Roger Daltrey - Lokerse Feesten - 30/07/2011
Tekst: Geert Ryssen Pics: Franky Bruyneel
Tussen een optreden van Daan en OMD staat Roger Daltrey geprogrammeerd, de legendarische frontman van The Who. Hij zal de al even legendarische rockopera 'Tommy' vertolken, maar dat moet toch even met een korreltje zout worden genomen. Daltrey kondigt al meteen aan dat hij niet de tijd krijgt om het gehele werk te spelen en dus een selectie zal brengen. Met een vijfkoppige band zet hij in met twee hits van The Who. 'I Can See For Miles' en 'Pictures of Lily' waarop hij jammer genoeg door gebrek aan toonvastheid de mist in gaat. Hij warmt zich verder op met een trits van rootsy songs en zet dan de ouverture van Tommy in. Plots bloeit er een andere wereld open. Het stuk is meer dan veertig jaar oud, maar staat compositorisch nog steeds als een huis. De band weet de instrumentale partijen moeiteloos uit hun instrumenten te toveren en Daltrey zwaait zoals vanouds zijn microfoon als een lasso in het rond.
Het volle festivalterrein komt helemaal tot leven als de eerste akkoorden van 'Pinball Wizzard' uit de PA knallen. De Tommy medley wordt afgesloten met het legendarische 'See me, Feel Me', het nummer dat de groep wereldwijde bekendheid bezorgde dank zij de film van het Woodstock Festival. Daltrey vervolgt met het titelnummer van de laatste lp die door The Who werd gemaakt in de originele bezetting. 'Who Are You' is ook de laatste echt grote song die ze ooit opnamen. Daltrey is nu op kruissnelheid en geeft het enthousiaste publiek nog 'Behind Blue Eyes' en een vlammende versie van 'Young man Blues', een nummer dat de geschiedenis ingaat dank zij de onovertroffen lp 'Live At Leeds'. Als afsluiter krijgen we geen 'Won't Get Fooled Again', maar wel 'Baba O’ Riley'. Dit was op de eerste nummers na, anderhalf uur ferm genieten. Daltrey is nog een kranige zestiger die met passie zijn kunst debiteert. Zijn band is uiterst professioneel en overtuigend, maar mist wel de razernij van de originele bezetting met Townsend, Entwistle en Moon. De laatste twee hebben jammer genoeg reeds het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild en dat komt dus nooit meer terug. De tijdloze muziek van The Who blijft echter staan als een rots in de branding.
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op zaterdag 13 augustus 2011 - 15:47:33
Reageren is uitgeschakeld
|