|
|
 |
|
|
|
MOONSPELL: 1755
English:
Moonspell has always shown a healthy urge for exploration of new and fresh musical paths. Every album happens to be a – small and sometimes big – surprise. However, with ‘1755’ they have delivered their most prestigious and ambitious work until now. The album focuses and reflects on the huge earthquake in 1755 in Lisbon that would change the city, the country, Europe and the world forever. It is really an ultimate passionate album, since this historical topic was taught to the guys with all details in their youth. For the first time, Portuguese language appears to be the medium of communication in the lyrics (except for any Latin fragments) and this gives us an ethnic, enigmatic and mysterious experience.
Also music-wise this turns into a challenging and adventurous disc. I can imagine that the band has worked on it as if they should write a soundtrack of an era from their national history. The heaviness is always there, as a kind of undercurrent constancy. In some of the songs it bursts out in galore, but there are also many influences from outside the metal scene. For instance the wealthy orchestration (Jon Phipps who also contributed to previous album ’Extinct’ and massive choirs abundantly pop up everywhere. Vocalist Fernando Ribeiro often goes into narrative and storytelling style, in addition to his raucous grunts. As comparison we mention Skálmöld and their rebellious storytelling trend and that’s something we never did before, believe me. Thus this happens to be an exceptional Moonspell album!
The weighty subject is transferred into music in a wonderful manner, with initially a menacing atmosphere (‘Em Nome Do Medo’) and next an opulence of details in the songs. That’s why you are experiencing a completely new journey throughout their musical boundaries. In ‘In Tremor Dei’ fado singer Paulo Brangança contributes and obviously it gives an ultimate melancholic tinge to that song. In ‘1755’ as well as in ‘Ruinas’, oriental melodies pop up. The latter one happens to be one of our favourites, not only due to the mysterious atmosphere, but also because of the magnificent guitar solo. That’s something we like to mention: this album includes the most enchanting guitar solos in the history of Moonspell. This album needs some time to digest, that’s for sure. Anyways, with the bonus track ‘Lanterna Dos Afogados’ (cover of Paralamas Do Sucesso) as mighty desert after a voluptuous musical dinner we can handle that!
Nederlands:
Moonspell heeft altijd al een gezonde verkenningsdrang vertoont. Elk album houdt een – kleine dan wel grote – verrassing in. Met ‘1755’ hebben ze echter wel hun meest prestigieuze, ambitieuze werk afgeleverd. Het album blikt terug op de grote aardbeving in 1755 in Lissabon die het land, Europa en bij uitbreiding de wereld, zou veranderen. Het is een hartstochtelijk album, want dit geschiedkundig onderwerp werd de heren natuurlijk met de paplepel ingegoten. Voor het eerst is Portugees de voertaal in de teksten (buiten enkele Latijnse frasen) en dat geeft ons een etnische, raadselachtige en mysterieuze indruk.
Ook muzikaal is dit een uitdagende, avontuurlijke schijf. Ik kan me voorstellen dat de band eraan gewerkt heeft als moesten zij een soundtrack van een periode uit hun nationale geschiedenis schrijven. De heftigheid broeit onderhuids en barst in sommige songs in volle glorie uit, maar er zijn ook veel invloeden buiten metal merkbaar. Zo is er weelderige orkestratie (Jon Phipps die ook al aan ’Extinct’ meewerkte) en duiken massieve koren veelvuldig op. Zanger Fernando Ribeiro neemt veelal de rol van verteller op zich, naast zijn ruwe gruntstem. Ter vergelijking vermelden we Skálmöld en hun heftige verhalende trend en dat deden we nooit eerder. Dit is dus een uitzonderlijke Moonspell plaat!
Het geladen thema wordt op verrukkelijke wijze in muziek omgezet, met aanvankelijk een dreigende sfeer (‘Em Nome Do Medo’) en vervolgens ontzettend veel details in de songs, zodat je een reis doorheen een totaal nieuw muzikaal landschap meemaakt. In ‘In Tremor Dei’ zingt fadozanger Paulo Brangança mee en geeft dat nummer een uiterst weemoedig tintje. Zowel in ‘1755’ als in ‘Ruinas’ duiken oosterse melodieën op. Dit laatste is trouwens veruit onze favoriet, niet alleen vanwege de mysterieuze sfeer, maar ook door de fantastische gitaarsolo. Dat moet zeker ook nog vermeld worden: dit album heeft de verrukkelijkste gitaarsolo’s ooit uit de geschiedenis van Moonspell. Het is weer even wennen, maar we hebben er een smakelijke kluif aan, met de bonustrack ‘Lanterna Dos Afogados’ (cover van Paralamas Do Sucesso) als prachtig dessert na een voluptueuze maaltijd.
Tracklist:
Em Nome Do Medo (5:32)
1755 (5:12)
In Tremor Dei (4:26)
Desastre (3:22)
Abanao (4:08)
Evento (4:44)
1 De Novembro (3:53)
Ruinas (4:45)
Todos Os Santos (5:10)
Lanterna Dos Afogados (cover) (6:30)
| Musicians:
Fernando Ribeiro: vocals
Ricardo Amorim: guitars
Pedro Paixao: keyboards, guitars
Aires Pereira: bass
Mike Gaspar: drums
Guest appearances:
Martin Lopez: darbuka on track 2
Jon Phipps: orchestration track 1
Paulo Bragança: vocals track 3
Choir: three female singers
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 22 december 2017 - 11:25:00
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
