Lemuria was on hold for quite a while, but now they present their third album ‘The Hysterical Hunt’ with a new line-up. In 2010 their previous album ‘Chanson De La Croisade’ came out and from that line-up only the rhythm section – and sole original members since 2001 - Vincent Pichal (drums, keyboards, orchestration) and bassist Bart De Prins are leftovers.
The Belgian symphonic black metal band did not do their work by halves. The concept album takes you back into time to France in the 18th century, when the region of Gévaudan was terrorized by a wolf-like monster bringing death and despair. Lemuria has crystallized its already challenging sound to the utmost, so that it seems as if you are listening to an ominous and mystical performance on a bed of Spartan metal. They manage to do that in a magnificent way; mostly in lengthy compositions in which a lot of things are happening. Yet the entire thing sounds melodious and rather accessible. Strong melodies, fervent guitar skills and epic interludes are the foundation of their music; that’s why the story – even with actor Herbert Flack as narrator – seems to take place in your living room. New vocalist Daan Swinnen does an amazing job and proves himself in blackened grimness as well as with low-ranged growls. In some of the songs female vocals add a flavour of mystical serenity, while the orchestral arrangements are done to a turn.
Recommended tracks to get in the mood are ‘A Plague Upon The Land’, the compelling ‘Between Man And Wolf’ (of which the melody returns in the bonus track) and the extensive epics ‘A Secret Life’ and ‘Endgame’. The latter one demands full attention before the epilogue occludes this listening session. A tempestuous comeback with brilliant artwork from Kris Verwimp in a modern, yet dynamic production.
Nederlands:
Lemuria stond een hele poos op non-actief, maar presenteert zich op het derde album ‘The Hysterical Hunt’ in een nieuwe bezetting. Het is dan ook al sinds 2010 geleden dat vorig album ‘Chanson De La Croisade’ uitkwam en van die bezetting blijft alleen de ritmesectie – en enige originele leden sinds 2001 – Vincent Pichal (drums, keyboards, orkestratie) en bassist Bart De Prins over.
De Belgische symfonische black metalband heeft geen half werk geleverd. Het conceptalbum neemt je mee naar het Frankrijk uit de 18e eeuw, waar de streek van Gévaudan geterroriseerd werd door een wolfachtig monster dat dood en verderf bracht. Lemuria heeft zijn al best uitdagende sound nog meer uitgekristalliseerd, zodat je naar een dreigend en mystiek hoorspel op een bedje van Spartaanse metal lijkt te luisteren. Dat brengen ze voortreffelijk, in veelal lange composities waarin veel gebeurd. Toch klinkt het geheel melodieus en vrij toegankelijk. Sterke melodieën, vurig gitaarspel en epische interludia liggen daaraan ten grondslag, zodat het verhaal – met zelfs acteur Herbert Flack als verteller – zich in je huiskamer lijkt af te spelen. Nieuwe vocalist Daan Swinnen kwijt zich uitstekend van zijn taak en weet zich te bewijzen in zowel zwartgeblakerde grimmigheid als lage gromstijl. In sommige songs voegt vrouwelijke zang enige mystieke sereniteit toe, terwijl de orkestrale arrangementen goed uitgewerkt zijn.
Aanraders om zich een idee te vormen zijn ‘A Plague Upon The Land’, het meeslepende ‘Between Man And Wolf’ (waarvan de melodie terugkomt in de bonustrack) en de lange epossen ‘A Secret Life’ en ‘Endgame’ dat nog net voor de epiloog alle aandacht opeist. Een wervelende comeback met schitterend artwork van Kris Verwimp in een moderne, maar dynamische productie.
Tracklist:
Prologue (The Land Of The Beast) (2:02) A Plague Upon The Land (4:50) The Hysterical Hunt (8:03) Between Man And Wolf (6:30) As Darkness Falls (1:07) Of Winter And Hell (6:25) A Secret Life (9:29) Deceptive Hibernation (5:02) An Elusive Monster (2:20) Endgame (The Impending Truth) (8:39) Epilogue (Before The Dawn) (4:22)
Bonus track:
A Dream That Never Came (3:41)
Musicians:
Daan Swinnen: vocals Gaël Sortino: lead & acoustic guitars Jeroen De Kooning: rhythm guitars Bart De Prins: bass Vincent Pichal: drums, keyboards, orchestration
Guest vocals:
Alexandra Kastrinakis (Daedric Tales) Sophia Poppy Verrept Herbert Flack: narrator
Geplaatst door Vera op zaterdag 26 januari 2019 - 16:21:50
In 2012 happened our first encounter with Italian Lahmia. On their debut album ‘Into The Abyss’ they chose a wide range of styles to come up with a strong album with obvious nineties vibe. Nearly seven years later these Romans finally recorded a sophomore album, again with producer Giuseppe Orlando (Novembre) at the OuterSound Studios, but in a chunky mastering of Mika Jussila at the Finnvox Studios.
