|
|
 |
|
|
|
Midwinter Metal Festival - Hippodroom - Kuurne - 02/02/2008
2 februari 2008
Polyvalente Hal Hippodroom, Kuurne
Tekst: Vera
Begin februari vond in Kuurne een festival plaats dat georganiseerd werd door het jonge Sandstorm-label. Met Amon Amarth, Grave, Asphyx en Endstille hadden ze vier aanlokkelijke hoofdacts, maar het begon al vroeg op de dag met een aantal Belgische bands die allen meestal ook hun bindingen met Sandstorm hadden.
Wanneer we de vrij grote en toch al flink gevulde hal betreden, maakt Immaculate zich op voor hun concert. Dit neemt meer tijd in beslag dan gepland, daar men kampt met technische problemen. Bovendien is tweede gitarist Wim zopas uit de band en zien we Immaculate vandaag als kerntrio. Er wordt uiteindelijk dan toch van start gegaan met het stevige ‘Bitchslap’, meteen gevolgd door het sterke ‘Love Vs. Hate’. De band slaagt er in om met drie man toch een aannemelijke set neer te zetten en speelt als vierde nummer zelfs een nieuwe compositie: ‘Absolutism’. Knappe break is het instrumentale ‘Mystica’. De show van zanger/gitarist Thierry is zoals steeds de smaakmaker van het optreden, maar zijn maten weten wat een strakke ritmesectie is.
Dedicted is de volgende band op de affiche. Een jonge band die in maart met het debuut ‘Argonauts’ vast een aantal moderne metalfans gaat imponeren. De presentatie is energiek ; de zanger heeft een compromisloze metalcore-strot (maar waagt zich ook al eens aan een helder zanglijntje) en vooral de bassist steelt de show met zijn lange dreadlocks. Dat twee leden Soilwork T-shirts dragen is een indicatie waar men de mosterd haalt.
Axamenta heeft al het nodige respect opgebouwd in het verleden met hun progressieve black metal die vooral op het album ‘Ever-Arch-I-Tech-Ture’ tot een groots resultaat geleid heeft. Vanavond is het met spijt in het hart dat zanger/medecomponist Peter Meynckens één van de laatste concerten afwerkt. Echt zonde, zulk een sterke frontman die om medische redenen Axamenta moet verlaten! Dat hij het in de toekomst kalm aan moet gaan doen met zijn stembanden, daar is vanavond echter niets van te merken. Heel de band werkt zich met een uiterste precisie doorheen het complexe materiaal dat diep in black metal geworteld is, maar veel meer dan dat te bieden heeft. Ik wens de band zowel als Peter het beste toe en heb daarom nog eens extra aandachtig geluisterd naar deze Belgische band die vernieuwend bezig is.
Emeth past meer in het rijtje van Dedicted: energieke metalcore die wel even werkt en op een eigen publiek kan rekenen, maar ondergetekende niet echt over de schreef trekt vanavond. Met ex Aborted gitarist Matty Dupont in de rangen hebben zij hun wortels in death metal. Voor velen was het de kennismaking met nieuwe gitarist Valéry Rottin. De band gaat er stevig tegenaan en brengt in maart het derde album uit ‘Telesis’ waarbij ze weer op de diensten van Blood Red Throne bassist Erlend Carperssen konden rekenen. Een doorvlammende set die een beperkte moshpit deed ontstaan.
De melodieuze black/doom van Kludde is een streling voor het oor, van begin tot einde. Goed, de band weet ook van aanpakken en heeft vooral in zanger Ugluk een vocalist die de extremere brutaliteit niet schuwt, maar in vele nummers zorgen melodieuze gitaarsolo’s voor een fraai surplus en ligt het tempo iets lager dan we vandaag tot nu toe gehoord hebben. De podiumpresentatie is – buiten de zanger – misschien niet zo zelfzeker of stoer als de voorgaande en volgende bands, maar Kludde moet het dan ook hebben van sfeer opbouwen en niet van overrompelen. Dat siert hen. Ze presenteerden vandaag hun eerste volledig album ‘In Den Vergetelheid’.
Endstille heeft dat overdonderend effect natuurlijk wel. Pats, daar staan ze en je weet de eerste momenten niet waar kijken door zoveel opgesmukte black metal-ornamenten. Maar… je moet het hen nageven: het gaat hen goed af zonder dat ze zich belachelijk maken. Hoe meer ik de band live zie, hoe beter ik hen ga vinden trouwens. Deze Duitse klanten van menige ijzerwinkel slingeren onder leiding van boegbeeld Iblis hun ijzige, maar technisch ontwikkelde black metal vol grimmigheid de zaal in. De jarenlange ervaring vertaalt zich vandaag in een set die zowel muzikaal als visueel aantrekkelijk is. Natuurlijk wordt er geput uit het meest recente album ‘Endstilles Reich’, maar ook enkele oudere nummers deden de adrenaline bij de aanwezigen stijgen.
De reünie van Asphyx werd door velen gezien als een reden om vandaag aanwezig te zijn. Het is dan ook lekker druk op de eerste rijen wanneer de spraakmakende Nederlandse band onder leiding van enfant terrible Martin van Drunen hun betonnen bulldozer de zaal inrolt. Martin heeft twee albums met de band gemaakt, ‘The Rack’ en ‘Last One On Earth’ en het is dan ook logisch dat de songkeuze zich vanavond daar vooral op toespitst. De ophitsende technische death metal (Martin was ooit ook lid van Pestilence en zelfs Bolt Thrower) laat een grote moshpit ontstaan, maar - hoe professioneel en heftig ook gebracht – ik verkies toch de melodieuzere vorm van death metal.
En dat gaat natuurlijk ook op voor Grave, één van de eerste bands in de Zweedse death metal scene. Hun eerste album stamt al uit 1991. Het zijn vooral oudere nummers die de band vanavond speelt, maar de energieke uitstraling is minder dan bij Asphyx. Toch tapt Grave enigszins uit hetzelfde vaatje, namelijk brutale death metal met grommende grunts en uitstekend gitaarwerk. Leuk, maar ik maak me alvast op voor de band die voor mij de echte hoofdact is: Amon Amarth.
Aan Amon Amarth de taak om dit festival op glorieuze wijze af te sluiten. De Zweedse Vikingen zagen hun populariteit de laatste jaren overal ter wereld groeien en bieden ook vandaag een geoliede show die ze volgens mij intussen zelf toch al kunnen dromen, vermoed ik. Het enige minpunt is dan ook dat de enthousiast spelende band na zoveel bezoeken aan ons land niet meer verrast, maar nog steeds degelijk amusement biedt dat gegarandeerd honderden vuisten de lucht injaagt. En daar is het toch om te doen, nietwaar? Met een setlist vol klassiekers als ‘Valhall Awaits Me’, ‘With Oden On Our Side’ en ‘Death In Fire’ waarmee de mediumtempo hakkende band het vuur aan de lont steekt, kan het niet anders of ook vandaag wordt het weer genieten geblazen en imaginair ten strijde trekken. O ja, we kennen de bindteksten en het gebaar van de klinkende drinkhoorns intussen, maar Sandstorm had zich toch geen betere afsluiter dan Amon Amarth kunnen dromen. Zij keken tevreden toe hoe tijdens de bisnummers ‘Victorious March’ en ‘Pursuit Of Vikings’ het publiek volledig uit de bol gaat op de opzwepende Viking metal van de stoere Zweden.
Geplaatst door Vera op dinsdag 03 juni 2008 - 12:01:55
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
