|
Shuggie Otis - De Casino - Sint-Niklaas - 28/02/2016
Tekst: Geert Ryssen
Af en toe gebeurt er in de Sint-Niklase Casino een klein mirakel. Daags voor de schrikkeldag daagt plots de legendarische Shuggie Otis (7,5) op. Hij wordt door insiders beschouwd als een miskend genie en het is een feit: Shuggie is altijd een cultfiguur gebleven en heeft nooit de bekendheid van zijn vader, Johnny Otis (een gevierd rhythm & blues artiest), genoten. Nochtans werd hij eind jaren zestig opgepikt door iconen zoals Al Kooper en Frank Zappa, maar desondanks bleef Shuggie een schaduwartiest. Dat de zaal toch behoorlijk vol loopt bewijst alleen maar dat er heel wat anonieme fijnproevers zijn die puur op de muziek afkomen. Otis heeft tegenwoordig zijn twee zonen in zijn band met een bezetting die bestaat uit hemzelf (zang en gitaar), bas, drums, keyboards en saxofoon/dwarsfluit. Als het vijftal omstreeks kwart voor negen het podium bestijgt maken ze een chaotische indruk die wordt versterkt door een aantal technische problemen. Otis wil blijkbaar zijn set starten op zijn Les Paul en die doet het niet. Als hij die dan toch aan de praat krijgt breekt de band los met een al even chaotisch klinkend instrumentaal nummer. Laten we zeggen dat de knoppen nog in de juiste positie moeten worden gebracht.
Eens het vijftal op dreef is en Shuggie zijn geliefde Stratocaster heeft omgegord, stromen de meest veelzijdige klanken in de zaal met waanzinnige psychedelische blues, met gevoelig songs, met sfeervolle southern blues die op zijn best de hoogdagen van de Allman Brothers oproept. Zijn stem is soms nauwelijks hoorbaar en op sommige nummers lijkt hij wel met zichzelf te worstelen om nadien weer met een funky groove de zaal op te zwepen. Als de groep het na drie kwartier voor bekeken houdt staan we even verbijsterd te kijken. Er is echter slechts een kort appel vanuit de zaal nodig om hen terug op het podium te doen stappen en vervolgens nog een half uur door te gaan. De afsluiter klinkt als avant-garde blues met een flinke scheut psychedelica en een bizarre intensiteit. Al bij al een fascinerend concert waar we met voldoening op terugblikken. Thuisgekomen zetten we nog eens een plaatje op van Shuggie, altijd een goed teken!
Geplaatst door Vera op donderdag 03 maart 2016 - 13:36:05
Reageren is uitgeschakeld
|
