 |
SEPTICFLESH: The Great Mass
English:
Already since the nineties, Septicflesh is - together with Rotting Christ and Nightfall – the upper class of what can be found of adventurous Greek extreme metal on the Hellenic peninsula. It is true, in 2003 they left the scene for a while, but this era of contemplation only inspired them to greater deeds. A convicting proof of this was the comeback album ‘Communion’ in 2008. If we would write for a sport magazine, we should say that this four-piece gets more and more improved in his own discipline. This upward tendency continues on ‘The Great Mass’: the newest result of four exceptional talents.
‘Communion’ marked a turning point in the history of Septicflesh. Not only it heralded the new beginning, but for the first time studio samples were replaced by a real orchestra. On ‘The Great Mass’ Septicflesh works together with the Philharmonic Symphony Orchestra of Prague again, plus a multi-headed choir on top of it. Guitarist Christos Antoniou has finished his classical studies with high honours and distinction and this is reflected in impressive orchestral arrangements. Thus the multilayered blend of death, black and gothic metal comes even closer to perfection. Every band member is creative on more than one level. Harsh vocalist/bassist Seth has been internationally famed for his artwork, guitarist Sotiris puts his mark on the music by captivating clean vocals and is also the creator of the deep-draught lyrics, while guitarist Christos happens to be responsible for the richness of orchestral arrangements. Drummer Fotis asserts himself during the writing process as well. This teamwork means that the whole creation is in the bands’ hands.
One may consider ‘The Great Mass’ as an album of a band who is able to put more experience and professionalism in their new album again. The orchestra and the band are – so to speak – a true unity; both music genres – classical and raucous metal – merge in each other during the multilayered songs. Thus the album happens to be a challenge for the listener and it only reveals its secrets after many listens. The journey starts with ‘The Vampire From Nazareth’. Esoteric soprano chants lead us into dark catacombs where the refinement of symphonies and the roughness of vocals and merciless riffs result in an overwhelming amalgamation. In ‘A Great Mass Of Death’ they go on flogging and ploughing; rolling death metal fury is regaled with pontifical choirs and some clean male and female vocals. Sometimes the Therion-approach is not that far, the juiciness of Sotiris’ clean vocals reminded me of them more than once. The walking pace, thumping sounds have a kind of mechanical feel from time to time, just listen to ‘Pyramid God’. Classic music and extreme metal are united in a fine blend during ‘Five-Pointed Star’ and ‘Oceans Of Grey’, while the latter one surprises us with any high pitched female opera chants. Fluttering guitars prevail in ‘The Undead Keep Dreaming’, a song in which the ruffling, rolling drum technique of Fotis brings the whole thing to a higher level. Yet one may perceive any catchiness from then on. Septicflesh never denies that they are rooted in the nineties. I was moved by the catchiness of ‘Rising’ (very melodic leads and fetching clean vocals) and ‘Apocalypse’. On the other side of the spectrum we have ‘Mad Architect’. Orchestration is dramatic and apocalyptic here, combined with ultra tight guitars. To round off ‘Therianthropy’ takes us on another fetching trip with conjuring clean vocals and graceful guitar skills. They have done it: Septicflesh has created a piece of art that surpasses ‘Communion’. The long term cooperation with producer Fredrik Nordström has been replaced by a new bond with studio wizard Peter Tägtgren, but it only resulted in an even more crystallized sound. This is an essential album for every extreme metal aficionado!
Nederlands:
Samen met Rotting Christ en Nightfall vormt Septicflesh al sinds de jaren negentig de bovenlaag van wat er aan avontuurlijke Griekse extreme metal te snoepen valt op het Helleense schiereiland. Goed, zij verdwenen in 2003 even van het toneel, maar deze bezinning heeft hen enkel tot grotere daden geïnspireerd. Daar was het comebackalbum ‘Communion’ in 2008 het overtuigende bewijs van. Schreven we voor een sportblad, dan zouden we stellen dat het viertal zich meer en meer weet te bekwamen in zijn eigen discipline. Deze opwaartse tendens zet zich ook op ‘The Great Mass’ – de nieuwste vrucht van vier uitzonderlijke talenten – verder.
