|
STATUS QUO: The Frantic Four Reunion 2013 - Live At Wembley Arena (DVD)
| Release: October 2013
Style: hardrock/boogie/blues rock
Label: earmusicofficial
Website: www.statusquo.co.uk
Facebook:
Country: UK
Playing Time: DVD: 89min./CD: 73 min.
Cat. N°: 0208938ERE
Review by: Geert Ryssen
Translated by:
Rating: 8/10
|
English:
Nederlands:
In oktober 1976 maakte Status Quo live opnames in het Apollo Theatre te Glasgow met de toen alom in trek zijnde Rolling Stones Mobile. Het werd de bron van één van dé legendarische dubbele live lp’s uit de rockgeschiedenis. ‘Live Quo’ laat de groep in haar essentie horen met een energieke en goed opgebouwde set. De ‘klassieke’ bezetting van de groep was toen nog samen, scoorde de ene hit na de andere en hun lp’s verkochten als warme broodjes aan wat toen in de Engelse pers de ‘denim brigade’ werd genoemd. In 1982 komt er een eerste barst als drummer John Coughlan het voor bekeken houdt. Enkele jaren later kondigt de groep een afscheidstournee aan waarna bassist Alan Lancaster zich in Australië gaat vestigen. Francis Rossi en Richard Parfitt besluiten om na een rustperiode Quo toch weer nieuw leven in te blazen, met een aantal nieuwe leden. Er volgt opnieuw succes met meer popgericht materiaal en een resem juridisch getouwtrek over het gebruik van de naam Status Quo. Lancaster was immers ‘not amused’. De zaak werd beslist in het voordeel van het duo Rossi/Parfitt en Status Quo blijft tot vandaag een grote publiekstrekker in Europa .
Vorig jaar gebeurde er echter een wonder. Bladzijden over oude vetes werden omgedraaid en er zouden een paar optredens worden gedaan met de oerbezetting, met Lancaster en Coughlan dus. Ook occasionele harmonicaspeler Bob Young werd opgetrommeld, maar Andy Bown, de in 1976 eveneens occasionele klavierspeler en thans volwaardig lid van Status Quo, werd thuis gelaten. Het oorspronkelijke geluid moest zo goed mogelijk worden herschapen en dat zonder keyboards. Als blauwdruk voor de set werd de legendarische dubbele live lp van 1976 genomen en wat een korte tour moest worden, werd een langere tour waarbij alle grote Britse steden werden aangedaan. De ticketverkoop liep immers als een trein.
De apotheose werd gehouden in het immense Wembley Stadium in Londen en daarvan zijn de opnames op deze dvd/cd afkomstig. Als de groep inzet met ‘Junior’s Wailing’ komt onmiddellijk dat oude gevoel weer boven. Quo klinkt weer rauw en heavy en het is vreemd om plots Alan Lancaster achter de microfoon te zien en te horen. Bij de huidige Quo rust immers alle vocale druk op Rossi en Parfitt. Het is ook goed om Quo weer eens een aantal nummers te horen spelen die je in hun recente sets met de huidige bezetting niet meer te horen krijgt. Diegenen die ze wel nog spelen klinken hier ruiger en vooral drummer Coughlan is een revelatie: met zijn 67 jaar nog een topdrummer die geen beat mist en de groep lekker voortstuwt samen met het manische ritmewerk van Parfitt. Visueel blijft deze dvd gespaard van enerverende beeldwissels en we zien vooral een kwartet dat uiterst geconcentreerd is.
In de documentaire die als bonus op de dvd staat, wordt dit trouwens ook door Parfitt bevestigd. Het lijkt inderdaad simpele muziek, maar niets is wat het lijkt… Quo speelt strak, pakt de juiste grooves en laat muzikaal geen enkele steek vallen. De oude krijgers wilden duidelijk muzikale kwaliteit leveren en hun oude fans niet ontgoochelen. Hun wilde haren hebben ze verloren, maar de muzikale maturiteit maakt alles goed. Of deze reünie voor herhaling vatbaar is, of we deze ‘Frantic Four’ ooit op het Europese vaste land te zien krijgen, valt af te wachten. Deze registratie is in elk geval een mooi souvenir voor wie er bij was en voor wie er niet bij was, een prachtige manier om toch nog eens de ‘klassieke’ Quo waardig aan het werk te zien. Voor de verzamelaars is er ook nog een dubbele cd met het optreden in Hammersmith, een dubbele vinyl lp met het optreden in Glasgow en een boxset met Blu-ray, dvd, 3 cd’s en nog wat bonusmateriaal.
Tracklist:
Junior’s Wailing
Backwater
Just Take Me
Is There A Better Way
In my Chair
Blue Eyed Lady
Little Lady
Most Of The Time
(April) Spring, Summer and Wednesdays
Railroad
Oh Baby
Forty-Five Hundred Times
Rain
Big Fat Mama
Down Down
Roadhouse Blues
Don’t Waste my time (niet op de cd)
Bye Bye Johnny (niet op de cd)
Bonus: Repetities, backstage beelden, meet & greets en interviews.
| Musicians:
Francis Rossi: vocals, guitars
Rick Parfitt: guitars
Alan Lancaster: bass
John Coughlan: drums
Bob Young: harmonica
|
Geplaatst door Vera op donderdag 03 oktober 2013 - 01:30:48
Reageren is uitgeschakeld
|
