 |
PENDRAGON: Passion
| Release: 2011-04-11
Style: progressive symphonic rock
Label: www.madfishmusic.com (a division of Snapper Music) / Bertus
Website: www.pendragon.mu/
Country: UK
Playing Time: 54:50
Cat. N°: B-J88632/SMACD 971 (CD) / B-J83133/SMACD 970 (ltd digi CD+DVD)
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 9,5/10
|
English:
Tired of all these neoprog/prog outfits, pretending to be the next Genesis or Yes? Then Pendragon – veterans of Pink Floydish beauty themselves – come into sight. Under spirited guidance of Nick Barrett they returned to the scene with 2008 released ‘Pure’, but with ‘Passion’ they obtain a passport for future progressive generations. Why? They do not replicate, they do not imitate. Their ‘Passion’ is a reflection of contemporary contemplations, roots of their inspirations shine through, yet they do not shun a challenging modern approach to regale the world with extraordinary sounds. Isn’t that what “progressive” stands for? One might find that mind-blowing blend in the seven long compositions on ‘Passion’. This word as title is a sinister guidance through all thematic topics.
Their long time record of service contrasts with the innovative elements they add to their contemplative compositions. Thus they are more akin to Porcupine Tree than to, for instance, IQ. The twin composition ‘Passion’/’Empathy’ opens this palette of sounds; songs with a superb vibe in which strange, modern sounds amalgamate with the unctuous vocals and fluent guitar skills of Barrett. To invigorate his thoughtful lyrics, they insert a rougher vocal part from time to time. Impressive is the magnificent guitar solo in ‘Empathy’, followed by a proper symphonic ending. Pendragon has its heart in the seventies, but is surely not blind for all developments in rock (and metal) music, that’s properly illustrated in ‘Feeding Frenzy’ with its heavy riffs and partly distorted vocals. The opus magnum of ‘Passion’ has a length of more than thirteen minutes, it is called ‘This Green And Pleasant Land’ and in addition to Barrett’s thoughtful vocal style and emotive guitar skills, it includes a various range of modern and hard-to-describe felicitous findings. These are quite unique, going from bubbling trance sounds to yodelling excesses towards the end. Strange, weird, estranged, yet captivating. At the beginning of ‘It’s Just A Matter Of Not Getting Caught’ they do not hide that Genesis happened to be their original source of inspiration (it will always remain, as well as Pink Floyd). The storytelling vocals of Nick are evocative of the Peter Gabriel/Genesis era. However, it is nothing but masterly how those sturdy riffs (metal!) in ‘Skara Brae’ pass into the well-known laidback style of Pendragon with any dissonant strange sounds on top of that. If you want to digest this wealthy music, then have a seat and enjoy the philosophical – Pink Floyd is not that far away – occluding ‘Your Black Heart’ which is undeniable the most melancholic track of the album. Once again the guitar solo is too beautiful for words. Thus I like to finish with the conclusion that ‘Passion’ turned into an essential album for the contemporary prog rock scene. Pendragon has been active since 1978 and is more than ever progressive and innovative. Only the giants of the genre achieve this!
Be sure to purchase the special edition: the ‘progumentary’ has a length of one hour and twenty minutes and shines a light on every side of the band. Sympathetic extra!
Nederlands:
Ben je al die neoprog/prog bands die klakkeloos Genesis of Yes imiteren beu? Dan komt Pendragon in zicht, zelf niet vies van enige Pink Floyd adoratie. Onder geestelijke leiding van Nick Barrett kwamen ze sterk terug in 2008 met het album ‘Pure’, maar met ‘Passion’ leveren ze toch wel het paspoort voor toekomstige progressieve generaties. Waarom? Zij herkauwen niet, zij imiteren niet. Hun ‘Passion’ is een reflectie van hedendaagse beschouwingen, echo’s van hun inspirators schemeren door, maar ze schuwen geen uitdagende moderne aanpak om de wereld te verrijken met ongewone geluiden. En is dat niet waar het allemaal om gaat in het progressieve genre? Men kan die geestverruimende benadering vinden in zeven lange composities op ‘Passion’. Dat woord als titel is onze sinistere leidraad doorheen alle thema’s.
Hun lange staat van dienst staat in schril contrast met de vernieuwende elementen die ze aan de beschouwende composities toevoegen. Zo zijn ze eerder verwant aan Porcupine Tree dan aan, zeg maar, IQ. De tandem ‘Passion’/’Empathy’ opent dit klankenpallet; sfeervolle songs waarin vreemde, moderne klanken wonderwel samengaan met de zalvende zang en het vloeiende gitaarspel van Barrett. Om diens rustige teksten extra dynamiek te geven, gooit men er al eens een ruwere zin tussen. Imposant is de prachtige gitaarsolo in ‘Empathy’, gevolgd door een waarachtig simfonisch einde. Dat Pendragon het hart in de jaren zeventig heeft, maar niet blind is voor allerlei evoluties in de rockmuziek wordt geïllustreerd in ‘Feeding Frenzy’ met zijn harde riffs en deels vervormde vocalen. Het opus magnum van ‘Passion’ duurt meer dan dertien minuten, heet ‘This Green And Pleasant Land’ en bevat naast Barrett’s beschouwende zangstijl en huilend gitaarwerk een differentieel amalgaam van moderne en niet zo meteen beschrijfbare vondsten. Uniek in zijn soort, gaande van bubbelende trance klanken tot jodelende excessen in de outro. Vreemd, bevreemdend, maar beklijvend. In het begin van ‘It’s Just A Matter Of Not Getting Caught’ steekt men niet onder stoelen of banken dat Genesis een oorspronkelijke inspiratiebron was (en altijd zal blijven, net zoals Pink Floyd). De verhalende zang van Nick stamt uit het Peter Gabriel/Genesis tijdperk. Het is echter meesterlijk hoe de stuwende riffs (metal) in ‘Skara Brae’ overgaan in die alom gekende berustende stijl van Pendragon met enige dissonante vreemde geluidjes op de koop toe. Wil je alles nog eens laten bezinken, zet je dan in de zetel en geniet van het filosofische – de geest van Pink Floyd waart rond – afsluitende ‘Your Black Heart’ dat meer dan de andere songs een melancholisch timbre heeft. De gitaarsolo is eens temeer te mooi voor woorden. Hiermee sluit ik dan ook graag af met de conclusie dat ‘Passion’ een essentieel album is voor de moderne progrockscène. Pendragon is actief sinds 1978 en is meer dan ooit vooruitstrevend. Het zijn enkel de groten uit het genre die dat kunnen waar maken!
Schaf je zeker de speciale editie aan: de ‘progumentary’ duurt maar liefst een uur en twintig minuten en geeft inzage in alle facetten van de band. Sympathiek extra!
Tracklist:
Passion (5:26)
Empathy (11:20)
Feeding Frenzy (5:46)
This Green And Pleasant Land (13:13)
It’s Just A Matter Of Not Getting Caught (4:40)
Skara Brae (7:30)
Your Black Heart (6:45)
| Musicians:
Nick Barrett: vocals, guitars, keyboards
Peter Gee: bass
Clive Nolan: keyboards
Scott Higham: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 15 juni 2011 - 10:29:13
Reageren is uitgeschakeld
|
|
