|
THE SHADOW THEORY: Behind The Black Veil
English:
Nederlands:
Elke muzikant heeft op tijd en stond nood aan nieuwe uitdagingen. Bij de ene is dit al meer uitgesproken dan bij de andere, maar net zoals in het ware leven is stagnatie dikwijls een voorbode van achteruitgang. Devon Graves is een integer muzikant. Hij volgt zijn hart, maar komt ook meermaals met verrassende wendingen voor zijn trouwe volgelingen. Ooit was hij als Buddy Lackey de spil van Psychotic Waltz, later componeerde hij in alle eenzaamheid in de Oostenrijkse Alpen, maar ging met plaatselijke muzikanten wel geregeld de hort op. Dit was de periode van Deadsoul Tribe. Toch is er nu een nieuwe periode aangebroken. Het betekent de introductie van The Shadow Theory.
Het zaadje voor deze nieuwe onderneming werd al geplant tijdens het toeren met Deadsoul Tribe. Her en der ontmoette Devon muzikanten die zich onderscheidden van de massa. Dit kon zich voordoen in onbekende bands, zoals in de Duitse progressieve thrash metal band Complex 7. Daarin schitterde gitarist Arne Schuppner en hij werd de eerste zet in de oprichting van The Shadow Theory. Devon heeft het album geproduceerd van Dial, de band van ex-Pain Of Salvation bassist Kris Gildenlöw en Liselotte Hegt. Kris vervoegde de rangen als bassist. Drummer Johanne James hield eerst de boot af omdat hij het zo druk had, maar bleek enkele jaren later toch toe te happen. We kennen hem van Threshold. En tenslotte werd de onbekende Griek Demi Scott de nieuwe toetsenist. Het vormen van deze band nam vier jaar in beslag.
Bovendien betekent ‘Behind The Black Veil’ het eerste conceptalbum dat Devon ooit schreef. Het hoogverheven streven naar innerlijk bewustzijn uit het verleden heeft plaats gemaakt voor het schrijven van een horrorverhaal waarin een rockster van de ene nachtmerrie in de andere terecht komt en onder invloed van drank en drugs realiteit en fictie niet meer kan onderscheiden. Zoals je ziet ging Devon weer doordacht tewerk en mede daardoor is ‘Behind The Black Veil’ een adembenemend muzikaal avontuur.
Bij het langere ‘I Open Up My Eyes’ gaat het doek open. Zachtjes komt de muziek aangedwarreld om met riffs en dwarsfluit over te gaan in smeuïge rock. Toch zijn de riffs weldra progressiever (lees: wispelturiger) en wordt er met gefluister en dramatisch instrumentarium enige spanning geschapen. ‘The Sound Of The Flies’ en ‘Ghostride’ hebben gemeen dat ze starten met kalme, beschouwende zang en daarna vrij stevig zijn, al is het met akoestische gitaar opgesmukte ‘Ghostride’ de winnaar. De bezwerende samenzang in ‘Welcome’ kruipt meteen onder je huid en een prachtige gitaarsolo maakt dit tevens één van de mooiste en meest toegankelijke songs. Dan wordt het langzaamaan ontoegankelijker, al is het mandolineachtige ‘Selebrate’ nog overzichtelijk tot ‘Snakeskin’ gaat beklijven met gefluisterde passages. Dan volgt een muzikaal palet vol mysterieuze arrangementen, dramatische wendingen en kortom, een hele kluif voor de progressieve rockfan. Met vervormde stem wordt in ‘The Black Cradle’ al enige afstand gecreëerd, terwijl ‘A Candle In The Gallery’ helemaal vanuit een andere wereld lijkt te komen. In het eveneens langere ‘A Symphony Of Shadows’ flirt men openlijk met Queen en dan meer bepaald hun vernuftige vocale grandeur. Enig cabaret is in sommige songs niet ver af. Dit is zeker geen toegankelijk album, maar vanaf de eerste kennismaking schept het een groeimarge die vele uren progressief genot garandeert.
Tracklist:
I Open Up My Eyes (7:04)
The Sound Of Flies (4:40)
Ghostride (5:32)
Welcome (5:02)
By The Crossroads (5:34)
Selebrate (3:17)
Snakeskin (3:48)
Sleepwalking (5:17)
The Black Cradle (5:14)
A Candle In The Gallery (3:56)
A Symphony Of Shadows (7:54)
| Musicians:
Devon Graves: vocals, flute
Arne Schuppner: guitars
Kristoffer Gildenlöw: bass
Demi Scott: keyboards
Johannes James: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 17 december 2010 - 22:44:07
Reageren is uitgeschakeld
|
