 |
WOLVERINE: Communication Lost
English:
It was within an ace or this fourth studio album of Wolverine had never seen the light of day. Around 2007/2008 the band went through strenuous days. This was due to a number of personal problems and the Swedes write about these feelings in a very emotional way in the songs on ‘Communication Lost’. I guess the title speaks for itself: one day everybody seemed to be on another wave length and harmony was gone, let alone motivation to go on with Wolverine. Fortunately they solved their problems in the end, but it took some time. Thus five years have gone by since the previous album ‘Still’.
But it was worth the wait, no doubt about that! ‘Communication Lost’ cleans your soul, it has cathartic qualities and it gives you a feeling of enlightened contemplation due to its thoughtful lyrics, of which some phrases instantly get stuck in your head. Everybody will recognize at least something in this journey through your inner self. The album has a marvellous flow in that respect. Between the atmospheric ‘Downfall’ and the soaring ‘A Beginning’ one can find one hour of rather quiescent music, invigorated with necessary heavier parts to keep things engrossing. Vocalist Stefan Zell surpasses himself as emotive performer of all these deep-draught feelings. ‘Into The Great Nothing’ already gives a proper idea where Wolverine stands for in 2011. The nine minutes long track includes sonorous, peaceful guitar sounds, sophisticated drum patterns and a bit later monumental heavy riffs with room for some soloing of guitarist Mikael Zell and keyboardist Per Henriksson. On this album, a couple of songs – more precisely the ballad-like ones – are regaled with dark-sounding cello. Listen how this results in touching beauty in ‘Poison Ivy’ (with fragile vocals sending shivers down my spine) and the spatial ‘Embrace’. Guitar solos, they appear in all of the songs, are always amazingly compelling and intense. Although Wolverine has become less heavy through the years, there are enough moments when the band goes full power with ravishing outbursts. ‘Your Favourite War’, ‘In Memory Of Me’ and surely the title track with its vortex Dream Theater sounds, also have their powerful moments. The band also does not shun a more modern sound. This is mainly noticeable in rhythms and percussion and a song like ‘Pulse’ can be compared with the contemporary Anathema sound. Mark the dry drum sound and the catchy melodies that serpentine within. In ‘What Remains’ the captivating lyrics/vocals are once again relished with piano and cello, while the eight minutes long ‘In Memory Of Me’ has a magnificent flow with a sensitive guitar solo and a classical piano intermezzo. There is so much to discover on ‘Communication Lost’ that the length of more than an hour does not show. Every moment is true pleasure, whether you listen to it by dawn (you’ll be swept away by ‘In The Quiet Of Dawn’!) or in the evening with a glass of wine to relax: this fourth piece of art from these Swedes has a purifying effect. This is a top notch album from the very first note till the last one!!!
I have written this CD review (also) for www.lordsofmetal.nl and the last sentence is quoted on the Wolverine website. Thank you guys! Amazing music!
Nederlands:
Bijna had dit vierde studioalbum van Wolverine nooit het daglicht gezien. In de periode 2007/2008 ging de band door de hel. Aan de basis lagen een aantal persoonlijke problemen die de Zweden op een emotionele manier van zich afschrijven in de songs op ‘Communication Lost’. De titel zegt het al: op een bepaald moment zat iedereen op een andere golflengte en leek de harmonie – laat staan de motivatie om verder te gaan met Wolverine – ver zoek. Gelukkig is men de problemen te boven gekomen, maar dit vroeg wel de nodige tijd. Vandaar dat er maar liefst vijf jaren verstreken zijn sinds het vorige album ‘Still’.
Maar het was het wachten dubbel en dik waard! ‘Communication Lost’ reinigt je ziel van binnenuit en schept een gevoel van verlichtende beschouwing door de contemplatieve teksten, waarvan flarden meteen blijven hangen. Iedereen zal wel iets herkennen in deze worstelingen om in het reine te komen met jezelf. Het album is ook prachtig opgebouwd. Tussen het atmosferische ‘Downfall’ en het zweverige ‘A Beginning’ bevindt zich een uur vrij rustige muziek – met de nodige uitvallen om het geheel boeiend te houden – waarin zanger Stefan Zell zich overtreft als geëmotioneerde vertolker van al deze diepgaande gevoelens. ‘Into The Great Nothing’ geeft met zijn negen minuten al een mooi beeld van waar Wolverine anno 2011 voor staat: heldere, vredige gitaarklanken, gesofistikeerd drumwerk en vervolgens monumentale riffs met ruimte voor enig solowerk van gitarist Mikael Zell en toetsenist Per Henriksson. Op dit album worden meerdere songs – en dan vooral de balladeske – verfraaid door donkere cellostrijkjes. Luister hoe dit in ‘Poison Ivy’ (breekbare zang die me kippenvel bezorgt!) en het ruimtelijke ‘Embrace’ tot ontroerende schoonheid leidt. De gitaarsolo’s welke in vele songs voorkomen, zijn onverminderd emotioneel en slepend. Hoewel Wolverine met de jaren meer en meer rustige muziek is gaan maken, zijn er genoeg momenten wanneer de band in vol ornaat voor enige uitbarstingen zorgt. Zo bevatten ‘Your Favourite War’, ‘In Memory Of Me’ en vooral het titelnummer met zijn wervelend Dream Theater-achtig geluid ook wel krachtige momenten. De band gaat evenmin een moderner geluid uit de weg. Dat is vooral merkbaar in de ritmiek en een song als ‘Pulse’ kan men vergelijken met het huidige Anathema geluid, let maar op de droge drum sound en het aanstekelijke melodietje dat er wulps tussen slingert. In ‘What Remains’ wordt de beklijvende tekst wederom verfraaid door cello en piano, terwijl het acht minuten lange ‘In Memory Of Me’ een prachtig verloop kent met een schitterende gitaarsolo en een klassiek piano intermezzo. Er is zoveel te ontdekken op ‘Communication Lost’ dat de tijdsduur van meer dan een uur nauwelijks opvalt. Elk moment is een waar genoegen en dat is zo bij dageraad (laat je meevoeren door ‘In The Quiet Of Dawn’), maar ’s avonds bij een glaasje wijn heeft dit vierde studioalbum van deze kunstzinnige Zweden eveneens een louterend effect. Een topalbum van de eerste tot de laatste noot!!!
Tracklist:
Downfall (3:46)
Into The Great Nothing (8:36)
Poison Ivy (5:17)
Your Favourite War (5:16)
Embrace (6:41)
Pulse (6:16)
What Remains (5:29)
In Memory Of Me (8:39)
In The Quiet Of Dawn (4:28)
Communication Lost (8:52)
A Beginning (6:43)
| Musicians:
Stefan Zell: vocals
Mikael Zell: guitars
Thomas Jansson: bass
Per Henriksson: keyboards
Marcus Losbjer: drums, percussion
Additional musicians:
Oliver Phillips: add. Vocals, vocal arrangements, guitars
Stefan Moberg: cello on ‘Downfall’, ‘Poison Ivy’ and ‘What Remains’
Bror Törnell: nylon string guitar on ‘Poison Ivy’
Mikael ‘Miniten’ Hessler: add. Percussion
Per Broddesson: lead guitar on ‘Pulse’
Jonas Burvall: add. Vocals on ‘Into The Great Nothing’
Joseph Hemingway: astronaut
|
Geplaatst door Vera op woensdag 06 juli 2011 - 12:21:12
Reageren is uitgeschakeld
|
|
