|
URIAH HEEP - ECI Cultuurfabriek - Roermond - 12/12/2012
Tekst & foto’s: Vera
De huidige metalwereld zou niet dezelfde zijn zonder de pioniersrol dat het Engelse Uriah Heep in de jaren zeventig speelde. Toen werden ze als een snoeiharde band beschouwd en schreven klassiekers als ‘Easy Livin’, ‘July Morning’ en ‘Gypsy’ om er maar een paar te noemen. Ook in de jaren tachtig en negentig hield de band stand, al was er wel eens een dipje. Tegenwoordig gaat het gelukkig weer goed en kan men nog steeds op een trouwe fanbasis rekenen. De laatste jaren had ik de band enkel op festivals gezien, dus werd het weer eens tijd om een cluboptreden mee te pikken. Toen we dan ook de gelegenheid kregen om deze veteranen in het ECI Cultuurfabriek in Roermond te bekijken, was de deal met gelijkgestemden vlug beklonken en vatten we de rit naar het verre Roermond aan.
Het ECI Cultuurfabriek ligt aan de rand van het gezellige, in stralende kerstversiering gehulde Roermond. Niet alle Nederlandse steden blaken van knusheid, maar hier is Duitsland nabij en lijkt de kerstman in ere hersteld. Het Cultuurfabriek is – zoals de naam zelf zegt – een gerenoveerd pand in een vroegere fabriek, waar cultuur nu in al zijn vormen bedreven wordt. Wanneer we rond acht uur binnengaan is de zaal al behoorlijk gevuld. De band laat nog even op zich wachten, maar gaat van start met ‘Against The Odds’ en ‘Overload’. Hier staat geschiedenis op het podium! Het is hartverwarmend om Mick Box bezig te zien. Zijn no nonsense attitude staat in schril contrast met de heftige riffs en daverende gitaarsolo’s die hij nog steeds uit zijn mouw schudt, daarbij driftig gebruik makend van de wahwah-pedaal en veelvuldig het bekende siddergebaar met zijn hand makende wanneer zijn gitaar nagalmt. De man is ook opvallend goed gemutst en dat kan van heel de band gezegd worden. Voor een band die – we moeten eerlijk zijn – toch al een eeuwigheid meegaat, spat het spelplezier er af. En Trevor Bolder op bas! De man speelde ooit in de Spiders from Mars van Bowie, maar blijkt niet eens veel veranderd (behalve wat ouder en dikker natuurlijk).
Een eerste klassieker komt met ‘Traveller In Time’, meteen gevolgd door het prachtige ‘Sunrise’, waarbij zanger Bernie Shaw zijn stem kan laten zegevieren op gevoeligere wijze. Na het vertrek van drummer Lee Kerslake is een nieuwe kracht ingewerkt, jonger dan de rest, maar Russell Gilbrook brengt het er goed vanaf. Tenslotte vervult Phil Lanzon al menige jaren de rol van toetsenist. Al blijf ik een onvoorwaardelijke Ken Hensley fan, deze grijze eminentie kent natuurlijk ook zijn vak en dat maakt dat ‘Gypsy’ later in de set een hoogtepunt is. Maar nu wordt er eerst warm gedraaid met ‘All My Life’, ‘I’m Ready’ en ‘Between Two Worlds’. Een volgend hoogtepunt is ‘Stealin’. Het album ‘Sweet Freedom’ is altijd één van mijn favorieten geweest. Eén van de nieuwere songs dat me bijgebleven is, is het titelnummer van ‘Into The Wild’, uitgebracht in 2011. Het is hun meest recente studioalbum. Maar de klassiekers waren nu aan de beurt! ‘Gypsy’ mondt uit in een spetterende gitaar- en keyboardsolo en gaat naadloos over in het gevoelige ‘July Morning’. Vaste prik tijdens alle concerten is ‘Lady In Black’. Mick Box neemt hier een akoestische gitaar ter hand en het publiek zingt uit volle borst mee. Dit is echter maar een voorlopig einde. De band komt terug en nodigt tijdens ‘Free & Easy’ dames uit om op het podium te komen headbangen. Natuurlijk klauterde ondergetekende het podium op om de heren eens van een andere kant te bekijken en na afloop een warme knuffel van Box in ontvangst te nemen. De populaire single ‘Easy Livin’ sluit het concert mooi af. Dit avondje nostalgie was heel geslaagd!
Setlist:
Against The Odds
Overload
Traveller In Time
Sunrise
All My Life
I’m Ready
Between Two Worlds
Stealin’
Nail On The Head
Into The Wild
Gypsy
July Morning
Lady In Black
Encores:
Free & Easy
Easy Livin’
Geplaatst door Vera op woensdag 19 december 2012 - 16:39:12
Reageren is uitgeschakeld
|
