 |
RAVENWOODS: Enfeebling The Throne
English:
Turkey is a fascinating country; anyways that’s my impression after visiting the country as backpack tourist in the nineties twice. I was astonished about the mix of cultures: on one hand I was flabbergasted by immense constructions like the Aya Sophia or the Blue Moskee and charmed by the friendly attitude of people all around. On the other hand it dawned upon me that people are really different there. When I had my first encounter with ‘Enfeebling The Throne’ of Ravenwoods and listened to it several times, I was surprised by the engrossing blend of death/black metal in the vein of Behemoth and Melechesh, while I had only memories of Anatolia remembering long bicycle trades on a hired vehicle while being in awe of breath-taking sceneries, mainly based on a long forgotten time (Capadocia). Well, what about the present and future? That was not so clear. All respect goes to these people, who are mainly open for western influences, but some works have to be done, that’s obvious. I go for an objective listen of this amazing CD, which engendered long after I visited the country.
In 1998 the Anatolian Highlands were the place of a new initiative. More precisely in the Turkish capital Ankara, two young musicians Ozan Yildirim and Cihan Engin gathered and started Ravenwoods. Initially the band played ice cold black metal with a melodic touch from keyboards – as can be heard at their first sign of life, an EP called ‘In Silent Agony’ (2002) – but these keyboards were banned soon after to focus on blackened death metal with addition of refined oriental, middle eastern elements.
The debut album ‘And Emotions Are Spilled…’ drew the attention of the Italian label code666 – always eager to support some discoveries from exotic areas – and thus the western world is finally able to have its first encounter with the activities of this five-piece. And there is no doubt about it: this is highly recommended to aficionados of Nile, Melechesh, Behemoth, Belphegor and there might be someone amongst our readers who remembers Mezarkabul (a Turkish band from the nineties who mixed metal and ethnic Anatolian influences). What are the main features of Ravenwoods? A delicious lump of ferocious death/black metal, from time to time interrupted with semi-acoustic parts in which guest musician Mercan Dede has a pivotal role. He is a famous ney player from Turkey (later with Canadian passport) who achieved international fame in the Sufi music. A ney is an ancient kind of flute, often used in Persian, Turkish and Arabian music, comparable with pan flute or kaval. This instrument gives the usually brutal and overwhelming music of Ravenwoods a proper degree of mysticism.
We can redirect the myth that recordings done in Turkey are of minor quality, to the land of fables after listening to ‘Enfeebling The Throne’, since this album sounds amazing! The mysterious intro goes in crescendo to pass into the fast black/death metal of the title track. We find ourselves in a kind of Melechesh universe. The ultra chunky growls of (new) singer Kaan Koyuncu really incite this tight brutal metal and also the next songs sweep you along into a vortex of fast and furious guitar skills and brutality with slightly oriental melodies. The music in ‘Breathless Solace’ is very epic and the breath-taking turns in ‘Ecstasy Through Carnage’ showcase a huge ingenuity on their instruments. From the fifth song on, ‘Torture Palace’, calmer ethnic passages start to occur more often. Due to our little knowledge of the matter, it all sounds refined and enigmatic. Top notch songs like ‘Stay’ (compelling riffs and a passage with any clean vocals) and ‘The Grey Cold Shade’ (guitars remain melodious and a beautiful intermezzo with ethnic percussion and acoustic guitars, followed by the only remarkable guitar solo) really impress. The album finishes with indigenous serenity. You will see the vast highlands before your very eye during ‘Azab-I Mukaddes’. With ‘Enfeebling The Throne’, Ravenwoods does an impressive entry in the western world!
Nederlands:
Turkije is een fascinerend land, althans dat vond ik toch in de jaren negentig toen ik er tweemaal als rugzaktoerist heen trok. Ik was verbaasd over het samengaan van culturen: enerzijds stond ik paf van een bouwwerk als de Aya Sophia en de Blauwe Moskee, werd ingenomen door de vriendelijkheid van de mensen. Anderzijds werd het duidelijk dat de mensen die er wonen wel degelijk anders zijn. Toen ik ‘Enfeebling The Throne’ van Ravenwoods onder ogen kreeg en meermaals beluisterde, was ik dan ook verrast door de fantastische mix van death/black metal in de trant van Behemoth en Melechesh, terwijl ik aan Anatolië enkel herinneringen had aan fietsen op een gehuurde fiets door een adembenemend landschap dat zijn schatten uit het verleden vooral bewaarde (Capadocië), maar hoe moet het nu? Daar was men nog niet uit. Alle respect voor dit volk dat grotendeels openstaat voor het westen, maar er is nog wel werk aan de winkel. Ik ga voor een objectieve beluistering van deze fantastische cd, die zijn oorsprong vindt lang nadat ik door het land reisde.
