|
|
 |
|
|
|
NE OBLIVISCARIS: Urn
English:
Not only the complex music of Ne Obliviscaris has an aureole of intelligence and inventiveness, also their idea to start a crowd-funding campaign to finance the world tour for their previous album ’Citadel’ appeared to be a brilliant initiative. The result was that they could play their eclectic music all over the world, even if they are an Australian band with much travel costs. Thus they gathered more new fans and a large number of them were willing to support them in their turn, securing the further development of the band. This way they avoid the problems in current music business. Very clever!
It speaks for itself that it could not have been such a huge success when the albums ’The Portal And I’ en ‘Citadel’ were not that magisterial. Albums one might pigeonhole as progressive extreme metal and for every music fan they are a juicy challenge to fathom step by step. That’s not different for their third record ‘Urn’. Their style might be familiar and known by now, but on every album they try to improve and deepen it. Once again this happens in considerable lengthy compositions with loads of light and shade, some of them divided in two parts. Still you are blown away by the chock-full intensity of some of the parts, a bit later you softly descend into the comfort of heavenly melancholic introspection.
The ultimate harsh vocals of Xenoyr versus the sweet clean performance of violinist Tim Charles remains a strong feature. The frivolous virtuoso twists and turns make you dizzy. Gracious violin solos and melodious neo-classic guitar solos of the French immigrant Benjamin Baret are a caress for your ears, but the ultra tightness of the rhythm section cannot be remained unmentioned either. It does not matter which words you use to describe this, you won’t succeed in sketching a complete view on this exceptional music. That’s why we say for the third time: dive eagerly into this and finally you will come out of the crescent water with a personal vision and experience. Just like the band who appears to be original at several levels. Finally some bands of which the fans must check this out: Opeth, Enslaved, Ihsahn, Leprous, Disillusion, Oceans Of Slumber, Persefone and Rise Of Avernus.
Nederlands:
Niet alleen de complexe muziek van Ne Obliviscaris straalt intelligentie en inventiviteit uit, ook hun idee om een crowd-funding campaign op te zetten om de wereldtournee voor vorig album ’Citadel’ te financieren bleek een briljant initiatief te zijn. Het gevolg was dat zij als Australische band toch wereldwijd hun eclectische muziek konden spelen en alzo meer fans winnen, waarvan er weer een flink aantal zouden bijdragen tot de verdere ontwikkeling van de band. Op die manier zijn ze de problemen in de muziekbusiness te slim af. Erg clever!
Maar dit kon natuurlijk nooit zo’n groot succes worden, ware het niet dat ’The Portal And I’ en ‘Citadel’ echt wel magistrale albums zijn. Albums die men progressieve extreme metal kan noemen en voor elke muziekliefhebbers een sappige kluif vormen om stap voor stap te doorgronden. Dat is niet anders met hun derde worp ‘Urn’. Hun stijl wordt stilaan gekend, maar op elk album wordt dit nog verder uitgediept. Dat gebeurt wederom in voornamelijk lange composities met veel schaduw en licht, sommigen ervan verdeeld in twee delen. Nog steeds wordt je omver geblazen door de propvolle intensiteit van bepaalde stukken, om even later zachtjes neer te ploffen in het comfort van hemelse melancholieke introspectie.
De uiterst ruwe vocalen van Xenoyr contra de zoete cleane performance van violist Tim Charles blijft een sterke troef. De wulpse wendingen vol frivole virtuositeit laten je sterretjes zien. Gracieuze vioolsolo’s en klaterende neoklassieke gitaarsolo’s van de uit Frankrijk geïmmigreerde Benjamin Baret strelen de buis van Eustachius, maar ook een ongelofelijke strakheid van de ritmesectie mag niet onvermeld blijven. Welke woorden je ook gebruikt, het zal altijd tekortschieten in het schetsen van een volledig beeld van deze uitzonderlijke muziek. We zeggen dan ook voor de derde keer: duik erin met veel goesting en kom uit het wassende water te voorschijn met een persoonlijke visie. Net zoals de band zo treffend het voorbeeld geeft en op velerlei vlak origineel is. Tot slot toch enige bands waarvan de fans dit zeker moeten horen: Opeth, Enslaved, Ihsahn, Leprous, Disillusion, Oceans Of Slumber, Persefone.en Rise Of Avernus.
Tracklist:
Libera (Part I) – Saturnine Spheres (9:52)
Libera (Part II) – Ascent Of Burning Moths (2:36)
Intra Venus (7:29)
Eyrie (11:51)
Urn (Part I) – And Within The Void We Are Breathless (7:30)
Urn (Part II) – As Embers Dance In Our Eyes (6:38)
| Musicians:
Xenoyr: vocals, lyrics, artwork
Tim Charles: violin, clean vocals, piano
Benjamin Baret: lead & acoustic guitars
Matt Klavins: guitars
Dan Presland: drums
Guest musicians:
Robin Zielhorst: bass (live: Martino Garattoni)
Emma Charles & Natalija May: additional violins on track 1, 4 & 6
Tim Hennessy: cello (track 1, 3, 4 & 6)
|
Geplaatst door Vera op dinsdag 19 december 2017 - 18:05:22
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
