 |
CANAAN: Contro Luce
English:
Canaan goes on with its everlasting evolution. Their need to experiment always ends up in a patchwork of pieces and parts of music, but in the end they have a coherent album. Sometimes it gives you a feeling of estrangement, since these layers of sound are fairly depressive, sometimes industrial with an uneasy feeling, but sometimes lovely and a solace in life. After the previous album ’The Unsaid Words’, the five musicians based in Milan (Italy) put Canaan on ice for a while and released two albums with a band called Neronoia. Now Neronoia has been put aside again and they focused on Canaan. Like mentioned in the biography, ‘contro.luce’ will probably lift some eyebrows, and not only because it is entirely sung in Italian language. Initially you think that ‘contro.luce’ includes ten tracks. In between one can see a full point (.) but I soon found out that ‘.’ happens to be a song too every time, more precisely an instrumental intermezzo. It results in seventy-one minutes of music and twenty-one songs.
It is a strange experience full of different sounds and moods. The ten songs with a real title are sung in a serene way by Mauro Berchi in the euphonious Italian language. They are peaceful and calm, even as if you listen to an Italian pop singer. Holiday memories of the beautiful country with its wealthy culture and refinement make this a real positive experience. Lots of soaring synthesizers and a sole magnificent guitar solo (in ‘Ragione’) resound. The instrumental fragments are mutually very different. Elements of ambient, cold wave, ethnic music (special percussion) and industrial are all present. The general penchant is very dark, but also very calm. Not a glimpse of metal to be found. The album was once again recorded at the band’s home studio, but mix and mastering was done at the Noise Factory by Alessio Camagni. Everything sounds clear and very well. It is recommended to listen to the album as a whole and you will wonder how much there is to fathom. One moment it is experimental and cosmic, then you think you are walking in a Japanese garden (flute), next moment they create a cold distance with industrial sounds, or the moaning chants of a muezzin, nay even a few minutes silence. This is a very weird record and I cannot make up my mind whether it is good or bad. Frowned eyebrows indeed! Yet an extraordinary and original experience that brings you to the Apennine Peninsula!
Nederlands:
Canaan gaat verder en verder. Hun drang tot experimenteren eindigt steeds in een patchwork van stukjes muziek die toch een coherent geheel vormen. Het geeft je soms een bevreemdend gevoel, want de klanktapijten zijn depressief van toon, soms industrieel met een onbehaaglijk gevoel, soms lieflijk en balsemend. Na het vorige album ’The Unsaid Words’ zetten de vijf muzikanten uit Milaan Canaan even in de ijskast en bracht men twee albums uit met de band Neronoia. Nu is Neronoia weer even aan de kant geschoven en concentreerde men zich op Canaan. Zoals aangegeven zal ‘contro.luce’ enkele wenkbrauwen doen fronsen en dat niet alleen omdat het album volledig in het Italiaans gezongen is. Aanvankelijk denk je dat ‘contro.luce’ tien nummers bevat. Daartussen staat telkens een punt. Ik ontdekte al vlug dat ook ‘.’ telkens een song is en meer bepaald een instrumentaal intermezzo. Dat maakt éénenzeventig minuten muziek en éénentwintig songs.
Het is een vreemde trip vol verschillende klanken en sferen. De tien songs met een titel worden sereen gezongen in de welluidende Italiaanse taal. Ze zijn vredig en kalm, zelfs alsof je luistert naar een Italiaanse charmezanger. Herinneringen aan het mooie vakantieland met zijn rijke cultuur en verfijning dragen bij tot een positieve ervaring. Veel zwevende synthesizers en een enkele mooie gitaarsolo (in ‘Ragione’) weerklinken. De instrumentale stukjes zijn onderling meer verschillend. Elementen van ambient, cold wave, etnische muziek (speciale percussie) en industrial komen allemaal aan bod. De algemene indruk is erg donker, maar ook erg kalm. Geen moment metal te bespeuren. Het album werd wederom opgenomen in de eigen thuisstudio, maar mix en mastering gebeurde in de Noise Factory door Alessio Camagni. Alles klinkt helder en verzorgd. Je beluistert het album best als een geheel en gij zult versteld staan. Het ene moment is het experimenteel en kosmisch, dan waant ge u in Japanse tuinen (fluit), dan is men afstandelijk en industrieel bezig, jammerende zang van een muezzin weerklinkt, ja, soms zelfs enkele minuten stilte. Dit is een erg vreemde plaat en ik ben er ditmaal niet meteen uit of ik dit nu goed of slecht vind. Gefronste wenkbrauwen, inderdaad. Maar wel een originele en aparte beleving die je naar het Apennijns Schiereiland brengt.
Tracklist:
1. Calma (4:49)
2. . (2:57)
3. Onore (4:24)
4. .. (4:16)
5. Noia (4:23)
6. ... (2:28)
7. Terrore (3:45)
8. .... 3:30)
9. Ragione (4:15)
10. ..... (2:54)
11. Oblio (4:20)
12. ...... (3:33)
13. ....... (3:39)
14. Lascivia (2:07)
15. ........ (4:16)
16. Umiltà (3:45)
17. ......... (7:13)
18. Concupiscenza (4:16)
19. .......... (3:57)
20. Esitazione (2:03)
21. ........... (7:46)
| Musicians:
Mauro Berchi: keys, guitar, bass, synth, vocals
Nico: bass, guitar, synth
Matteo: guitars
Alberto: bass, synth
Andrea: drums, synth
|
Geplaatst door Vera op maandag 14 februari 2011 - 16:52:09
Reageren is uitgeschakeld
|
|
