 |
Curved Air - Spirit of 66 - Verviers - 02/02/2012
Tekst & pics: Geert Ryssen
De jaren zeventig waren voor uw dienaar de muzikale wonderjaren. Gentle Giant, Atomic Rooster, King Crimson, Yes, Caravan, Soft Machine … en Curved Air. Curved Air was in vele opzichten uniek met de sexy, mysterieuze en tot de verbeelding sprekende zangeres Sonja Kristina, een violist die luisterde naar de naam Darryl Way en verder vreemde namen zoals Florian Pilkington-Miksa‘ (drummer) en multi-instrumentalist Francis Monkman.
De geschiedenis
Ze scoorden in 1971 een hit met ‘Back Street Luv’ en mijn vader bracht vanuit Engeland de lp ‘Second Album’ mee, een plaat met een prachtige gelaagde en arty klaphoes in pastelkleuren en boordevol schitterende en verbluffende muziek. Ze hadden toen een jaar eerder al een debuut uitgebracht en dat was meteen een van de eerste picture discs uit de rockgeschiedenis. Daarop stonden klassiekers zoals ‘Vivaldi’, ‘Stretch’ en ‘It Happened Today’. In 1972 volgt hun derde album ‘Phantasmagoria’ met krakers zoals het titelnummer, het verbluffende ‘Marie Antoinette’ en ‘Melinda (More Or Less)’. Nadien valt de band uit elkaar en bouwt Krisitina aan een nieuwe line-up met o.a. Eddie Jobson (Roxy Music, UK, Zappa, …). Het album ‘Air Cut’ is commercieel geen succes, maar bevat het schitterende ‘Metamophosis’. Onmiddellijk na de release neemt deze line-up nog een album op, maar dat zal slechts het levenslicht zien in 1990 onder de titel ‘Lovechild’. Een jaar later zijn Way, Monkman en Pilkington-Miska terug en wordt er een live lp opgenomen. Op het nieuwe studioalbum ‘Midnight Wire’ zijn Monkman en Pilkington-Miska opnieuw verdwenen en heeft Kristina een relatie met Stuart Copeland, die nu ook achter de trommels zit. Later zou hij wereldberoemd worden als drummer van The Police. Het titelnummer van deze plaat staat nog steeds op de playlist van de groep. Een jaar later volgt ‘Airborne’ en dan is het over. Kristina gaat solo en Monkman vindt de roem bij de superband Sky. Way heeft een groep Wolf genaamd en maakt ook klassiek getinte platen. In 1990 volgt een reünie met Way, Monkman en Pilkington Miksa, maar die is van korte duur en levert een live album op van middelmatige opnamekwaliteit. In 2008 is het terug menens. Way en Pilkington-Miksa nemen samen met gitarist Andy Christie en Marvin Ayres (waarmee Kristina ook samenwerkt in Mask) een nieuwe cd op met beste van Curved Air onder de muzikale leiding van Darryl Way. Het resultaat is de schitterende cd ‘Reborn’. De balans tussen de instrumenten en de productie van Way laat de nummers perfect tot hun recht komen en Kristina zingt de sterren van de hemel. Way is ondertussen opnieuw verdwenen en Curved Air is nu vooral een live band bestaande uit zes topmuzikanten die de complexe en subtiele arrangementen van het repertoire alle recht aandoen. Het was die bezetting die we aan het werk zagen in de Spirit Of 66.
Het concert
Wat allereerst opvalt is dat Sonja Kristina op de gezegende leeftijd van 62 jaar er nog steeds goed uitziet, ze is wat bijgekomen, maar ze heeft niets van haar uitstraling verloren. En wat de stem en de zang betreft is alles nog perfect in orde. Ze mist geen enkele noot en klinkt nog steeds bijzonder toonvast met haar prachtige stem. Muzikaal heeft de groep een unieke progressieve fusion weten te creëren tussen rock, folk, jazz en klassiek. Ook het musicalverleden van Kristina klinkt af en toe door in haar zangvoordracht (ze begon haar carrière in de originele cast van Hair in Londen). Alles zit bovendien zo in elkaar dat deze stijlen niet als een soort collage elkaar opvolgen, maar alles is mooi geconsolideerd, wellicht dankzij de aanzienlijke muzikale bagage van eerder componisten zoals Monkman en Way. De setlist trakteert ons op alles wat we willen horen en de band blijft twee uren lang boeien. Het publiek geniet mateloos en hangt aan de lippen van Kristina. Gitarist Kit Morgan speelt zich vlekkeloos en gedreven doorheen de complexe partijen en de ritmesectie met Pilkington-Miksa en bassist Chris Harris leggen de perfecte ritmische basis. Violist Paul Sax is de lolbroek van de band en alhoewel hij niet de klassieke beheersing heeft van Darryl Way, is hij als violist een waardige vervanger. Keyboardspeler Robert Norton mist elke vorm van uitstraling op het podium, maar speelt verbluffende piano- en keyboardpartijen, inclusief de soms elektronische sounds die Monkman zo geniaal wist te verwerken in de muziek. Jammer genoeg kon de band geen bisnummers meer spelen omwille van een handprobleem van een van de muzikanten. Hij moest zich sparen om de dag nadien ook nog in Nederland te kunnen spelen. Geen nood, de band komt vrijwel onmiddellijk de zaal in en mengt zich onder de aanwezigen. Kristina begint onmiddellijk aan een handtekeningsessie en de merchandising wordt bestormd en verkoopt cd’s aan de lopende band. Kristina vertelt me dat er een live cd met bonus dvd zit aan te komen. Er wordt ook al gedroomd van een nieuwe studioplaat. Kristina poseert nog vriendelijk om samen op de foto te gaan. Ik droom weg met nog 160 km te gaan in de ijskoude nacht. Wat een concert!
Aangemeld door Geert Ryssen
www.curvedair.com
Geplaatst door Vera op zondag 05 februari 2012 - 17:55:53
Reageren is uitgeschakeld
|
|
