Short List

Reviews, Interviews & Concertreviews
Metal-Nose
2021 / 2020 / 2019 / 2018 / 2017 / 2016 / 2015 / 2014 / 2013 / 2012 / 2011 / 2010 / 2009 / 2008 / 2007

Geen gebeurtenissen deze maand.

MaDiWoDoVriZatZon




123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930
DARKEN THE MOON VI - Magasin 4 - Brussel - 14/03/2015

Saturnus, Thurisaz, Eye Of Solitude, Marche Funèbre, Grown Below

Tekst & foto’s: Vera


Darken The Moon VI is een toe te juichen initiatief in de doom metalscène en vond in maart 2015 voor de zesde maal plaats. Ditmaal werd weer gekozen voor de Brusselse locatie Magasin 4 in het grauwe havengebied van de Belgische hoofdstad. Met Saturnus en Thurisaz had men twee sterke hoofdacts, terwijl Eye Of Solitude voor de liefhebbers van funeral doom was en Marche Funèbre een beresterke set met de nodige punch neerzette. Een verslag van een heerlijke avond in doom metal land…



Wanneer we even voor vijven de zaal betreden is deze – tot onze verwondering en opluchting voor de organisatie – al flink gevuld voor de eerste band. Het Belgische Grown Below speelt zijn afscheidsconcert. Terwijl we achter in de zaal aan de merchandise stand met zanger Thomas van Saturnus staan te praten, dringt het langzaam tot ons door dat dit toch wel erg goed is. Spijtig dus dat de mannen ermee op houden nog voor ze zelfs een cultstatus opgebouwd hebben. Misschien is dat vanavond wel gebeurd, want de merchandise stand werd bestormd door kopers nadat de laatste noot weggestorven was.




Organisator van al het fraais dat we vandaag kunnen meemaken is Marche Funèbre, eveneens een Belgische band die met de albums ‘To Drown’ en onlangs nog ‘Roots Of Grief’ een fervente aanhang heeft opgebouwd. Dit concert maakte deel uit van een tournee van vier dagen met Eye Of Solitude en Saturnus. En de band is goed ingespeeld, één van de beste concerten die ik zag van hen. Ze zetten meteen zwaar in op het extra lange ‘These Fevered Days’, tevens openingssong van dat recente album. ‘As In Autumn’ klinkt – mede door de sterke cleane zang – wat toegankelijker. Het is altijd al een vrij catchy song in het slepende repertoire te noemen geweest. ‘Roots Of Grief’ is trouwens (terecht) flink vertegenwoordigd in de set, want ook de titelsong en ‘Crown Of Hope’ (met mooi akoestische intro) komen later aan de beurt. Verrassing tussen al dat eigen materiaal is de Paradise Lost cover ‘As I Die’ waarbij er veel te weinig reactie kwam op de vraag: ‘Wie herinnert zich ‘Shades Of God’?’ Ook mijn euro viel te laat om instemming te laten horen.

Onlangs besprak ik de EP ‘Dear Insanity’ van het Britse Eye Of Solitude en het was me toen al duidelijk dat dit heel obscure funeral doom was. Ik schreef toen: ‘Deze muziek moet je ondergaan, niet beluisteren met een kritisch oor’ en daar sta ik nog altijd achter. Rondom mij werd die stelling door het publiek trouwens omgezet in realiteit. De band nam vandaag een DVD op en dus was de podiumaankleding wat… eh… nog donkerder misschien? De band werd enkel gedoopt in rood en blauw licht, maar meestal waren het enkel de brandende kaarsen vlak voor zanger Daniel Neagoe die de enige lichtbron vormden. ‘Loss’ en ‘The Haunting’ waren titels die we konden natrekken. Het dient vermeld te worden dat de band lovende kritieken kreeg van de aanwezigen.




