|
|
 |
|
|
|
Alcatraz Metal Festival - Brielpoort Deinze - 27/07/2008
Tekst: Claude 'Clayreon' Bosschem Foto's: Danny Focke
In Vlaanderen worden we de laatste tijd niet bepaald verwend wat betreft metal-festivals, daarom moeten we organisaties als Alcatraz Metal Festival in Deinze koesteren. De aanloop naar het festival was echter met doornen bezaaid, eerst was er de afgelasting van 3 inches of Blood, maar vooral het schrappen van Primal Fear heeft heel wat kwaad bloed gezet. Vooral de reden, nl. een te lage voorverkoop, viel niet in goede aarde, het is inderdaad voor discussie vatbaar of dit voor een eerste editie wel de juiste beslissing was. De locatie zelf, Brielpoort, heeft ook al geen goede naam wat betreft geluidskwaliteit, maar dat viel al bij al reuze mee. De opkomst was zeker aanvaardbaar, of dit voldoende was om de kosten te dekken is een andere vraag. Maar hopelijk blijft de organisator volhouden, want een festival moet groeien.
Persoonlijk beschouw ik mezelf niet als een echte ‘metal’-guy, het mag er stevig aan toegaan, maar ‘death metal’ is niet echt mijn ding. En eigenlijk werden mijn verwachtingen ingelost, vooral Doro en Benedictum konden me bekoren.
Een festival openen is nooit evident, de plaatselijke thrash-band Trenchfoot viel die eer te beurt, ik heb te weinig van die jongens gehoord om een echt oordeel te velen. Wat ik hoorde klonk niet slecht, maar de jongens leken me toch nog wat te groen achter de oren.
Het Nederlandse ‘The Lucifer Principle’ was zoals verwacht emotieloze en saaie ‘death metal’, een geluidsbrij waar zelfs de aanwezigheid van een contrabas weinig kon aan veranderen. Ik weet het nu wel zeker, het rauwe grunten zal nooit aan mij besteed zijn, maar daarnaast hoorde ik ook weinig variatie in de muziek.
Dan kon ik me toch meer vinden in de complexloze thrash van de Aussies Mortal Sin (overigens verwezen ze tijden hun set naar de net niet-Tourwinnaar Cadel Evans). Opvallend was het steengoede drummen, wat een energie straalde die man uit. Zanger Mat Maurer was met dat typische rauwe stemgeluid best ok en de gitaarriffs mochten er ook zijn. Het is allemaal niet superorigineel, maar als je houdt van groepen als Metallica, Overkill of Testament, dan zal je bij het aanhoren van deze groep niet teleurgesteld zijn.
Benedictum was voor mij ‘dé ontdekking’ van dit festival, ik had al goeie kritieken gelezen over deze groep uit San Diego, en die werden volledig bevestigd met een stomend optreden. De zangeres is natuurlijk het ‘visuele’ uithangbord van de groep, met haar sex-appeal, sensuele bewegingen en krachtige stem maakte ze een overweldigende indruk: een showbeest, de Tina Turner van de metal! Af en toe bewees ze dat ze zelfs kan grunten .
Maar vooral ook muzikaal kon de groep me enorm bekoren, krachtige metal met toch heel wat melodie in de nummers. Sommige stukken klonken heel progressief, met name de epic ‘Seasons of Tragedy’. En wat gezegd van de zwarte gitarist, die man schudde solo’s uit zijn mouwen, die makkelijk het niveau haalden van de betere gitaristen uit de progressieve metal. Ook de keyboards gaven het geheel vaak een symfonisch tintje. Kortom, dit was echt het hoogtepunt van het festival, en daar zou Doro later niks meer aan veranderen.
Betlist BenedictumDawn of Seasons Two Steps to the Sun Burn it up Bare Bones Shell shock Beast in the Field Balls to the Wall Seasons of Tragedy Ashes to Ashes
Bij ‘Legion of the Damnded’ had ik het vlug gehoord, complete herrie, death metal zonder enige variatie, alles rechttoe rechtaan. Blijkbaar hadden ze heel wat aanhangers, maar dit wekt bij mij enkel wrevel op.
Setlist Legion of the DamnedIntro Slaughtering the pigs Undead Stillborn Death’s Head March Son of the Jackal Bleed for Me Malevolent Rapture Reapers Call Werewolf corpse Diabolist Legion of the Damned
Exodus ligt mede aan de basis van thrash metal, maar in tegenstelling tot bands als Slayer en Metallica zijn ze toch wat op het tweede plan verzeild. Niettemin waren de verwachtingen toch hooggespannen, in eerste instantie konden de stevige gitaarriffs en vooral het agressieve drumwerk me wel bekoren, maar jammer genoeg verknoeide zanger Rob Dukes het compleet. Een vervaarlijk uitziend sujet, wellicht een must voor het genre, heeft op geen enkel moment een poging gedaan tot zingen. Op de koop toe leek hij zich op te winden, omdat het publiek maar geen pit wilde vormen, blijkbaar was dat zijn enige bekommernis. Uiteindelijk heeft hij het publiek zelfs tot een ‘wall of death’ kunnen aanporren, intussen was ikzelf al lang aan de kant gaan staan. Maar muzikaal werd het ook na enige tijd saai, de groep brengt toch te weinig variatie om anderhalf uur te kunnen boeien, de mensen in de cirkelpit zullen er wellicht geen graten in gezien hebben.
Doro was als headliner geprogrammeerd en het was voor haar een bijzonder optreden, vermits ze reeds 25 jaar bezig is op de hard rock scene. Ze werd dan ook door haar vurigste fans in de bloemetjes gezet. En ze kon ook onmiddellijk het vuur aan de lont steken met haar stevige, maar steeds melodieuze hard rock songs. Ze heeft dan ook een uitstekende stem voor het genre en haar bandleden wisten het ook uitstekend te brengen, vooral de drummer viel op door zijn technische nummertjes (hij zou ook de enige drumsolo van het festival spelen). Doro praatte ook constant met het publiek, waarbij toch opviel dat de gemiddelde leeftijd van de fans wat hoger lag dan vroeger op de dag. Kortom, Doro bracht zoals verwacht een degelijk optreden, maar de titel van ‘metal queen’ is ze voor mij persoonlijk kwijt aan de zangeres van Benedictum.
Samenvattend kan je stellen dat er op dit festival voor elk wat wils was, zelf ben ik geen fan van death metal, maar er blijkt toch een vrij groot publiek voor te zijn. Positief is dat je aan de Brielpoort lekker aan de Leie wat kan uitrusten, als er eens een voor jou mindere groep voorbijkomt. De timing werd heel goed gerespecteerd, de belichting kon beter (veel te rood) en het geluid was behoorlijk goed. Door slechts één podium te gebruiken kan je ook alle groepen volledig bekijken, iets waar veel festivals de laatste tijd zich aan bezondigen. Kortom, voor een eerste editie kan je dit festival toch geslaagd noemen, de volgende editie zal wellicht nog beter zijn.
Setlist DoroEarthshaker Rock I Rule the Ruins You’re My Family Hellbound Burning The Witches True as Steel Above the Ashes Burn it up Hellraiser Drumsolo East Meets West Für Immer Breaking the Law (Judas Priest cover) All We Are
Geplaatst door Clayreon op zondag 10 augustus 2008 - 13:40:12
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
