ (with a bit thrash influences) and ‘We Are The Sleep’. That latter one has a captivating chorus that instantly hooks in your mind. We can enjoy marvellous solos and the juicy grunts of the front man in every song. Sometimes they add some tasteful orchestration (‘Monster In Me’) or classical piano happens to be the introduction to an epic song (the instrumental ‘Apricity’ is compelling!). Piano can also be heard at the beginning and the end of the six minutes long, epic occluding track ‘The Forsaken’. In addition to raucous vocals and fetching guitar accents, we also note semi clean harmony vocals in the refrain, while neo-classical arpeggios lead to a vocal duel between screaming chants and low-pitched guttural death grunts. One can find a lot of diversity, yet an addictive flow reigns in every track. Actually, that is tenable for the entire album. A record like ‘Dawn Of The 5th Era’ is hard to find among current releases, way too few. But remember: when something is good, you do not need some weird changes to be more interesting. Too many bands should remember that. Anyways, no blame is attached to Mors Principium Est.
Nederlands:
De vijfde periode breekt aan voor de Finse melodieuze death metal band Mors Principium Est met ingang van vijf december wanneer het vijfde studioalbum ‘Dawn Of The 5th Era’ verschijnt. Ondanks prima albums is de band altijd schromelijk ondergewaardeerd gebleven. Gelukkig stellen we wel een vermeerdering der bekendheid en concerten plaats sinds voorganger ’…And Death Said Live’ het daglicht zag, exact twee jaar geleden. Toch heeft de band het intussen weer niet onder de markt gehad. Twee jaar geleden presenteerden ze ons een nieuwe gitaartandem, maar daarvan is de Nieuw Zeelander Andhe Chandler wegens logistieke problemen uit de band verdwenen. Het verdient een standbeeld dat de drie oorspronkelijke leden – allen Finnen uit Pori – toch hun karakteristieke geluid blijven behouden.
Die sound is geënt op de gloriedagen van melodieuze death metal, wanneer bands als Dark Tranquillity, At The Gates en In Flames de zogenaamde ‘Gothenburg sound’ creëerden. Het is dan ook een opluchting en een feest om in deze tijden zo’n album te horen waar geen hectische ADHD- en core-randjes aan toegevoegd zijn. De muziek heeft een aanstekelijke flow en heeft niets te maken met de hoekige brulpatronen van hedendaagse tendensen. Goed zo! Na een verfrissende introductie me zuivere klanken, enige orkestratie en de machtige riffs die invallen tijdens het uitnodigende ‘Enter The Asylum’ breekt de furie los met vinnig gitaarwerk en de ruwe strot van Ville Viljanen in ‘God Has Fallen’. Wat meteen opvalt, zijn de magnifieke melodielijnen van de gitaarsolo’s van Andy Gillion en de nieuweling Kevin Verlay (Franse origine). Het is een te prijzen bekwaamheid om songs als het ultra strakke ‘Leader Of The Titans’ (niet vies van thrash invloeden) en ‘We Are The Sleep’ te schrijven. Dat laatste heeft een beklijvend refrein dat meteen in je hoofd blijft hangen. Zo kunnen we wel in elke song genieten van prachtige solo’s en de gretige grunt van de frontman. Soms voegt men summiere orkestratie toe (‘Monster In Me’) of is klassieke piano de introductie van een epische song (het instrumentale ‘Apricity’ is meeslepend!). Die piano is eveneens te horen aan het begin en einde van de zes minuten durende, epische afsluiter ‘The Forsaken’. Naast ruwe zang en aanstekelijke gitaaraccenten noteren we ook semi-cleane samenzang in het refrein, terwijl klaterende neoklassieke arpeggio’s leiden naar een vocaal duel tussen schreeuwerige zang en lage putgrunt. Er is veel diversiteit te spotten, maar toch heerst er een verslavende flow in dit nummer. Eigenlijk geldt dat voor heel het album. Een schijf zoals ‘Dawn Of The 5th Era’ treffen we veel te weinig in het hedendaags aanbod. Wanneer iets goed is hoeft men geen rare bokkensprongen te gaan maken om kunstzinnig over te komen. Dat zouden meer bands in het achterhoofd mogen houden. Mors Principium Est is echter vrij van blaam!
