|
|
 |
|
|
|
Luke Gasser: Multitalent
Interview met Luke Gasser door Geert in december 2014
De laatste tournee van Doro van het afgelopen jaar voerde doorheen een stuk Europa met als klapstuk een fabuleus optreden in onze eigen Biebob. Als support act nam ze Luke Gasser mee, een multidisciplinaire artiest die ze al jaren bewondert. Naast authentiek rocker, is hij ook plastisch kunstenaar, kineast en schrijver. Wars van enige pretentie, pleegt hij ongecompliceerde rock’n’roll en maakt eerlijke films met diepgang en filosofische inslag. Zijn prent ‘The Making Of Jesus Christ’ kreeg in zijn thuisland bijzonder veel aandacht en werd op een aantal festivals genomineerd. In 1996 maakte hij ‘Anuk – Der Weg Des Kriegers’, een traag en mysterieus verhaal waarin Doro haar filmdebuut maakte naast Krokus zanger Marc Storace. Zijn recente cd ‘Flicker’ was een goede reden voor Doro om Luke uit zijn Zwitserse biotoop te halen en hem voor het eerst een Europese tour te laten doen. We spraken deze merkwaardige man net voor zijn set in de Biebob.
Keith Richards
Alhoewel hij nu pas Zwitserland heeft verlaten voor een tour met zijn power rock’n’roll trio, is hij al vele jaren aan de slag en heeft hij een hele rist cd’s opgenomen. ’Mijn eerste cd dateert van 1993, eerst werd alles independent uitgebracht, maar in 1996 versierde ik een deal bij Sony en maakte om het anderhalf jaar wel een plaat. Die waren gezongen in een Zwitsers Duits dialect dat zelfs in mijn eigen land niet meanstream genoeg was om de nationale radio te halen. Ik ben dan maar terug overgeschakeld op het Engels, wat overigens veel beter bekt als zangtaal.’ Ondanks zijn roots is zijn huidige muziek erg Amerikaans getint. ‘Dat mag je wel zeggen, maar ik heb ginder al heel wat tijd doorgebracht en heb er veel vrienden en familie. Met uitzondering van de The Beatles en The Rolling Stones ligt mijn muzikale inspiratie vooral daar. Tegen het einde van de jaren vijftig was de authentieke rock’n’roll in Amerika dood, dat werd zelfs gestuurd door de regeringen. Groepen zoals The Beatles en The Stones hebben het genre nieuw leven ingeblazen.’ Luke’s eerste platen waren echter ver verwijderd van wat hij vandaag doet. ‘Vroeger zat mijn muziek diep geworteld in zeer oude Zwitserse volkmuziek die klinkt zoals Middeleeuwse stuff. Ik ben zeer geïnteresseerd in geschiedenis en ik wilde die connectie maken, maar het was wel nog steeds rockmuziek. Toen de muziekindustrie begon te slabakken heb ik afstand genomen door mij in de filmwereld te storten en nu ben ik teruggekeerd naar de echte rock’n’roll. Zelf ben ik niet zo’n bedreven gitarist, zeker niet wat soleren betreft. Ik had een tweede gitarist die heel begenadigd was, maar op de duur vond ik dat het allemaal hetzelfde begon te klinken en ik vroeg me af waar dat typische Keith Richards gevoel naartoe was in de rockmuziek. De ‘Shine A Light’ concertfilm van The Rolling Stones deed mij de ogen open gaan. De positieve energie die dit uitstraalde greep me bij de keel. Ik ben daarna de studio ingedoken en heb op één dag tijd een hele cd ingeblikt, ik alleen op ritmegitaar met een drummer en een bassist. Ik kreeg tegen eigen verwachting in van de studiotechnici bijzonder goede feedback op mijn gitaarspel. Dat soort benadering hoor je tegenwoordig niet vaak meer en zelfs supergitaristen zoals Luca en Bas van Doro’s band geven me complimenten. Ik heb tijdens deze toer enorm veel mensen ontmoet die mijn basic rock’n’roll benadering bijzonder wisten te smaken en we hebben zeer veel cd’s verkocht. Mijn benadering is zo oud, dat ze vandaag als nieuw klinkt. We kiezen bewust om te spelen zonder sologitaar en het voelt aan alsof ik eindelijk mijn bestemming heb gevonden.’