De Anatolische hoogvlakte was in 1998 het toneel van een nieuw initiatief. Meer bepaald in de Turkse hoofdstad Ankara vonden Ozan Yildirim en Cihan Engin elkaar en gaven het startsein aan Ravenwoods. Aanvankelijk speelde de band ijskoude black metal met een melodische toets door de keyboards – zoals te horen is op hun eerste teken van leven, de mini-cd ‘In Silent Agony’ (2002) – maar die toetsen werden later verbannen om zich volledig te richten op een zwartgeblakerd soort death metal met toevoeging van geraffineerde oosterse elementen.
Het debuutalbum ‘And Emotions Are Spilled…’ trok de aandacht van het Italiaanse label code666 – altijd te vinden voor ontdekkingen in exotische gebieden – en zo kan de westerse wereld ook kennismaken met de verrichtingen van deze vijfkoppige band. Dat is trouwens een echte aanrader voor liefhebbers van Nile, Melechesh, Behemoth, Belphegor en misschien is er nog wel iemand onder de lezers die zich Mezarkabul herinnert (een band uit Turkije die Anatolische invloeden met metal mixte in de jaren negentig). Wat zijn de voornaamste kenmerken van Ravenwoods? Een vette brok woeste death/black metal, geregeld onderbroken door semi-akoestische stukken waarin gastspeler Mercan Dede een voorname rol speelt. Dat is een bekend ney speler uit Turkije (later met Canadees paspoort) die internationale faam verwierf in de soefi muziek. Een ney is een aloud soort fluit, veel gebruikt in Perzische, Turkse en Arabische muziek, te vergelijken met panfluit of kaval. Dit instrument geeft de doorgaans overrompelende muziek van Ravenwoods een graad van mysticisme.
Met ‘Enfeebling The Throne’ mogen we de mythe dat opnamen uit Turkije minder goed klinken dan westerse album naar het rijk der fabelen verwijzen, want wat klinkt dit album groots! Het mysterieus aanzwellende intro gaat naadloos over in de snelle black/death van het titelnummer waardoor we in een soort Melechesh universum terecht komen. De volvette grom van (nieuwe) zanger Kaan Koyuncu zweept de strakke, brutale metal flink op en ook de volgende songs slepen je mee in een draaikolk van spetterend gitaarwerk en brutaliteit met summiere oosterse melodieën. De muziek in ‘Breathless Solace’ is zeer episch en de adembenemende wendingen in ‘Ecstasy Through Carnage’ getuigen van grote instrumentenbeheersing. Vanaf het vijfde nummer ‘Torture Palace’ beginnen de kalme, oosterse passages meer op de voorgrond te treden en voor ons ongeoefend oor in die thematiek klinkt dit bepaald verfijnd en raadselachtig. Topnummers als ‘Stay’ (meeslepende riffs en een kentering met enige cleane vocalen) en ‘The Grey Cold Shade’ (gitaren blijven melodieus en een mooi intermezzo met etnische drums en akoestische gitaren, gevolgd door de enige opvallende gitaarsolo) maken een overweldigende indruk. Het album besluit met inheemse sereniteit. Tijdens ‘Azab-I Mukaddes’ zie je de weidse hoogvlakten zo voor je. Ravenwoods maakt met ‘Enfeebling The Throne’ een indrukwekkende entree in de westerse wereld!
Tracklist:
ZÂHIR & BÂTIN (0:57)
Enfeebling The Throne (4:14)
Breathless Solace (4:07)
Ecstasy Through Carnage (3:06)
Torture Palace (4:17)
Upheaven – Subterranean (4:17)
Inward Massacre (3:30)
Stay (4:16)
The Grey Cold Shade (3:52)
The Fading Trace (4:31)
Azab-I-Mukaddes (4:06)
| Musicians:
Kaan Koyuncu: vocals
Ozan Yildirim: bass
Cihan Engin: guitars
Emre Ãœren: guitars
Semih Ornek: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 06 mei 2011 - 13:06:24
Reageren is uitgeschakeld
|
|
