 |
VREID: V
English:
Nederlands:
Op een bepaald moment was het als volgt: ik was uitgekeken op de slome, melige trend in ‘progressieve’ rock, maar de eerste golf black metal was dan weer te rudimentair. Toen beide kanten van dit muzikale spectrum echter naar elkaar toegroeiden en vooral in Scandinavië de nieuwe generatie blackies (én death metallers) invloeden van die kalme prog in hun kabaal begonnen te infiltreren, toen ontstond er een muzieksoort waarin ik me terug volledig vond. De jaren negentig kunnen in die optiek gezien worden als een keerpunt.
Vreid behoort tot die innovatieve bands. De Noorse band – ooit ontstaan uit Windir – werd met elk album boeiender. Het thema over Wereldoorlog II dat op de albums ‘I Krig’ en ‘Milorg’ centraal stond, is op ‘V’ ingewisseld voor beschouwingen over het gedachtegoed van o.a. de filosoof Sartre, de Noorse schilder Munch en de schrijver Hamsun. Wederom een interessant historisch gegeven dat sinds ‘Milorg’ universeler werd door overschakeling van het Noors naar Engelse teksten. Niet alleen bij mij ging ‘Milorg’ een eigen leven leiden door de opwindende concerten van de band, want de vier Noren toerden intensief. Eerst een succesvolle tour met Kampfar en Iskald, daarna met Pestilence. Bovendien konden we op tal van zomerfestivals van een strakke set genieten.
Na de dvd ‘Vreid Goddamit’ verliet gitarist Esa de band en met de terugkeer van Strom is de binding met het verleden (van Windir en Ulcus) nog sterker geworden.
Het succes van ‘Milorg’ heeft bassist Hváll en zijn kompanen tot grote dagen aangezet! ‘V’ is een knaller die verslavend werkt en je telkens terug op de repeatknop doet drukken. Dat deze gitzwarte brigade op dreef is, merken we al in opener ‘Arche’. Het houdt je meteen in zijn greep met opzwepende ritmes, strakke gitaren en de welbekende snerpende stem van Sture. De vele tempowisselingen blijken al vlug een vloeiende lijn te volgen, een scheurende gitaarsolo sleept je mee en men houdt even de pas in voor melancholieke loopjes in progstijl. Wat een song! En we zijn nog maar net begonnen. ‘The Blood Eagle’ is zelfs catchy en noopt al vlug tot meebrullen. Even vreesde ik voor de afwezigheid van mellotron, maar niets is minder waar, want ook op ‘V’ zorgt dit typisch jaren 70 instrument voor heerlijke verhevenheid. Let op de prachtige epische melodie die als het ware doorheen de heftigheid van ‘The Blood Eagle’ zweeft! ‘Wolverine Bastards’ is een opstandig statement waarin rebellie gepredikt wordt met furieuze black metal patronen, maar dan plots een melodieuze solo. De eerste verrassing dient zich aan met de single ‘The Sound Of The River’. De afwachtende, akoestische gitaren leiden eerst tot enige snibbige zang, maar vervolgens weerklinkt cleane samenzang en mellotron. Eerst was dit even wennen, bij latere luisterbeurten is het knap gedaan. Een volgend hoogtepunt is ‘Fire On The Mountain’: beginnend met metalen echoklanken weet men alweer subliem te switchen tussen snelle passages en een Space Oddity-achtig middenstuk dat overgaat in een gevoelige, slepende gitaarsolo. De serene cleane zang op het einde is niet van deze wereld. Maar dit is nog niet alles. Het magnum opus van dit vijfde studioalbum is ‘The Others & The Look’, dat zich over tien majestueuze minuten uitspreidt. Een snelle start kent later vernuftige wendingen naar orgel met cleane zang (echte jaren 70 prog), gitaar met veel reverb tijdens een dreigend gesproken stuk, een schreeuw met een verwoestende uitbarsting, weer een knappe gitaarsolo en een heftig einde. Super! ‘Slave’ kent gevoelige strofen met weemoedige zang, terwijl in het refrein de furie losbarst. De solo kon dan weer op een progrockplaat staan. Valt het je trouwens op hoeveel verrukkelijke gitaarsolo’s dit album wel telt? ‘Welcome To The Asylum’ is de snelste track, maar in afsluiter ‘Then We Die’ steekt opeens een griezelige sfeer de kop op. Mellotron, melodieuze gitaarleads en een donkere stem leiden ons naar het einde van een meesterwerk dat ik alvast noteer voor mijn top 5 van 2011. En niet vergeten: naar Vreid moet je niet luisteren, je moet jezelf erin onderdompelen en je overgeven aan een bijzonder meeslepend stuk muziek. Een extra pluim voor componist/bassist Hváll die het album zelf opnam, alsook de productie en mix gebeurde in zijn eigen 1184 Studio.
Tracklist:
Arche (6:44)
The Blood Eagle (3:56)
Wolverine Bastards (4:27)
The Sound Of The River (4:42)
Fire On The Mountain (5:08)
The Others & The Look (10:29)
Slave (3:54)
Welcome To The Asylum (3:22)
Then We Die (5:54)
| Musicians:
Sture: vocals, guitars
Hváll: bass, mellotron
Strom: guitars
Steingrim: drums
|
Geplaatst door Vera op maandag 07 februari 2011 - 13:49:49
Reageren is uitgeschakeld
|
|