Anuk
Luke is een goede vriend van Doro geworden en dat verhaal begint bij zijn film ‘Anuk’. Toen ik hij de muziek van Doro leerde kennen was Luke ongeveer zestien jaar en toen hij ‘Anuk’ wou draaien wilde hij haar voor die rol in de film. ‘Als tieners waren we allemaal op haar verliefd en zij was de ultieme ‘teenage dream’. Het bewonderenswaardige aan Doro is dat zij gerespecteerd wordt door zoveel mensen, ook mensen die niets met heavy metal te maken hebben. Zelf ben ik helemaal geen metalhead. Toen ik een actrice zocht om het personage van de krijger te vertolken, dacht ik onmiddellijk aan haar, omdat dit ook aansluit bij haar imago. Toen ze in Basel speelde kreeg ik van de tourmanager vijf minuten om haar te spreken en het werden twee uren! Later heeft ze me verteld dat ze toen na een halve minuut al door had dat het tussen ons goed zou klikken en dat ze bereid was om loyaal samen te werken. We hebben met de jaren een diepe vriendschap ontwikkeld waarbij we voor elkaar geen geheimen hebben. Er is veel wederzijds respect en dat is de perfecte basis om samen te werken. Na die eerste Anuk film was ik totaal leeg, maar nu komt er mede onder stimulans van Doro zelf een sequens met ‘Anuk II – Der Feuerberg’ en ‘Anuk III – Die Dunkle Flut’. Het wordt allemaal wat grootser aangepakt dan de eerste film.’ We hebben de eerste Anuk film bekeken, maar het is een vrij mysterieus gebeuren. Luke vertelt ons wat de kernidee is en meteen wordt ook duidelijk waarom Doro er zich zo mee in haar sas voelt. ‘De kern van de films is dat je in het leven een punt moet maken, ga ervoor, doe waar je in gelooft, wees moedig, vertrouw jezelf. Je kan jezelf opsluiten, je kan jezelf overleveren aan een organisatie die je vertelt wat te doen, maar je kan ook gaan voor waar je in gelooft en de moed opbrengen om dat ook waar te maken.’ Dit is natuurlijk niets minder dan het levensverhaal van Doro zelf.
Jezus Christus
Luke’s meest gerespecteerde film tot nu toe is ‘The Making Of Jezus Christ’, een prent die zelfs door de Zwitserse katholieke kerk positief wordt ingeschat en dat is op z’n minst verwonderlijk. ‘Ik groeide op in een katholieke omgeving, maar op een goede manier. Ik had een goede godsdienstleraar die niet fanatiek was en die er niet op uit was om je voor hem te winnen. Ook mijn ouders hebben geen druk op mij gezet. Men hield er zelfs van als je in discussie ging. Zelfs tijdens onze wilde tienerjaren, toen we luisterden naar AC/DC en Mötörhead en wild feestten, bleven we discussiëren over Jezus. Zijn belang in onze geschiedenis staat niet ter discussie en hij is hoe dan ook de grootste ster. Hij was slechts een korte tijd ‘on the road’, maar zijn impact is immens geweest. Toen ik veertien was zag ik de film ‘Jezus Christ Superstar’ en dat was een belangrijke trigger. Ik ben een grote fan van Jezus en ik ben diepgelovig, maar dat wil niet zeggen dat er af en toe geen periodes zijn waarin twijfel de kop opsteekt. Ik wilde met mijn film Jezus tonen zoals ik denk dat hij werkelijk was. De jongere generatie weet eigenlijk zo weinig over hem dat ik het de moeite vond om daar iets aan te doen. Ook het boek over Jezus van de Nederlandse kineast Paul Verhoeven heeft me sterk geïnspireerd. De film is er gekomen met de medewerking van de Zwitserse tv en heeft niet de bedoeling om te prediken, het is gewoon een karakterschets, maar de film stelt ook veel vragen en dat wordt door velen goed onthaald. Ik werk trouwens aan het idee om een vervolg te maken over hoe die kleine groep mensen rondom hem uiteindelijk kon uitgroeien tot een wereldwijde beweging. Ik heb ook een boek geschreven waarin ik zoals Jezus zei ‘geen enkele steen niet omgedraaid’ laat en dat stuit op veel waardering, zelfs van ouderen. Ik ben steeds verwonderd dat er mensen zijn die de historische waarde van de evangeliën in twijfel trekken, deze vier geschriften zijn veel meer dan wat we van de meeste historische figuren hebben. Mijn benadering in de film heeft zelfs bijval gekregen aan universiteiten omdat ze afwijkt van de puur wetenschappelijke insteek die zij altijd volgen. Ook de kerk is toleranter geworden en staat open voor wat ik heb gedaan. Je hebt uiteraard altijd een klein percentage fundamentalisten die nog geloven dat Adam en Eva echt hebben bestaan. Met dat soort mensen kun je toch niets aanvangen, maar de officiële kerk in Zwitserland is zo niet. Ik heb zowel van de katholieken als van de protestanten zeer positieve feedback gekregen omdat zij vinden dat ik een eerlijke film heb gemaakt.’
Luke
Luke heeft zijn activiteit als plastisch kunstenaar voor onbepaalde tijd op pauze gezet en wil ook niet de indruk wekken dat hij zomaar wat aanmoddert en met tien dingen tegelijk bezig is. ‘Ik concentreer me nu op die tour, als ik een film maak dan ben ik daar een zestal weken mee bezig en de rest is wachten op afwerking en release, dan kan ik weer iets anders doen, zoals songs schrijven en muziek maken. Als ik met iets bezig ben, dan ben ik ook alleen daar mee bezig’. Luke is een heel bijzondere man waarmee het zalig praten is. Zijn gedrevenheid bij alles wat hij doet straalt van hem af. Hij is een authentieke mens die zich via allerlei wegen uitdrukt, daar met volle teugen van geniet en zorgt dat anderen dat ook kunnen. Mooi. Even later staat hij te rocken op het podium van de Biebob, het publiek geniet mee van zijn ontwapenende podiumact met een dijk van een ritmesectie achter hem.
Geert Ryssen
PS: momenteel voert Luke promotie voor zijn nieuwe film ‘Rabbuni oder Die Erben des Königs’ die begin 2015 in première gaat in Zwitserland.
Geplaatst door Vera op zondag 11 januari 2015 - 18:50:03
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