De geschiedenis van Thurisaz is verweven met die van Saturnus en dat gaat al terug tot 2006. Toen we ze vandaag eindelijk nog eens achtereenvolgens op het podium zagen staan en beide bands uitkeken naar de verbroedering, waren we dan ook extra verheugd. De energieke death/black/doom metal van het vijftal uit Wervik behoort tot de Belgische top en vandaag hadden we het genoegen om al enkele songs van het nieuwe album ‘The Pulse Of Mourning’ live te zien. Vroeg in de set zaten namelijk al ‘Patterns Of Life’ en ‘Rays Of Light’. Het blijft spannend om te zien hoe vlot de ruwe death grom van gitarist Peter vlotjes overgaat in de screams van Mattias, terwijl de cleane zang en zwevende keyboards van Kobe een belangrijk deel van de sound uitmaken. Nick Meganck is de nieuwe bassist. Tijdens dit concert nog onbekend met het nieuwe materiaal was ‘One Final Step’ een prachtontdekking. Peter bleef maar emotionele gitaarsolo’s uit zijn mouw schudden die ons ter plekke deden zweven! ‘Switch To Red’ werd opgedragen aan Saturnus en die hebben natuurlijk ook een patent op die fraaie heerlijke meanderende gitaarsolo’s. Afsluiter ‘Point Of No Return’ dook dan nog even in het verleden en daarmee hadden we weer een groots concert achter de kiezen.




Met Saturnus hebben we al een band sinds hun debuutalbum ‘Paradise Belongs To You’ uitkwam in 1996. Tien jaar later leerden we ze ook live kennen tijdens een tournee met Thurisaz, Novembers Doom en Agalloch. Sindsdien zijn ze geregeld in België geweest. Telkens was dat een haast sereen doomgebeuren. Zelfs tot in Tsjechië zagen we de band aan het werk. Zanger Thomas AG Jensen is al die tijd aan boord gebleven en we ontdekten dat de band tegenwoordig terug geregeld op het podium te vinden is. In bassist Brian Hansen en (meesterlijk) sologitarist Rune Stiassny heeft hij trouwe kompanen gevonden, terwijl ook de drummer een bekend gezicht is (Henrik Glass). Tweede gitarist en keyboardspeler zijn nog betrekkelijk nieuw in de band (sinds 2013). Het concert vangt aan met ‘Litany Of Rain’, tien minuten schoonheid dat als een wervelende parade van gitaarsolo’s, zwevende keyboards en de rollende grunt van Thomas aan ons voorbij trekt. En dan volgt al een verrassing: het breekbare ‘I Love Thee’ van het debuut met beklijvende gesproken fragmenten! Uit ‘Martyr’ kiest men ‘Softly On The Path You Fade’ en uit recent materiaal ‘Wind Torn’. Het leuke is dat er altijd andere songs uit Saturnus’ rijke backcatalogus live worden gebracht, al kunnen we er natuurlijk gif op innemen dat ‘Empty Handed’ en afsluiter ‘Christ Goodbye’ als vlottere, snelle en kortere songs ook vanavond langs komen. Een prachtig moment is ‘All Alone’, een gedicht met pianobegeleiding kan men dit noemen, al vind ik de uitbarsting op plaat beter. Een ander moment waarbij de rillingen over je rug lopen is ‘I Long’, zonder twijfel één van de mooiste composities ooit. Het werd vooraf gegaan door het meer uptempo ‘Murky Waters’ en slepende songs als ‘Forest Of Insomnia’ en ‘A Fathers Providence’. Het is heerlijk om zich te wentelen in de ultieme droefheid van deze songs, terwijl zij toch altijd soelaas bieden en een troost vormen in de koude, hardvochtige wereld die we na deze apotheose op wolkjes betraden.









Geplaatst door Vera op woensdag 25 maart 2015 - 14:34:47
Reageren is uitgeschakeld

Banners

 

 

Welkom

Inlognaam:

Wachtwoord:


Vergeet me niet

[ ]
[ ]
[ ]
Cd & Dvd Reviews

01. CD reviews 2021
NEGURA BUNGET: Zau
With respect for the late Negru!
01. CD reviews 2021
THE TEA PARTY: Blood Moon Rising
Exceptional A class as usual!
01. CD reviews 2021
AEPHANEMER: A Dream Of Wilderness
A seminal self-willed band...
01. CD reviews 2021
DER WEG EINER FREIHEIT: Noktvrn
Simply brilliant, their best album so far!
01. CD reviews 2021
SWALLOW THE SUN: Moonflowers
A world of grief and beauty...
Taal



Zoeken Metal-Nose

Date / Time

 
Verwijs naar ons

Verwijs naar ons
Website in order to promote heavy-metal & hard-rock to a broader audience in Flanders but also in the entire world.
No part from this website may be used in any other publication whether in print or on the world wide web without the editor's consent.
All material is exclusive to Metal-Nose and copyright protected. All rights reserved. Copyright © Metal-Nose 20/05/2004. - www.metal-nose.org