|
|
 |
|
|
|
A PERFECT CIRCLE: Eat The Elephant
| Release: 2018-04-20
Style: alternative rock
Label: BMG
Website: https://www.aperfectcircle.com/
Facebook:
Country: USA
Playing Time: 57:09
Cat. N°:
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 9,5/10
|
English:
A Perfect Circle and Tool with the enigmatic front man Maynard James Keenan as greatest common divisor. In the nineties and around the turn of the centuries, they made us attend mainstream festivals, just to get a glimpse of their veiled beauty. I saw Tool At Pukkelpop and A Perfect Circle at Werchter if my memory serves me well. The fan in me was happy and I took their self-chosen seclusion for granted, with world-wide speculations as result.
In 2018 the door is opened ajar: rumours reach us that Tool is finally working on a new album and suddenly the new A Perfect Circle album happens to be scheduled for an April, 20th release. That’s fourteen years after ‘eMOTIVe’! Maynard and guitarist/pianist Billy Howerdel have left their anonymous holes of their protected life. After the release of their compilation ’Three Sixty’ (2013), they started touring the US and now they come up with the result of working with producer Dave Sardy (Slayer, Oasis). The fourth studio album of this exclusive band is entitled ‘Eat The Elephant’ and includes twelve songs. Guitarist James Iha, bassist Matt McJunkins and drummer Jeff Friedl are part of the current line-up in addition to the eccentric duo.
And the masters of eclectic soundscapes are back, that’s obvious from the very outset! Piano and cymbals open the title track which soon gains any drama until the smoothening voice of Maynard joins in. Remarkable heartfelt timbre he has. The song even reminds me of Sólstafir for a moment, with modest dignity and self-conscious prowess. The rock with momentum of ‘Disillusioned’ initially has a kind of pop-like lightness with its storytelling chants, but the razor-sharp guitars in the vein of The Edge (U2) tear this dream to pieces. By the way, I often think of U2 due to the floating guitar sounds. Times of old and friendships are contemplated with velvet voice, quiescent piano notes pass into fluttering guitar skills, soaring yet sharp. A Perfect Circle balances high in the sky on the clouds with spatial sounds in ‘The Contrarian’ in which I think there are some references to Kurt Cobain. A magnificent song happens to be ‘The Doomed’. Firstly it cuts loose with hectic vocals and hooky guitar riffs, but soon it will simply haunt you with its delicious chorus. With this album we are remembered of the fact that music in the nineties could be pretty heavy as well – for those who did not know that, just have a listen to The God Machine – and enjoy the wild guitars in ‘So Long And Thanks For All The Fish’. Next the peaceful ‘Talk Talk’ turns into an intense oasis of contemplation (yet those heavy riffs for a minute). ‘By And Down The River’ moves you with piano and strings, reminds me of Sólstafir again, then it continues in a monotonous drone. Psychedelic influences are all over in the guitar sound, but with the theatrical, noisy ‘Hourglass’ and the weird industrial tinged ‘Get The Lead Out’, they prove that A Perfect Circle did not shun any experiments. We better like their fluttering and mind-blowing sound as in ‘Feathers’, but well, those different songs are special. This is an album you can only categorize in one style: A Perfect Circle. That says enough. It leaves us with an respectful feeling of awe…
Nederlands:
A Perfect Circle en Tool met als grootste gemene deler de enigmatische frontman Maynard James Keenan. Ze brachten ons in de jaren negentig en vlak na de eeuwwisseling meermaals op mainstream festivals om toch maar eens te genieten van deze versluierde pracht. Tool zag ik op Pukkelpop en A Perfect Circle op Werchter, als ik me goed herinner. De liefhebber in mij was tevreden en nam vrede met hun zelfverkozen ballingschap, met wereldwijde speculaties als gevolg.
In 2018 gaat de deur op een kier: men laat zich ontvallen dat Tool aan een nieuw album werkt en plots is dat nieuwe album van A Perfect Circle zelfs aangekondigd om op 20 april te verschijnen. Dit 14 jaar na ‘eMOTIVe’! Maynard en gitarist/pianist Billy Howerdel zijn uit de anonieme grotten van hun beschermd bestaan gekropen. Na de verzamelaar ’Three Sixty’ (2013) vooreerst met toeren in de VS en nu met het resultaat van werken met producer Dave Sardy (Slayer, Oasis). Het vierde studioalbum van de exclusieve band heet ‘Eat The Elephant en bevat twaalf songs. Gitarist James Iha, bassist Matt McJunkins en drummer Jeff Friedl maken deel uit van de huidige bezetting naast het excentrieke duo.
En de meesters der eclectische soundscapes zijn meteen terug. Piano en cimbalen openen het titelnummer dat weldra aan dramatiek wint tot de zalvende zang van Maynard weerklinkt. Opvallend warmhartig. De song doet me zelfs aan Sólstafir denken, met ingetogen waardigheid en zelfbewust vermogen. De stuwende rock van ‘Disillusioned’ heeft aanvankelijk een poppy luchtigheid met zijn verhalende zang, maar scherpe gitaren à la The Edge (U2) splijten die droom aan flarden. Bij het gitaarwerk moet ik trouwens meermaals aan U2 denken. Vervlogen tijden en vriendschappen worden met omfloerste stem overlopen, verstilde piano leidt naar uitwaaierend gitaarwerk dat snerpend en zwevend wordt. A Perfect Circle balanceert hoog boven de wolken met spacy gitaren in ‘The Contrarian’ wat ik verdenk van verwijzingen naar Kurt Cobain in te houden. Een heerlijke song is ‘The Doomed’. Het mept eerst alles aan flarden met jachtige zang en hoekige gitaarriffs, maar pakt je dan naadloos in met een onweerstaanbaar refrein. We worden er bij dit album aan herinnerd dat het in de jaren negentig ook best heftig kon zijn – voor wie dat nog niet wist, luister maar naar The God Machine – getuige de scheurende gitaren in ‘So Long And Thanks For All The Fish’. Waarna het vredige ‘Talk Talk’ weer een diepgaande oase van contemplatie is (maar even weer die harde riffs). ‘By And Down The River’ ontroert met piano en strijkers, doet me weer even aan Sólstafir denken, om daarna bonkend en monotoon af te dwalen. Psychedelische invloeden zijn alom merkbaar in het gitaarwerk, maar met het theatrale, luidruchtige ‘Hourglass’ en het afgekapte industrial getinte ‘Get The Lead Out’ bewijst A Perfect Circle ook het experiment niet te schuwen. Wij hebben ze wel liever uitwaaierend en geestverruimend zoals in ‘Feathers’, maar die afwijkende songs zijn ook wel speciaal. Het is een album waar je maar één stijl op kunt plakken: A Perfect Circle en dat zegt genoeg. Dit laat ons met een eerbiedig gevoel van ontzag achter…
Tracklist:
Eat The Elephant (5:14)
Disillusioned (5:54)
The Contrarian (3:59)
The Doomed (4:42)
So Long, And Thanks For All The Fish (4:26)
Talk Talk (4:09)
By And Down The River (5:05)
Delicious (3:50)
DLB (2:07)
Hourglass (5:14)
Feathers (5:48)
Get The Lead Out (6:41)
| Musicians:
Maynard James Keenan: vocals
Billy Howerdel: guitars, piano
James Iha: guitars
Matt McJunkins: bass
Jeff Friedl: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 15 augustus 2018 - 15:08:14
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