The five-piece now resolutely opts for melodic death metal and they do this in an ultimate fetching manner. In ‘Elegy For A Dying Sun’ and ‘Her Frantic Call’ the band reminds us of Amon Amarth with tight-as-hell guitar ornaments on deliciously crafted riffs, but soon it dawns that Lahmia has much more to offer. Acoustic fragments full of introspection leap to the eye and the mid-paced ‘The Frayed Lines Of Time’ even includes any devoted clean chants. Qua rhythmic patterns, Lahmia also rules. The slow drawling ‘Void Of Humiliation’ is very haunting. And who dares to include an eleven minutes long epic track on a rigorous death metal album? Lahmia! And they go towards progressive areas in this one with loads of twists and turns. A dark undercurrent can be noticed in the entire album, that’s why also the irresistible rocking ‘Limitless’ and the epic occluding track ‘Existential Vastness’ are proper ear candy to listen to. We like to have our melodic death detail exactly this way!!!
Nederlands:
In 2012 maakten we kennis met het Italiaanse Lahmia dat op debuutalbum ‘Into The Abyss’ een veelheid aan stijlen koos om een sterk album met jaren negentig sfeer uit te brengen. Bijna zeven jaar later hebben de Romeinen eindelijk een tweede album opgenomen, wederom met producer Giuseppe Orlando (Novembre) in de OuterSound-studio, maar in een vette mastering van Mika Jussila in de Finnvox-studio.
Het vijftal heeft nu resoluut voor melodieuze death metal gekozen en doet dat op een bijzonder aanstekelijke manier. In ‘Elegy For A Dying Sun’ en ‘Her Frantic Call’ doet de band nog aan Amon Amarth denken met de strakke gitaarornamenten op heerlijk vette riffs, maar weldra wordt duidelijk dat Lahmia meer te bieden heeft. Akoestische fragmenten vol introspectie houden ons bij de les en het mediumtempo ‘The Frayed Lines Of Time’ laat ons zelfs devote cleane zang horen. Qua ritmiek staat Lahmia erg sterk, want het trage ‘Void Of Humiliation’ is erg beklijvend. En wie zet er een elf minuten durend epos op een rigoureus death metalalbum? Lahmia, en ze gaan hier de lichtjes progressieve tour op met vele wendingen. Een duistere onderstroom heerst in heel het album, zodat ook het onweerstaanbaar rockende ‘Limitless’ en de epische afsluiter ‘Existential Vastness’ een plezier zijn om naar te luisteren. Op exact deze manier hebben wij onze melodieuze death metal graag opgediend!
Tracklist:
Elegy For A Dying Sun (4:35) Her Frantic Call (5:54) Divide Et Impera (6:32) The Frayed Lines Of Time (4:37) Void Of Humiliation (5:08) The Age Of Treason (11:07) Limitless (4:17) Existential Vastness (7:11)
Musicians:
Francesco Amerise: vocals Flavio Gianello: guitars Mathias Habib: rhythm guitars Corrado Ciaccia: bass Andrea Torre: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 22 januari 2019 - 10:13:21
Komodor is a French band with youngsters who have a soft spot for the early seventies. Thus they come up with proper psychedelic vintage rock on their first MCD ‘Komodor’. They are inspired by bands such as Blue Cheer, MC5, Grand Funk Railroad and James Gang. And they do that in a wonderful manner. Spicy detail is the fact that they got some help from the entire Blues Pills band to realize this first release. It makes sense, since guitarist Dorian Sorriaux happens to be a native Frenchman, so the link is obvious. Blues Pills bassist Zack Anderson recorded these four tracks.
The chunky sounding rock in ‘Still The Same’ charms with its pumping bass and fluttering guitar solos and Slyde Barnett has the suitable greasy yet clear voice to complete the vintage vibe. In this song, as well as in ‘Join The Band’ we can hear the juicy backing vocals of flower power girl Elin Larsson. The entire Blues Pills band joins the party in ‘Nasty Habits’ and it results in a true celebration of fervent solos and ‘feel good rock’. ‘1984’ is calmer, a bit melancholic and a nice change of mood with acoustic guitars, but later the song gets heavier. This is a seminal newcomer we have to keep an eye on!