‘Communion’ vormde een keerpunt in de geschiedenis van Septicflesh. Niet alleen kondigde dit een nieuw begin aan, maar studiosamples werden voor het eerst vervangen door een heus orkest. Ook op ‘The Great Mass’ werkt Septicflesh samen met het Praagse filharmonisch symfonieorkest, plus een veelkoppig koor er bovenop. De met hoge onderscheiding beëindigde studies van gitarist Christos Antoniou vinden hun weerslag in de indrukwekkende klassieke arrangementen. De veelgelaagde mix van death, black en gothic metal komt bijgevolg nog dichter bij perfectie. Elk bandlid draagt op meerdere vlakken zijn steentje bij. Brulboei en bassist Seth is al jaren bekend voor zijn internationaal vermaard artwork, gitarist Sotiris drukt zijn stempel op de muziek door beklijvende cleane zang en levert de diepgaande teksten en gitarist Christos is verantwoordelijk voor een rijkdom aan orkestrale arrangementen. Ook drummer Fotis laat zich gelden tijdens het schrijfproces. Dit teamwork maakt dat (bijna) alles in eigen hand gehouden wordt.
‘The Great Mass’ kunnen we beschouwen als een album van een band die weer wat meer ervaring en professionalisme in zijn nieuw album kan stoppen. Het orkest en de band vormen als het ware een eenheid, beide muziekstijlen – klassiek en ruwe metal – versmelten in elkaar tijdens de veelgelaagde songs. Het album vormt dan ook een uitdaging voor de luisteraar en geeft zijn geheimen pas prijs na tig luisterbeurten. Het avontuur begint met ‘The Vampire From Nazareth’. Esoterische sopraanzang leidt ons de donkere catacomben in waar de verfijning eigen aan symfonieën en de ruwheid van zang en beenharde riffs een overweldigend amalgaam opleveren. In ‘A Great Mass Of Death’ gaat men stompend vooruit, rollende death metal wordt verfijnd door pontificale koorzang en enige cleane mannen- en vrouwenzang. Soms is het vernuft van Therion niet veraf, de smeuïgheid van Sotiris’ cleane zang deed me er meermaals aan denken. De stapvoets, stompende klanken hebben soms een mechanisch tintje, luister maar naar ‘Pyramid God’. Klassiek en extreme metal gaan evenzeer een (geslaagd) huwelijk aan in ‘Five-Pointed Star’ en ‘Oceans Of Grye’, terwijl we in dat laatste ook nog enige hoge vrouwelijke operazang als extra krijgen. De gitaren waaieren breed uit in ‘The Undead Keep Dreaming’, een song waarin de roffelende drumtechniek van Fotis het krachtige geheel naar ongekende hoogten stuwt. Toch is er vanaf dan ook enige toegankelijkheid te bespeuren. Septicflesh verloochent immers nimmer dat zij hun wortels in de jaren negentig hebben. Ik stond versteld van de toegankelijkheid van ‘Rising’ (erg melodieuze leads en aanstekelijke cleane zang) en ‘Apocalypse’. Daar staat ‘Mad Architect’ tegenover. De orkestratie is hier dramatisch en apocalyptisch, gekoppeld aan bijzonder strakke gitaren. Als uitsmijter is er nog ‘Therianthropy’ dat zich eveneens makkelijk in je hoofd nestelt door de bezwerende cleane zang en sierlijk gitaarwerk. Het is gebeurd: Septicflesh heeft met ‘The Great Mass’ een kunstwerk gecreëerd dat ‘Communion’ nog overtreft. De jarenlange samenwerking met producer Fredrik Nordström heeft hiervoor moeten wijken voor een bond met studiowizard Peter Tägtgren, maar dat heeft alleen maar tot een nog meer uitgekristalliseerd geluid geleid. Een album waaraan elke extreme metal liefhebber een vette kluif heeft!
Tracklist:
The Vampire From Nazareth (4:08)
A Great Mass Of Death (4:47)
Pyramid God (5:14)
Five-Pointed Star (4:34)
Oceans Of Grey (5:12)
The Undead Keep Dreaming (4:30)
Rising (3:17)
Apocalypse (3:56)
Mad Architect (3:36)
Therianthropy (4:29)
| Musicians:
Seth Siro Anton: bass & vocals
Christos Antoniou: guitars & orchestral arrangements
Sotiris Anunnaki V: guitars & clean vocals
Fotis Bernardo: drums & percussion
|
Geplaatst door Vera op woensdag 07 september 2011 - 11:30:31
Reageren is uitgeschakeld
|
|
