|
|
 |
|
|
|
OCEANS OF SADNESS: The Arrogance Of Ignorance
English:
“The Arrogance of Ignorance” is the fifth album in 8 years by Belgian’s pride Oceans of Sadness. And without any doubt, the band delivers with this release their absolute Magnum Opus. This album is pure magic. Also the band’s previous releases were more than average, but most of them lacked structure and direction. It seemed the band wanted to prove that it was possible to put every genre in each song. That’s why some of the albums sounded a bit too eclectic to me. The band is still in search of writing the perfect song and expanding the borders of metal music but it all seems more relax and mature. The overall sound of this album reminds me of top bands like Opeth and Katatonia. And this looks logical. The great Jens Bogren, who worked with abovementioned bands, is responsible for the production. The sound is built around walls of orchestral keyboards giving the album its absolute brilliant epic cinemascope sound.
Also Tijs’ vocals are more impressive than ever before. He delivers some stunning clean, melodic vocals and some killer growls. Brilliant! He most probably is Belgian’s finest vocalist. All musicians are technically brilliant but it looks like they no longer have the need to show off how good they really are. This time the songs are important. And “The Arrogance of Ignorance” has more than enough great songs to satisfy anyone into adventurous metal music. Each and every song is memorable, catchy and addicting. This album is a work of art. It is, without any doubt, the best album I have heard this year. Not since Porcupine Tree’s “Fear of A Blank Planet” I have heard an album that blew my socks off. Stunning! This album is most highly recommended to anyone who likes progressive metal. If there is only one album you have to buy, let it be this one. Oceans of Sadness finally deliver their magnum opus. A must have!
Ps. The artwork is done by Greek top artist Seth Siro Anton (Soilwork, Moonspell).
Nederlands:
“The Arrogance of Ignorance” is het vijfde album in acht jaar tijd van Oceans of Sadness. En om maar ineens met de deur in huis te vallen: dit album is een meesterwerk. Ook de vorige albums van de heren waren steeds van een hoog niveau. Maar wat de band nu presteert is gewoonweg subliem. Alle puzzelstukjes vallen dit keer keurig in elkaar. Bij vorige albums klonk de band soms te geforceerd. Men wilde alle muziekgenres in één song steken. Daardoor klonken de nummers vaak te fragmentarisch. De nummers gingen alle kanten uit en misten soms hun doel. Ik moet eerlijk toegeven dat het ook voor mij bij vorige releases soms te hectisch was. Nog steeds schiet de band met scherp en worden de grenzen van het genre afgetast, maar ditmaal vloeit alles keurig in mekaar en klinkt de zoektocht niet geforceerd. De band tast met dit magnum opus niet enkel de grenzen van het genre af, maar overstijgt ze ook. De cd doet mij enorm denken aan bands als Opeth en Katatonia. Dat is helemaal niet vreemd als je bedenkt dat Jens Bogren, die al eerder met vernoemde bands werkte, tekende voor de werkelijk fabuleuze sound. Het album is gebouwd rond een muur van keyboards die zorgen voor een fenomenaal episch cinemascoop geluid.
Ook Tijs heeft zich als zanger overtroffen. Misschien is hij wel de beste Belgische zanger. Met zijn gouden strot schakelt hij zonder enige problemen over van cleane vocalen naar grunts en screams. Indrukwekkend! Let wel, dit keer wordt nergens de structuur van de song uit het oog verloren. Het album schiet alle kanten uit, maar alles staat in dienst van het nummer. Het “kijk eens mama zonder handen syndroom” is nergens te vinden. Dat de band technisch top is, weten we. Het lijkt erop dat de heren het niet meer nodig vinden om dat ook elke seconde te etaleren, en dat komt de cd beslist ten goede. Het album bevat, zonder overdrijving, momenten van genialiteit. Sommige nummers behoren tot het beste wat ik dit jaar heb gehoord. Wie wil weten waarom metal één van de weinige muziekgenres is waar men nog steeds op zoek gaat naar avontuur en spanning, moet deze cd blindelings aanschaffen. Let op, dit spul is zo verslavend dat ik de cd niet meer uit mijn lader krijg. Alles wat ik dit jaar al heb gehoord, haalt het bijlange niet van dit meesterwerk. “The Arrogance of Ignorance” bevat een schat aan parels voor iedereen die op zoek gaat naar avontuurlijke en progressieve metal. Nee, sinds Porcupine Tree’s “Fear Of A Blank Planet” werd ik niet meer op zulk een verbluffende manier van de sokken geblazen. Een meesterwerk pur sang!
Ps. Ook het artwork van de Griekse artiest Seth Siro Anton (Soilwork, Moonspell) is briljant.
Tracklist:
1- Roulette (5:31)
2- Self-Fulfilling Prophecy (5:08)
3- Subconscious (5:28)
4- Some Things Seem So Easy (6:38)
5- The Weakest Link (4:17)
6- Between The Lines (4:58)
7- In The End (5:57)
8- From Then On (4:14)
9- Failure (6:07)
10- Hope (3:00)
| Musicians:
Tijs Vanneste : Vocals
Wim Melis : Guitars
Tom Van Cauwenberghe: Guitars
Hans Claes : Keyboards
Jo Van Heghe : Bass
Guy Vernelen : Drums
|
Geplaatst door Vera op donderdag 21 mei 2009 - 10:11:54
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