Tracklist:
Enter The Asylum (1:33) God Has Fallen (4:27) Leader Of The Titans (5:24) We Are The Sleep (6:00) Innocence Lost (3:54) I Am War (4:36) Monster In Me (4:38) Apricity (2:37) Wrath Of Indra (4:00) The Journey (5:09) The Forsaken (6:07)
Musicians:
Ville Viljanen: vocals Andy Gillion: guitars Kevin Verlay: guitars Teemu Heinola: bass Mikko Sipola: drums
Geplaatst door Vera op donderdag 08 januari 2015 - 11:07:25
Astralion, hailing from the land of the thousand lakes, present their debut album, where first song ‘Mysterious & Victorious’ pretty much demonstrates what they stand for …
Galloping, melodic power metal with not enough variation (you could also say the songs are simply too long), where, from time to time, a shy keyboard lays a vague seventies polish. Ian’s voice is pretty decent, but the slight accent and the fact that he uses his voice too much in the same register, are negative points. Finally, the structure of a few choruses adds a whiff of HM epic. And so on, until ‘We All Made Metal’, slower, heavier, more varied and with catchy chorus, is a highlight.
From the ‘To Isolde’ ballad, with nice piano, things get better! ‘Computerized Love’ with a chorus, catchy as hell, heavy with nice melody, a beautiful bridge with seventies Hammond and guitar solo, is a nice surprise and ‘Mary Bloody’ is in the same vein, but in a faster pace and without Hammond. A bit later we get the epic ‘Last Man on Deck’, opening on a quiet intro with murmuring waves, then an acoustic piece transiting in heavy ballad, before turning quickly into a fast power drive. After that apotheosis some peaceful piano and dramatic keyboard show us out.
Finally, there’s a bonus video of ‘We All Made Metal’.
A pity there’s the weaker first half of the record, because the second on is quite recommendable.
Nederlands:
Astralion, afkomstig uit het land der duizend meren, stelt zijn debuutalbum voor, waar opener ‘Mysterious & Victorious’ al ongeveer samenvat waar het allemaal om draait…
Galopperende, melodieuze power metal met te weinig variatie (je kan ook stellen dat de songs gewoon te lang zijn), waar nu en dan schuchtere keyboard een vaag seventies accentje legt. De stem van Ian is behoorlijk, maar het licht accent en het feit dat hij een vrij klein stembereik heeft, zijn negatieve punten. Tenslotte voegt de opbouw van sommige refreinen een snuifje HM epiek toe. Zo gaan we verder, tot ‘We All Made Metal’, trager, heavier, gevarieerder en met catchy refrein, een lichtpunt is.
Vanaf het balladeske ‘To Isolde’, met mooi pianowerk, gaat het beter! ‘Computerized Love’ met een refrein, catchy as hell, stevig met heerlijke melodielijn, een prachtig middenstuk met seventies Hammond en gitaarsolo, is een mooie verassing en wordt gevolgd door ‘Mary Bloody’ dat de lijn doortrekt, maar zonder Hammond en sneller. Even later krijgen we het epos ‘Last Man on Deck’ dat opent met een rustige intro met ruisende golven, dan een akoestisch stuk dat overgaat in heavy ballad, om dan vlug in pijlsnelle power om te slaan. Na die apotheose doen rustige piano en dramatische toetsen ons uitgeleide.
Tenslotte is er nog de bonus video voor ‘We All Made Metal’.
Jammer van de zwakke eerste helft, want de tweede helft van het album is best aanbevelenswaardig.
