NAZARETH -Le Splendid - Rijsel (F) - 28/05/2011
Text & pics: Geert Ryssen
Nadat de behoorlijk gevulde zaal is opgewarmd door de plaatselijke en overigens verdienstelijke Status Quo tribute band, krijgen we een verrassend lange set van Nazareth. De Schotse rockveteranen hebben een prima nieuw album onder de arm en staan met een duidelijk gelouterde ‘attitude’ op het podium. Wijt het maar aan de leeftijd van boegbeelden Dan McCafferty (zang) en Pete Agnew (bas). Zij worden ondersteund door drummer Lee Agnew (zoon van) die technisch perfect is, maar een wat academische benadering ten toon spreidt die af en toe wat ‘schwung’ mist. Gitarist Jimmy Murrison is een schitterende gitarist die in hoofdzaak zweert bij de Les Paul en daardoor toch een ander geluid neerzet dan Manny Charlton, de originele Nazareth gitarist die op nagenoeg alle classics speelt, maar de groep jaren geleden heeft verlaten. Murrison speelt echter met zoveel gevoel dat je niet anders kunt dan stil worden bij zijn solowerk.
Nazareth heeft duidelijk voor een nieuwe set gekozen waarbij uiteraard niet wordt voorbijgegaan aan een aantal obligate nummers zoals ‘Razamanaz’ of ‘Hair Of The Dog’, maar ook minder voor de hand liggende songs komen aan bod. Uit het klassieke ‘Hair Of The Dog’ album krijgen we meeslepende uitvoeringen van ‘Whiskey Drinkin’ Woman’ en ‘Changin’ Times’. Uit de minder bekende lp ‘2XS’ spelen ze de radiohit ‘Dream On’ en het romantische ‘Love Leads To Madness’. Lekker rocken doen we op ‘Bad Bad Boy’ en het uit de nieuwe cd ‘Big Dogz’ afkomstige titelnummer. Uit ‘Big Dogz’ wordt ook nog het aanstekelijke ‘Radio’ gespeeld en zet de groep een sublieme uitvoering neer van het al even sublieme ‘When Jesus Comes To Save The World Again’. Nazareth heeft in de beginperiode van de band ook een aantal covers een totaal eigen draai gegeven. Vanavond krijgen we Joni Mitchell’s ‘This Flight Tonight’ en uiteraard de wereldhit ‘Love Hurts’ dat veel bekender is in de versie van Nazareth dan de originele versie van de Everly Brothers. Er wordt afgesloten met een pakkende uitvoering van Tim Hardin’s ‘Morning Dew’ waarop Murrison nog een laatste keer schittert. Aldus liet een optreden dat bij de eerste nummers een beetje sputterend op gang kwam toch een bijzonder warm gevoel achter. Dat vertaalt zich dan ook in een daverend applaus uit de zaal en een raid op de merchandising stand. En ja, na een beetje opwarmen is het van ruwe korrel voorziene schuurpapieren strot van McCafferty nog steeds in tact. Wat een zanger!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op dinsdag 31 mei 2011 - 21:27:41
Reageren is uitgeschakeld
|