Nederlands:
Komodor is een Franse band met jongelingen die dwepen met de jaren zeventig en aldus psychedelische vintage rock laten horen op hun eerste MCD ‘Komodor’. Ze zijn geïnspireerd door bands als Blue Cheer, MC5, Grand Funk Railroad en James Gang. En dat doen ze voortreffelijk. Bovendien kregen ze hulp om deze eerste release te realiseren van het voltallige Blues Pills. Gitarist Dorian Sorriaux is natuurlijk afkomstig uit Frankrijk en dan is de link vlug gelegd. Blues Pills bassist Zack Anderson nam de vier songs op.
De vet klinkende rock in ‘Still The Same’ charmeert met pompende bas en uitwaaierende gitaarsolo’s en Slyde Barnett heeft de geknipte vunzige, maar heldere stem om de sfeer te completeren. In dit nummer, zowel als in ‘Join The Band’ horen we de smeuïge achtergrondzang van flower power meisje Elin Larsson. In ‘Nasty Habits’ komt heel Blues Pills zelfs meespelen en dat mondt uit in een feest aan wilde solo’s en ‘feel good rock’. ‘1984’ is kalmer, beetje weemoedig en een mooie afwisseling met akoestische gitaren, maar daarna toch nog hevig. Leuke nieuwkomer die we in de gaten moeten houden!
Tracklist:
Still The Same (4:40) Join The Band (4:33) Nasty Habits (4:18) 1984 (3:45)
Musicians:
Slyde Barnett: lead vocals & guitar Ronnie Calva: lead guitar Goudzou: bass Elrik Monroe: drums
Heralding the upcoming album ‘When A Shadow Is Forced Into The Light’, Swallow The Sun releases the EP ‘Lumina Aurea’ late December. This is a thirteen minutes long composition, also repeated in instrumental version, but actually it has musically nothing in common with the upcoming album, since that one is more accessible. In this respect we can refer to the three parts of ‘Songs From The North’ when the third part happened to be ponderous funeral doom metal.
In 2015 the Finnish doom/death metal band released the masterly triptych ’Songs From The North I, II & III’, but soon after this, dark clouds gathered above mastermind Juha Raivio and his beloved muse Aleah Stanbridge (aka Aleah Starbridge). Her passing away in April 2016 left him desolate and broken. ‘Lumina Aurea’ happens to be a worshipping experience dedicated to Aleah, with shrill, eerie sounds, drums that join in as bolts from the sky and religious tinged serene chants with Latin flavour, accentuating the serenity of the ceremony. Solemn spoken texts, but also bewildered screams are the backbone of this magnificent, yet very heavy musical experience. Majestic organ, sounds of nature, it all has a proper meaning and significance, but the epic composition remains above all genuine and a true catharsis to come into terms after an immense loss. In addition to the ‘normal’ version with lyrics, one can also find an instrumental version on this EP, once again captivating. With contributions of Einar Selvik (Wardruna) and Marco from The Foreshadowing.
Nederlands:
Als voorbode van het komende album ‘When A Shadow Is Forced Into The Light’ brengt Swallow The Sun eind december een EP uit. ‘Lumina Aurea’ is een dertien minuten durende compositie, ook herhaald in instrumentale versie, maar heeft niets te maken met het komende album dat veel toegankelijker is. In die optiek kunnen we verwijzen naar de drie delen van ‘Songs From The North’ waarbij het derde luik funeral doom metal was.
Nadat de Finse doom/death metal band in 2015 het meesterlijke drieluik ’Songs From The North I, II & III’ uitgebracht had, pakten donkere wolken zich samen boven meesterbrein Juha Raivio en zijn geliefde Aleah Stanbridge (aka Aleah Starbridge). Haar heengaan in april 2016 liet Juha verweesd achter. ‘Lumina Aurea’ is een eredienst opgedragen aan Aleah, met schrille, griezelige klanken, drums die invallen als donderslagen bij heldere hemel en religieuze gezangen met Latijns karakter welke de sereniteit van de ceremonie accentueren. Plechtig gesproken teksten, maar ook verwilderde screams vormen de ruggengraat van een prachtige, edoch heel zware muzikale beleving. Magistraal orgel, natuurgeluiden, het heeft allemaal een betekenis en een draagvlak, maar de epische compositie blijft zwaar en een verwerkingsproces om in het reine te komen. Naast de normale versie is er ook een instrumentale versie van dit lange nummer en die is eens temeer beklijvend. Met bijdragen van Einar Selvik (Wardruna) en Marco van The Foreshadowing.
Mikko Kotamäki: vocals Juha Raivio: guitars & keyboards Juho Räihä: guitars Jaani Peuhu: keyboards & vocals Matti Honkonen: bass Juuso Raatikainen: drums
Guest appearances:
Einar Selvik (Wardruna) Marco (The Foreshadowing) Aleah Stanbridge (RIP)
Geplaatst door Vera op maandag 07 januari 2019 - 14:00:52