Tracklist:
Mysterious & Victorious (5’22’) The Oracle (5’34”) At The Edge Of The World (4’11”) When Death Comes Knocking (4’32”) We All Made Metal (5’41”) Black Sails (5’36”) To Isolde (5’26”) Computerized Love (5’26”) Mary ( Bloody ) (6’06”) Five Fallen Angels (5’15”) Last Man On Deck (13’16”)
Musicians:
Ian E. Highhill – vocals Hank J. Newman – guitar Dr K. Lundell – bass Thomas Henry – keyboards Arnold Hackman - drums
Geplaatst door Vera op woensdag 07 januari 2015 - 09:14:23
Ctulu is a melodic black metal band from North Germany, in the running since 2004. It means that they will celebrate their tenth anniversary one year long from December 2014 on. For this occasion, their sold out second album ‘Sarkomand’, originally released in 2011, will be re-released on 12” vinyl only. The band has released three full length albums, went through many line-up changes, but singer/guitarist Mathias Junge has been present since the very beginning. The second guitarist (also vocals, the lower ranges in grunt style) Arne Uekert is also an ancient.
At the time of ‘Sarkomand’, furthermore the band was made up of bassist Rolf Quast-Janssen and drummer Jan Westermann. As you may surmise by the band’s name, lyrics deal with Lovecraftian themes and all this is screamed in harsh German language. They call their music ‘seastorming extreme metal’ and we can agree with that. The quite long compositions are ferocious and fast, but they include enough breaks for diversity. Opener ‘Arckanum Der Tiefen’ and the title track roll over you like a tank, although the latter song happens to be considerably darker from timbre. ‘Nachtwind’ begins atmospheric with bleak winds blowing and acoustic plucking guitars, but soon it passes into a rollercoaster. Mark the severe choirs in the background. In brief, this is a proper bunch of black metal, with great guitar ornaments and rhythm changes, rendered with satanic pleasure. The last two songs are my favourites. In ‘Blindes Chaos’ vocals sound captivating and there is a slower part with ponderous riffs which is so doom-like that it reminds me of Mourning Beloveth. Final song ‘Mondsucht’ is the most atmospheric one, because the blackened fury always stops for plucking, acoustic guitars that brim with melancholy. There is even a small part with clean vocals. There is a reason why this album is their most jubilant and praised one. And the band is back and continues, fresh and motivated. The core duo is now assisted by bassist Lasse Bodenstein and drummer Roman Szymura and looks forward to 2015 with great ambitions.
Nederlands:
Ctulu is een melodieuze black metal band uit Noord Duitsland, in the running sinds 2004. Dat betekent dat ze vanaf december 2014 een jaar lang het tienjarige bestaan vieren en voor die gelegenheid wordt het sinds geruime tijd niet meer te verkrijgen tweede album ‘Sarkomand’ uit 2011 terug uitgebracht, enkel op 12” vinyl. De band bracht in die periode drie albums uit, kende vele bezettingswijzigingen, maar zanger/gitarist Mathias Junge is erbij sinds het begin. De tweede gitarist (ook zang, de lagere regionen in gruntstijl) Arne Uekert is ook een oudgediende.
Op ‘Sarkomand’ bestond de band verder uit bassist Rolf Quast-Janssen en drummer Jan Westermann. Zoals je uit de bandnaam kunt afleiden handelen de teksten over Lovecraftiaanse thema’s en dit alles wordt geschreeuwd in de barse Duitse taal. Zelf noemen ze het ‘seastorming extreme metal’ en dat klopt. De lange composities zijn woest en snel, maar men bouwt voldoende breaks in. Opener ‘Arckanum Der Tiefen’ en het titelnummer rollen als een tank over je heen, al is het tweede beduidend donkerder van klankkleur. ‘Nachtwind’ vangt atmosferisch aan met gure wind en tokkelende gitaren, om spoedig plaats te maken voor een rollercoaster. Let op de gewichtige koorzang op de achtergrond. Kortom, dit is een ferme portie black metal, met fraaie gitaarornamenten en tempowisselingen, gebracht met Satanisch genoegen. De twee laatste songs zijn mijn favorieten. In ‘Blindes Chaos’ klinkt de zang beklijvend en is er een trager gedeelte met zinderende riffs dat zo doomy is dat het me aan Mourning Beloveth doet denken. Afsluiter ‘Mondsucht’ is het meest atmosferisch, omdat de zwartgeblakerde furie telkens een halte houdt voor tokkelende, akoestische gitaren met een uitgesproken weemoed. Er komt zelfs een stukje cleane zang in. Niet voor niets geldt dit als hun meest bejubelde plaat. En de band staat er terug, fris en bevlogen. Het kernduo wordt nu versterkt door bassist Lasse Bodenstein en drummer Roman Szymura en kijkt 2015 ambitieus tegemoet.
