DIABOLOS DUST: Ruins Of Mankind
English:
Nederlands: Op de ene of andere manier spreekt Diabolos Dust me sterk aan vanaf de opener en titelsong ‘Ruins Of Mankind’. Stevige riffs en een prominente bas met ruwe zang die me nu eens aan Slayer, dan weer aan Metallica doet denken. Dit is melodieuze old school thrash metal met enkele cleane leuzen die meteen uitnodigen tot meebrullen. Bij deze kernzinnen moet je niet letten op originaliteit, maar bovenvermelde voorbeelden puilen ook niet altijd uit van filosofische teksten, nietwaar? Het is knap dat de band in dit eerste nummer, naast zijn heaviness tonen, een fraai moment met semi-akoestische gitaren en cleane zang inbouwt. Het blijkt dan ook meteen één van de sterkste song van dit debuutalbum te zijn.
Het viertal uit Beieren (Duitsland) startte in 2006, op de rails gezet door gitarist Anton Lini en drummer Stefan Fesser. Pas in de herfst van 2008 was de huidige bezetting voltallig, maar her en der trok men al de aandacht door live shows. In 2009 waren dat er een twintigtal, in 2010 speelde men op het Oostenrijkse Metalfest Austria (men is trouwens terug geboekt voor 2012). In datzelfde jaar werd dit debuutalbum in eigen beheer uitgebracht. De kritieken waren uitermate positief en in april 2011 werd Diabolos Dust getekend door Massacre om ‘Ruins Of Mankind’ wereldwijd uit te brengen. Ik kan me voorstellen dat de band best boeiend is live omdat ze niet alleen doorrammen als old school thrash fans, maar evenzo invloeden uit death, power en zelfs ruwe gothic gebruiken.
Wat volgt na de beloftevolle openingstrack? Sterke riffs en vlugge solo’s in overvloed tijdens ‘Fading To Grey’, terwijl ‘Blood Red Sky’ slepend aanvangt en een mooi voorbeeld is van gespierde zang contra lage, cleane zang. Let op de schreeuw en vermorzelend drumwerk op het einde. Diabolos Dust is erg aanstekelijk in songs als ‘Judgement Day’ en ‘Never Surrender’ door zijn cleane meezingrefreinen. De band verrast door in ‘Out Of Time’ bombastische, lage zang te gebruiken, bijna naar Peter Steele model. Niet iedereen zal dit geslaagd vinden, maar zoals ik al zei vinden we hier niet alleen thrash metal. Het kloeke ‘In Vain’ en het agressieve ‘Slave’ zijn vrij stereotiep. Niet elke song is een voltreffer, dat bewijst ‘Creatures’, maar na dit verdienstelijke debuut zal de band zijn weg wel weten te vinden naar zijn eigen geluid. Dit is ook een tip voor hen die Perzonal War wel weten te waarderen, omdat Perzonal War wel lang op zich laat wachten met nieuw werk. Niet dat deze nieuwelingen al even goed zijn, maar toch…
Tracklist:
Ruins Of Mankind (5:50) Fading To Grey (4:23) Blood Red Sky (3:53) Judgement Day (4:47) Creatures (5:13) Slave (4:05) Out Of Time (5:51) Defender (5:03) In Vain (5:39) The Mirror (4:19) Never Surrender (4:07)
| Musicians:
Jürgen Dachl: vocals Anton H. Lini: guitars Roland Zehrer: bass Stefan Fesser: drums
|
Geplaatst door Vera op maandag 28 november 2011 - 10:40:37
Reageren is uitgeschakeld
|