|
|
 |
|
|
|
Alcest - Les Discrets - Soror Dolorosa - Fort VIII - Antwerp - 22/02/2012
Tekst: Vera
Een unieke gelegenheid diende zich aan toe ik vernam dat drie Franse bands samen op tournee zouden gaan en daarbij een onbekende zaal aandeden op een steenworp afstand van mijn woonplaats. Prophecy Productions bands Alcest en Les Discrets hebben zopas nog nieuw werk op de markt gebracht en het debuut van Soror Dolorosa werd door mij met het nodige enthousiasme ontvangen. Alcest heeft zich de laatste jaren als live band ontwikkeld, maar voor Les Discrets en Soror Dolorosa waren dit vrij nieuwe ervaringen. Op naar een eeuwenoud fort!
De locatie in de catacomben van fort VIII in Hoboken is nieuw in gebruik als concertzaal. Vorig jaar in september werd een nederige start gemaakt met een festival met enkele locale bands (o.a. Fireforce) en Blaze Bayley, maar vanavond zouden we geen pure heavy metal maar uitwaaierende, galmende postrock, een vleugje black en een snuifje new wave voor de kiezen krijgen. De zaal kan slechts honderd twintig muziekfans herbergen en was dan ook lang op voorhand uitverkocht. Men heeft zeker werk gemaakt van de aankleding van deze ruime living room. De witte booggewelven scheppen een gezellige sfeer en her en her waren takken en bladeren bevestigd. Enkel de sterke essence die Agalloch de zaal instuurt ontbrak nog om in hogere sferen te geraken.
Maar dat deden de bands wel. Als eerste waren de Parijzenaren van Soror Dolorosa aan de beurt. Zij hebben hun debuut ‘Blind Scenes’ begin vorig jaar geopenbaard en dus horen en zien we vanavond een selectie uit dat album. Wanneer als eerste relaxte, vibrerende basklanken van ‘Crystal Lane’ de zaal vullen is het meteen genieten geblazen. Als fan van The Cure, The Sound of Joy Division zit je meteen op wolkjes. Bovendien heeft de band het zuiverste geluid van de avond. De bassist zal heel het concert de leidende rol spelen, maar hij wordt gesteund door uitwaaierende gitaarklanken van de studentikoos ogende gitarist. De blikvanger is natuurlijk wel de licht hoogvaardige, decadente presentatie van zanger Andy Julia. Met zonnebril en zwarte kledij is niet alleen zijn donkere, warme stem vitaal, maar ook zijn pose, leunend en zwaaiend met de microfoonstandaard. ‘Autumn Wounds’ en ’43 Degrees’ zette dit festijn verder. Je merkt dat de muziek in goede aarde valt bij de aanwezigen, ook al wijkt de stijl van Soror Dolorosa af van de andere bands. Ook ‘Beau Suicide’ en ‘Low End’ nemen ons mee op een slepend ritme doorheen de betovering van de nacht. We vinden het dan ook veel te vlug wanneer Andy als laatste nummer ‘Trembling Androgynous’ aankondigt. Deze band heeft veel fans gewonnen op deze tournee.
Setlist Soror Dolorosa
Crystal Lane
Autumn Wounds
43 Degrees
Beau Suicide
Low End
Trembling Androgynous
Er hangt een soort cultstatus over de volgende twee verwante bands. Kenners prijzen hen de hemel in, maar hun bekendheid spreidt zich tot hier toe slechts uit in de underground. Les Discrets bracht onlangs het tweede album ‘Ariettes Oubliées’ uit. Deze avond worden netjes drie nummers uit het debuut ‘Septembre Et Les Dernières Pensées’ en de nieuweling gespeeld en een onbekend nummer dat – na enig zoeken – waarschijnlijk een song van Fursy Teyssier’s andere band Amesoeurs is. Fursy is een vrij kleine, introverte muzikant die zijn muziek voor zichzelf laat spreken. Die muziek ontroert, sleept je mee en dijt uit naar psychedelische klanklandschappen. De zang was nogal op de achtergrond gemixt, maar dit vermeerderde het wazige mysterie der muziek. Zo heb je ook amper in de gaten dat alle teksten in het Frans zijn. Op het podium staan, naast bezieler Fursy, ook Pierre (Zero voor de ingewijden) als gitarist (maar ook zang), een sessiemuzikant en drummer Winterhalter wie ook een dubbele avondtaak wacht (net als Zero). Het publiek sluit de ogen en laat zich – aangemoedigd door de passende belichting – gewillig meevoeren in de droomwereld van Les Discrets.
Setlist Les Discrets:
L’Echappée
Les Feuilles De l’Olivier
La Traversée
La Nuit Muette
Le Mouvement Perpétuel
Gas In Vein (Amesoeurs)
Song For Mountains
Hoofdact Alcest zagen we al eens eerder aan het werk in de biebob als openingsact voor While Heaven Wept en Primordial. Toen werden ze een beetje ondergesneeuwd door de hoofdacts, maar nu kwamen ze volledig tot hun recht. Het zat dan ook meteen goed met eclectische uitvoeringen van ‘Autre Temps’, ‘Les Iris’ en even later ook de titelsong van het nieuwe album ‘Les Voyages De l’Âme’. Alcest is het geesteskind van Neige en zijn dromerige stem dwaalt heerlijk door de slepende composities. Zero zorgt wederom voor snerpende en/of gevoelige gitaaraccenten en ondersteunende zang, Winterhalter hanteert zijn ontspannen drumstijl en aan de bas vinden we nu de Aziatisch ogende Indria van Peste Noire. Met het debuutalbum ‘Souvenirs d’Un Autre Monde’ maakte Neige ons al duidelijk dat zijn muziek wel uit een andere wereld lijkt te komen. Dat gevoel heerst ook in de zaal. Even laten we de buitenwereld voor wat ze is en genieten van de postrock met in sommige songs pittige knipogen naar black metal. Dat komt het meest aan bod in de laatste songs, wanneer Neige er ook enige screams tegenaan gooit. Heerlijk! Neige is verbaasd over het enthousiasme en vraagt of we echt een bisnummer willen, want dat het geluid toch om te huilen is. Zo slecht was het nu ook weer niet. Al waren er wel momenten dat de vervorming een zompige brij leek, dat is waar. We krijgen toch nog onze bisnummers en na een gezellig babbeltje met de leden van Alcest keerden we tevreden huiswaarts.
Setlist Alcest:
Autre Temps
Les Iris
Là Où Naissent Les Couleurs Nouvelles
Les Voyages De l’Âme
Printemps Emeraude
Ecailles De Lune part I
Sur l’Océan Couleur De Fer
Ciel Errant
Percées De Lumière
Souvenirs d’Un Autre Monde
Summer’s Glory
Also published on www.lordsofmetal.nl
Geplaatst door Vera op woensdag 14 maart 2012 - 11:12:54
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
