 |
MIDNATTSOL: The Metamorphosis Melody
English:
With the folkloristic tinged ‘Where Twilight Dwells’ and the surprisingly heavy ‘Nordlys’, Midnattsol has achieved a special place in the scene lately, loved by aficionados of female fronted metal as well as appealing to fans of dreamy, folk-like metal. Midnattsol is a German band with Norwegian Carmen Elise Espenaes as front lady (the sister of Liv Kristine from Leaves’ Eyes). The third album ‘The Metamorphosis Melody’ is finished now and I notice a return to the folk influences of the first album. It does not have to be so heavy as on ‘Nordlys’, there is room for very compelling timbres in guitar solos, while Carmen’s fairy-like voice and the clear guitar sound still reminds me of Amorphis, that remained a main feature in their music.
Why this title? Well, ‘Nordlys’ hardly hit the stores or guitarist Christian Hector announced his departure. Being part of two bands – he also plays in heavy doom collective Ahab – became too hectic for him. The search for replacement took over a year. But it has to be said that Alex Kautz – that’s the name of the new six strings man – perfectly fits in the band. Lyric-wise they deal with the topic of “changes†in all its shapes. Now it seems that Daniel Droste has left Midnattsol in the meantime as well, to support his colleague in Ahab in a proper way. Thus Midnattsol recently lost a few core members.
Yet it has not changed the music in the least. Fortunately and it commands admiration that they succeeded in that. The fact that everybody in the band comes up with ideas during the writing process is the reason. The intro ‘Alva’ is cinematic and symphonic. Then it passes into the smooth metal with storytelling vocals of the title track. Carmen sings tranquil and self-assured, in harmony with the need of every song and she rarely chooses the path of infamous sopranos. Her roots are obviously more folk-allied. I would rather compare her style with Candice Night (Blackmore’s Night) than with any opera diva. Also ‘Spellbound’ is sung as if Carmen tells a story, but the melancholic ‘The Tide’ is even better. Plucking guitars are slightly relished with strings, then the whole band joins in, but it remains rather peaceful. There are less – or at least less pompous – orchestral arrangements on this album, making it transparent and sonorous. The production of Markus Stock at Studio E avoids perfectly excess or abundance without making the atmospheric parts sound flimsy or thin. The sweeping guitar solo in ‘A Poet’s Prayer’ (many sturdy riffs as well) and the refined piano intro of the slow ‘Forlorn’ are marvellous. As usual we have a few songs in Norwegian language, but with the longer ‘Kong Valemons Kamp’ it is only the title. By the way, that’s a real stunner with an Amorphis alike intro and powerful acceleration. When talking about ballads, I’d like to mention the folk hymn ‘Goodbye’ (with mouth harp and cello), although ‘My Re-Creation’ also includes a calm beginning. The melancholic ‘Forvandingen’ with its raging guitars features another beautiful guitar solo and after a dramatic violin intro, ‘Motets Makt’ turns into a lively up tempo folk song. Enough variegation and artful charms on ‘The Metamorphosis Melody’, resulting in the best Midnattsol album until now!
Nederlands:
Met het folkgetinte ‘Where Twilight Dwells’ en het verrassend harde ‘Nordlys’ heeft Midnattsol zich de voorbije jaren een apart plekje veroverd, zowel bij liefhebbers van female fronted gothic metal als bij fans van dromerige, folkachtige metal. Midnattsol is een Duitse band met als frontdame de Noorse Carmen Elise Espenaes, de zus van Liv Kristine (Leaves’ Eyes). Het derde album ‘The Metamorphosis Melody’ is een feit en daarop merk ik een terugkeer naar de folkinvloeden van het eerste album. Het hoeft allemaal niet meer zo hevig als op ‘Nordlys’; er is plaats voor erg meeslepende timbres in gitaarsolo’s, en dat terwijl Carmen’s feeërieke stem en de heldere gitaarklank die me steeds aan Amorphis doet denken, een constante gebleven is.
Waar slaat die titel dan wel op? Wel, ‘Nordlys’ lag amper in de winkels of gitarist Christian Hector kondigde zijn vertrek aan. Twee bands erop nahouden – hij speelt ook in het zware doomgezelschap Ahab – werd hem te druk. De zoektocht naar een vervanger duurde maar liefst een jaar. Het dient gezegd te worden dat Alex Kautz – want zo heet de nieuwe snarenplukker – perfect in het plaatje past. Tekstueel behandelt men het thema “veranderingen†in al zijn vormen. Maar – ook Daniel Droste lijkt inmiddels de band te hebben verlaten om zijn collega in Ahab meer van repliek te kunnen dienen. Midnattsol zag zich de laatste tijd dus ontvreemd van een aantal zekerheden.
Toch heeft dit de muziek allerminst veranderd. Gelukkig maar, en het dwingt bewondering af dat men daarin geslaagd is. Het feit dat iedereen ideeën aanbrengt tijdens het schrijfproces is daar de reden van. De intro ‘Alva’ is filmisch en symfonisch. Maar dan gaat dit over in vlotte metal met verhalende zang van het titelnummer. Carmen zingt rustig en zelfzeker, in functie van elk nummer en kiest daarbij weinig voor bekende sopraanzang. Ik zou haar stijl eerder vergelijken met Candice Night (Blackmore’s Night) dan met een operadiva. Ook ‘Spellbound’ hanteert de stijl alsof Carmen een sprookje vertelt, maar het melancholische ‘The Tide’ is nog beter. Tokkelende gitaren worden licht aangezet met strijkers, daarna valt heel de band in, maar het blijft vrij kalm. Er zijn minder – of toch minder zware orkestrale arrangementen op dit album en dat maakt het transparant en helder. De productie van Markus Stock in Studio E weet overdaad perfect te vermijden zonder de atmosferische stukken kaal te laten klinken. De slepende gitaarsolo in ‘A Poet’s Prayer’ (ook veel stevige riffs) en het fijne piano intro van het trage ‘Forlorn’ zijn prachtig. Zoals steeds staan er enkele songs in het Noors op, maar bij het langere ‘Kong Valemons Kamp’ is dat enkel de titel. Dat is trouwens een prachtsong met zijn erg Amorphis-achtig intro en krachtige versnelling. Wanneer we over ballads spreken kunnen we de folkhymne ‘Goodbye’ (met mondharp en cello) vermelden, al herbergt ‘My Re-Creation’ ook een kalm begin. Het weemoedige ‘Forvandingen’ met zijn raggende gitaren bevat ook alweer een mooie gitaarsolo en na een dramatisch vioolstrijkje blijkt ‘Motets Makt’ een vlot folknummer waar men het tempo hoog houdt. Genoeg afwisseling en kunstzinnige charme op ‘The Metamorphosis Melody’ zodat dit het beste Midnattsol album tot nu toe is.
Tracklist:
Alva (1:45)
The Metamorphosis Melody (5:52)
Spellbound (5:23)
The Tide (5:16)
A Poet’s Prayer (5:31)
Forlorn (4:49)
Kong Valemons Kamp (6:34)
Goodbye (3:31)
Forvandlingen (6:53)
Motets Makt (5:21)
My Re-Creation (5:22)
| Musicians:
Carmen Elise Espenaes: vocals
Daniel Droste: guitars
Alex Kautz: guitars
Birgit Öllbrunner: bass
Daniel Fischer: keyboards
Christopher Merzinsky: drums
|
Geplaatst door Vera op dinsdag 24 mei 2011 - 20:52:27
Reageren is uitgeschakeld
|
|
