|
|
 |
|
|
|
NUCLEUS TORN: Golden Age
English:
One year after the end of the trilogy ‘Nihil’ (2006), ‘Knell’ (2008) and ‘Andromeda Awaiting’ (2010), the musical journey of Nucleus Torn continues. A kind of link with earlier works remain and the man behind this project (with loads of session musicians), Fredy Schnyder, will always be a contemplative, thoughtful person. It graces him. The new album ‘Golden Age’ appears to be written already in March 2008, when Fredy went to the mountainous regions in Graubunden after a stressful time, in order to free his troubled mind from worldly worries. He went there with only a twelve-string guitar as companion. Consequently this time he did not sit down at the piano to write songs, but he improvised on his guitar in the peace-evoking beauty of overwhelming nature. Nice, but very quiet!
As peaceful and calm as the music on ‘Golden Age’. Since ‘Andromeda Awaiting’ happened to be a very calm album as well, featuring some prog and jazz influences, one can see this as a logical sequel. Once again the thoughtful compositions have that earnestness and cultural aura of classical music. Among the guest vocalists we can mention the eye-catching entrance of Anna Murphy. In Eluveitie (Swiss as well) she is not ‘the girl with the hurdy-gurdy’ only anymore for quite some time. She has been discovered as singer by Fredy since the acoustic ‘Evocation I – The Arcane Dominion’ album of the greatest Swiss folk metal band ever. Now she’s even a permanent member of Nucleus Torn and she does a great job on ‘Golden Age’. With thirteen session musicians, Fredy worked on this album for three years before everything was ready.
The album begins with the twelve minutes long title track ‘Golden Age’. The restful music is characterized by female vocals and acoustic guitars, with a sole prog intermezzo with flute and a bit male vocals. Sometimes the music fades away, to bubble up again in slightly different shape. The dreamy ‘Hunger’ balances at the thin line between symphonic rock and classical music. ‘Silver’ refers to the EP with the same name, with lyrical fragments and musical snippets. Consequently it is a song based on piano. Male vocals sound resigned, while Anna’s chants are more vivid. ‘Against’ was composed a bit later, after Fredy’s return to the common world. Patrick and Anna share vocals and beautiful guitars are a bit akin to David Gilmour’s art. Some pieces have a proper lounge/jazz feel, going from quiet to very restless. ‘Ash’ gives nearly an uneasy feeling and is, surely concerning vocals, quite experimental. This is no easy-listening music, let me put it straight: it demands some effort from the listener. Sometimes it might even be a bit far-fetched. Progressive influences contra heavy parts go hand in hand during the lengthy (twelve minutes) final track ‘Dark Triumphant’. Mellotron, a sax solo, suddenly a chaotic eruption à la King Crimson, it is all there. And then surprise… grunt-alike vocals with a heavier part. When you think it is over after seven minutes, they restart with acoustic guitars. The song goes in crescendo to an exciting instrumental passage. Drama and smoothened sounds end up in an engrossing piece. Nucleus Torn will always remain exquisite music for a select audience. We enjoy that, but on the other hand, we feel good with that heavier outburst in the last track after so much calmness and serenity.
Nederlands:
Een jaar nadat de trilogie ‘Nihil’ (2006), ‘Knell’ (2008) en ‘Andromeda Awaiting’ (2010) beëindigd is, gaat het muzikale avontuur van Nucleus Torn verder. Er blijft een verbondenheid met vroegere werken en de man achter dit project (met vele sessiemuzikanten), Fredy Schnyder, zal altijd een beschouwende denker blijven. Dat siert hem. Het nieuwe album ‘Golden Age’ blijkt al in maart 2008 geschreven te zijn, toen Fredy vlak na een periode van veel stress de bergen van Graubunden in trok om zijn vertroebelde geest te reinigen van aardse beslommeringen. Hij nam enkel een 12-snarige akoestische gitaar mee. Dit betekent dat hij ditmaal niet aan zijn piano ging zitten om te componeren, maar er op los improviseerde in de weidse, rustgevende natuur. Mooi, maar erg rustig!