Even if the name Josh Homme sounds more familiar, Brant Bjork also was one of the founders of Kyuss and played drums on their three first albums. That was twenty years ago, but today he’s still active, with another ex-Kyuss member, John Garcia, in Vista Chino.
So, we have a band fronted by a singer/guitarist, who also writes the songs, almost a solo effort in fact. Even if a rhythm section is necessary and do drums emphasize the pace, guitar and voice of Brant are predominant… in their sobriety. Indeed, overall, the guitar sounds pretty simple and Brant’s voice isn’t precisely topnotch (sometimes with some distortion to get some variation), but the songs have a certain groove which makes them persisting, frequently with mesmerizing, almost psychedelic effect, due to short simple riffs repeating themselves. The stoner rock is sometimes mixed with some doom (once I thought of Black Sabbath’s ‘Sabotage’), elsewhere some blues, a quieter slice or a bit heavy, leaning towards experimental. Finally there are simple, dare I say silly, catchy phrases (e.g. ‘there’s a dog and there’s a cat’ or ‘that’s a fact jack’) which make the icing of the cake.
Very recommendable ‘stuff’ to dream away on!
Nederlands:
Hoewel ene Josh Homme een bekendere naam heeft, was Brant Bjork ook één van de oprichters van Kyuss en tevens drummer op hun drie eerste albums. Dat was haast 20 jaar geleden, maar vandaag de dag is hij nog steeds actief met John Garcia, een andere ex-Kyuss, in Vista Chino.
We hebben hier dus een band waar de frontman zowel zanger als gitarist is en de nummers schrijft, quasi een solo album eigenlijk. Al is een ritmesectie nodig en zorgen drums voor het beklemtonen van het tempo, de gitaar en de stem van Brant blijven dominant… in hun soberheid. Inderdaad, algemeen klinkt de gitaar eenvoudig en de stem van Brant is niet bepaald wereldklasse (al zit er soms distorsie op die, wat variatie inbrengt), maar de nummers hebben een onmiskenbare groove die ze beklijvend maakt, vaak zelfs met hypnotiserend, haast psychedelisch, effect, door het herhalen van korte eenvoudige riffs. De stoner rock wordt hier en daar met doom gemixt (één keer aan ‘Sabotage’ van Black Sabbath gedacht), elders zit wat blues, een rustig stukje of iets heviger, wat experimenteel. Tenslotte zijn hier en daar catchy eenvoudige, zelfs dwaze, zinsneden (vb. ‘there’s a dog and there’s a cat’ of ‘that’s a fact jack’) die het zaakje af maken.
Erg aanbevelenswaardig ‘stuff’ om op weg te dromen!
Tracklist:
Controllers Destroyed (5’11”) We Don’t Serve Their Kind (4’13”) Stokely Up Now (5’04”) Buddha Time (Everything Fine) (3’22”) Soldier Of Love (5’41”) Boogie Woogie On Your Brain (3’26”) Ain’t No Runnin’ (2’59”) That’s A fact Jack (5’18”) Hustler’s Blues (5’56”) Where You From Man (8’13”)
Musicians:
Brant Bjork – guitar, vocals Bubba Dupree – guitar Dave Dinsmore - bass Tony Tornay - drums
Geplaatst door Vera op zondag 04 januari 2015 - 12:31:46
