|
|
 |
|
|
|
Lokerse Feesten - 01 & 02 augustus 2010
Tekst: Geert Ryssen
Foto's: Franky Bruyneel
LOKERSE FEESTEN 1 AUGUSTUS 2010
Panic Cell, Anthrax, Papa Roach, Life Of Agony, Alice Cooper
Voor het eerst waagde de organisatie van de Lokerse Feesten zich aan een heuse metal dag. Het zal hen nog lang heugen en wellicht wordt dit de aanzet van een jaarlijkse traditie. De opkomst was immers grandioos en de sfeer om duimen en vingers van af te likken. Als om 18.00 uur stipt het Engelse PANIC CELL het metalfeestje inzet, zit de sfeer er al goed in en de groep weet zich te plaatsen als overtuigende opener: strak, stevig en meeslepend met een zanger die zich duidelijk in zijn sas voelt op dit grote podium en voor een massaal publiek. Het herenigde ANTHRAX geeft vervolgens een knal om ‘U’ tegen te zeggen. Zanger Joey Belladona is duidelijk zijn kunstje nog niet verleerd en Scott Ian mosht als van welleer. Het publiek eet uit hun hand.
Alsof er nog een schepje bovenop moest, weten PAPA ROACH de Lokerse Feesten totaal in te pakken. Met hun toegankelijke crossover metal spelen ze letterlijk de Feesten plat en het publiek staat nu schouder tegen schouder. Dat belet velen echter niet om ook nog eens lekker de crowdsurfen, wellicht een tikkeltje gevaarlijk en niet naar de zin van de organisatie, maar de security doet vakkundig haar werk en alles wordt uiteindelijk in goede banen geleid. Na de climax met Panic Cell, Anthrax en Papa Roach, kan het bijna niet anders of er volgt een dipje.
LIFE OF AGONY doen een verdienstelijke poging om het elan niet te breken, maar slagen daar niet echt in. Zanger Keith Caputo maakt een wat vreemde indruk en haalt regelmatig de vaart uit het optreden door de lange stiltes tussen de nummers. Zijn gebrek aan articulatie en zijn wat op de achtergrond gedrongen zang helpen de zaak ook al niet vooruit. Ook muzikaal heeft de muziek van Life Of Agony een donkere kant die de vreugde dempt. Het is duidelijk aan de reacties van het publiek te zien dat dit slechts wordt gesmaakt door de diehard fans.
Gelukkig weet ALICE COOPER de festivalgangers opnieuw op te zwepen met een wervelende horrorshow die echter voorzien is van voldoende knipogen om de humor van de zaak niet in uit het oog te verliezen. Cooper treedt aan met een schitterende band en bedient het publiek met een hele rist bekende nummers, van ‘Schools Out’ tot ‘Poison’. Tijdens zijn show wordt hij onthoofd, opgehangen, geperforeerd, in de dwangbuis gekneveld en belaagd, maar ‘it’s only rock’n roll’ en het publiek geniet ervan. Wat een afsluiter van een schitterende dag met als striemende hoogtepunten Papa Roach en Alice Cooper!
LOKERSE FEESTEN 2 AUGUSTUS 2010
Therapy?, Mötley Crüe, Golden Earring
Na de verbluffend goede metaldag, volgt er nog een stevige rockavond met groepen die drie verschillende generaties vertegenwoordigen. THERAPY?, de jongste van het lot, geeft met succes de aftrap maar ondergetekende heeft ze gemist door een onverwacht oponthoud. Gelukkig haalde ik de loeiende start van MÖTLEY CRÜE wel en die beuken er meteen in met ‘Kickstart My Heart’. De toon voor een wervelende en energieke set is meteen gezet. In een grandioos decor dat tijdens de show ook het schouwtoneel zal worden van vuurwerk, bommen en vlammenwerpers, vermaken de heren Vince Neil, Nikki Sixx, Tommy Lee en Mick Mars gedurende ruim een uur het publiek dat balanceert tussen enthousiasme, verbazing en verbouwereerdheid door de aanblik van deze sleazy Amerikanen die wel van aan andere planeet lijken te komen. Gelukkig blijft ons de wat lamlendige vertoning van vorig jaar op Graspop bespaard en kunnen we genieten van een hele reeks – voor de fans – bekende songs, met enkele aangename verassingen zoals het bijzonder opzwepende en van spannende tempowisselingen voorziene ‘Piece Of The Action’. Jammer dat Vince niet wat beter communiceert met het publiek, want dat gaat er in Lokeren in als koek. Mick Mars houdt zich ondanks zijn slepende en aftakelende skeletziekte staande en verbluft met zijn accuraat gitaarspel. Tommy lijkt wat van zijn wilde haren te zijn verloren en geeft een naar zijn doen bezadigde indruk. Dat is buiten Nikki gerekend want die zet er als vanouds, samen met Vince de beuk in. De spelvreugde straalt van het podium af en alles doet verlangen naar nog.
GOLDEN EARRING heeft een geschiedenis die teruggaat tot de jaren zestig, maar kende wat roem betreft een hoogtepunt met de wereldhit ‘Radar Love’ in de jaren zeventig. Vandaag speelt de groep nog steeds in dezelfde bezetting, zij het voor sommige nummers aangevuld met saxofonist Bertus Borgers en een jonge Amerikaanse gitarist van wie de naam mij ontglipt. De set is opgebouwd rond succesnummers als ‘Twilight Zone’, ‘When The Lady Smiles’ en natuurlijk ‘Radar Love’ dat als vanouds wordt uitgesponnen en gelegenheid biedt voor solospots van de bandleden. Verder kregen we schitterende uitvoeringen van ‘Long Blonde Animal’, ‘She Flies On Strange Wings’ en het immer pakkende ‘Going To The Run’. Ronduit verrassend was het Byrds nummer ‘Eight Miles High’ dat lang geleden een hele kant van een omstreden lp in beslag nam. Prachtige versie trouwens. Zanger Barry Hay ziet er nog steeds even jong uit, bassist Rinus Gerritsen heeft nog niets van zijn muzikaliteit verloren - wel integendeel, hij klinkt geraffineerder dan ooit -, Cezar Zuiderwijk jumpt niet meer over zijn drumstel, maar is nog steeds een virtuoze drummer en gitarist George Kooymans houdt het zaakje bescheiden, maar efficiënt aan elkaar. Voor de tweede dag op rij een geslaagde affiche die de organisatoren niet moet doen twijfelen: volgend jaar opnieuw een metal en een classic rock dag!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op woensdag 01 september 2010 - 23:43:59
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