Even vredig is de muziek van ‘Golden Age’. Omdat ‘Andromeda Awaiting’ ook al een erg kalm album was, gekenmerkt door summiere prog en jazzinvloeden, kunnen we dit zien als een logische voortzetting. Ook hier hebben de beschouwende composities de ernst en culturele stralenkrans van klassieke muziek. Onder de gastvocalisten kunnen we de opvallende entree van Anna Murphy vermelden. Bij het eveneens Zwitserse Eluveitie is zij inmiddels allang niet alleen meer ‘het meisje met de draailier’, maar sinds het akoestische ‘Evocation I – The Arcane Dominion’ album van de grootste Zwitserse folk metal band aller tijden is zij door Fredy ontdekt als zangeres. Ze is nu zelfs permanent lid van Nucleus Torn en levert op ‘Golden Age’ een verrassende prestatie. Met dertien gastmuzikanten werkte Fredy drie jaar aan dit album voor alles klaar was.
Het album vangt aan met de twaalf minuten durende titeltrack ‘Golden Age’. De rustige muziek wordt gekenmerkt door vrouwelijke zang en akoestische gitaren, met een enkel progintermezzo met dwarsfluit en wat mannelijke zang (Patrick…). Soms sterft de muziek bijna weg, om dan in een lichtelijk andere vorm terug op te borrelen. Het dromerige ‘Hunger’ balanceert evenzeer op de rand van symfonische rock en klassiek. In ‘Silver’ refereert men naar die gelijknamige ep, met tekstfragmenten en muzikale snippets waardoor we ook meteen een song hebben met veel piano. De mannelijke zang klinkt gelaten, terwijl Anna’s zang wat smeuïger is. ‘Against’ ontstond wat later dan de rest, na Fredy’s terugkeer naar de bewoonde wereld. Patrick en Anna delen de zang en de mooie gitaarklanken doen wat aan David Gilmour denken. Sommige stukken hebben een sterk lounge/jazz karakter, waarbij onrust en rust beurtelings optreden. ‘Ash’ geeft bijna een ongemakkelijk gevoel en is, zeker wat zang betreft, vrij experimenteel. Dit is geen muziek die gemakkelijk in het gehoor ligt en een inspanning van de luisteraar vraagt, soms zelfs wat vergezocht. Progressieve invloeden contra heavy stukken gaan hand in hand in het lange (twaalf minuten) sluitstuk ‘Dark Triumphant’. Mellotron, een saxofoonsolo, plots een chaotische uitbarsting à la King Crimson, het zit er allemaal in. En dan plots treedt er gruntachtige zang op met een heftig stuk. Wanneer je denkt dat het na zeven minuten gedaan is, weerklinken kalme akoestische gitaren en gaat het nummer in crescendo naar een spannend instrumentaal stuk. Dramatiek en verzachtende klanken bieden een knap hoorspel. Nog steeds zal Nucleus Torn het neusje van de zalm blijven voor een select publiek. Wij juichen het toe dat er na zoveel kalme, serene muziek op het einde toch nog wat schot in de zaak komt.
Tracklist:
Golden Age (12:02)
Hunger (4:53)
Silver (5:30)
Against (7:26)
Ash (7:06)
Death Triumphant (11:55)
| Musicians:
Maria D'Alessandro - Vocals
Rebecca Hagmann - Cello
Christoph Steiner - Drums and percussion
Christine Schüpbach-Käser - Violin
Anouk Hiedl - Flute
Fredy Schnyder - Everything else:
- Electric, acoustic and classical guitars, grand piano, church organ, bass, recorders, hammered dulcimer, Irish bouzouki, mandolin, oud, saz baglama, bagpipes, frame drum, percussion.
- Music, lyrics, scores, arrangements
- Production, recording, mixing, mastering.
- Layout, design
Golden Age:
Anna Murphy - Vocals
Christian Kolf - Throat
Benedikt Reising - Saxophone
Tobias Möckl - Soundscapes
Bernadette Guenot - Oboe
Daniel Schläppi - Double Bass
Christine Schüpbach-K
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 03 februari 2012 - 17:45:33
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
