Short List

Reviews, Interviews & Concertreviews
Metal-Nose
2021 / 2020 / 2019 / 2018 / 2017 / 2016 / 2015 / 2014 / 2013 / 2012 / 2011 / 2010 / 2009 / 2008 / 2007

Geen gebeurtenissen deze maand.

MaDiWoDoVriZatZon

123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930



woensdag 19 oktober 2011
THE TANGENT: COMM



Release: 2011-09-26
Style: symphonic rock
Label: www.insideout.de / www.pettingzoo.nl
Website: www.thetangent.org
MySpace:
Country: UK
Playing Time: 57:45
Cat. N°:
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 8,5/10


English:


Nederlands:

The Tangent heeft het hoofd altijd boven water kunnen houden, ondanks wisselende bezettingen. Dit muzikale vehikel van de Britse componist Andy Tillison (zang, toetsen) heeft in het verleden al een duizelingwekkende lijst muzikanten over de vloer gehad. Wat te denken van David Jackson (VDGG) op sax en fluit, drie leden van The Flower Kings (waardoor er Zweeds bloed in de Engelse prog kwam) en o.a. Guy Manning van Parallel Or 90°. Bovendien werkten ze een poos samen met Beardfish.

Op ‘COMM’, het zesde studioalbum, heeft Andy als vaste kompaan weer bassist Jonathan Barrett (hij schreef voor het eerst ook een nummer), drummer Tony Latham was verhinderd en u hoort Nick Rickwood als slagwerker, er is een nieuwe jonge gitarist (Luke Machin) die verrukkelijke solo’s uit zijn instrument tovert en ten slotte worden de lange, avontuurlijke composities opgesmukt door het fluit- en saxofoonspel van Theo Travis, een man die al geruime tijd het vertrek van David Jackson opvangt.

Tillison komt nooit met half werk: elk album heeft een intelligent thema dat tot op het bot ontleed wordt in kritische beschouwingen. Deze keer bijt hij zich vast in het thema ‘communicatie’. Wat ooit begon als een experiment – en vele levens redde op de zinkende Titanic – is langzaam maar zeker het leven van elk individu in de Westerse wereld gaan beheersen. We hoeven er geen tekeningetje bij te maken dat dit zijn voor- en nadelen heeft.

De muziek! Traditiegetrouw vat Tillison zijn bedenkingen samen in lange composities. ‘The Wiki Man’ is de eerste. We horen Telecom geluiden, het progressieve toetsenwerk van onze leider en zijn aangename, verhalende stem. Het doet me sterk aan Genesis denken, maar dan de Genesis ten tijde van ‘Foxtrot’, niet deze van ‘We Can’t Dance’, zoals de maker met een kwinkslag opmerkt. Er zijn passages met jazzy inslag, zeker wanneer sax en piano een huwelijk aangaan. De gitaarsolo is vloeiend en dromerig, maar het is toch duidelijk een album van een keyboardwizard, dat wordt duidelijk door de talrijke momenten dat Tillison op de voorgrond treedt. Hij leidt alle wendingen in de epossen. Het fluitspel in ‘The Mind’s Eye’ en het weemoedige ‘Shoot Them Down’ roept ook de sfeer van vroege Jethro Tull op. Tillison maakt naast synthesizer veel gebruik van warme orgelklanken. In ‘Tech Support Guy’ gaat men er rockend tegenaan. Dit pittig gezongen nummer heeft een bepaalde schwung die lekker aanvoelt. Let op de saxsolo. Wat me tevens opvalt is dat, ondanks lange instrumentale stukken met een progressieve virtuositeit, de componist waakt over de beluisterbaarheid. In het zestien minuten durende sluitstuk ‘Titanic Calls Carpathia’ ga je al vlug mee neuriën met de aanstekelijke zangmelodieën. Dit is een sterk herkenningspunt terwijl, sax, fluit en gitaren het toetsenwerk van de meester soms op grillige wijze ondersteunen. Geregeld dacht ik hierbij ook aan VDGG en The Flower Kings, maar na het lezen van deze bespreking zal je daar allerminst verwonderd over zijn. Een erg goed album waar elke symfonische rockfan een heerlijke kluif aan zal hebben. Leg de hoorn even naast de telefoon (of schakel je mobieltje uit) en geniet…


Tracklist:

1. The Wiki Man (20:14)

i. Prologue
ii. The Wiki Man
iii. Competition Watershed
iv. Edit Me Out
v. Car Boot Sale
vi. The Wiki Man Reprise

2. The Mind's Eye (8:14)
3. Shoot Them Down (6:45)
4. Tech Support Guy (5:51)

5. Titanic Calls Carpathia (16:31)

i. The Millpond
ii. Titanic Calls Carpathia
iii. Lovell Calls Houston
iv. A Lost Soul Calls Antares
v. Fire In Our Fingers
vi. Earth Calling Anyone

Musicians:

Andy Tillison - keyboards and vocals
Jonathan Barrett - Bass Guitar and vocals
Luke Machin - Guitar and vocals
*Tony Latham – Drums

Additional musicians:
Theo Travis - Saxophones and Flute
*Nick Rickwood played the drums with us during
the Spring of 2011 while Tony Latham was
away. This includes the album COMM.

Discography:

The Music That Died Alone 2003
The World That We Drive Through 2004
Pyramids And Stars (Live) 2005
A Place In The Queue 2006
Going Off On One (Live CD/DVD) 2007
Not As Good As The Book 2008
A Place On The Shelf 2009
Down And Out In Paris And London 2009
Going Off On Two (Live CD/DVD) 2011
COMM 2011




Geplaatst door Vera op woensdag 19 oktober 2011 - 11:14:38
Reageren is uitgeschakeld

Nieuwscategorieën

 
Banners

 

 

Welkom

Inlognaam:

Wachtwoord:


Vergeet me niet

[ ]
[ ]
[ ]
Cd & Dvd Reviews

01. CD reviews 2021
NEGURA BUNGET: Zau
With respect for the late Negru!
01. CD reviews 2021
THE TEA PARTY: Blood Moon Rising
Exceptional A class as usual!
01. CD reviews 2021
AEPHANEMER: A Dream Of Wilderness
A seminal self-willed band...
01. CD reviews 2021
DER WEG EINER FREIHEIT: Noktvrn
Simply brilliant, their best album so far!
01. CD reviews 2021
SWALLOW THE SUN: Moonflowers
A world of grief and beauty...
Taal



Zoeken Metal-Nose

Date / Time

 
Verwijs naar ons

Verwijs naar ons
Website in order to promote heavy-metal & hard-rock to a broader audience in Flanders but also in the entire world.
No part from this website may be used in any other publication whether in print or on the world wide web without the editor's consent.
All material is exclusive to Metal-Nose and copyright protected. All rights reserved. Copyright © Metal-Nose 20/05/2004. - www.metal-nose.org