 |
WINTERFYLLETH: The Threnody Of Triumph
English:
The previous album of Winterfylleth, ’The Mercian Sphere’ ended up at number two in my year-list of 2010. Fortunately this brilliant epic black metal album was regaled with superlatives all over the world, so that Winterfylleth could play at many renowned big festivals in Europe. Earlier this year, their debut ‘The Ghost Of Heritage’ was re-released by Candlelight, but now there is new work in the shops from this ultra talented band. The planning is right, since October will be the month when this new gem will inevitably settle down in your memory and that’s exactly the month where the name Winterfylleth (old Anglo-Saxon for winter full moon) refers to.
Winterfylleth might be inspired by innovative black metal bands from Scandinavia music-wise, but as British citizens they cherish their own cultural heritage and historical feats in their lyrics (again: without any political associations). On ‘The Threnody Of Triumph’ they focus on a concept to honour the dead with a threnody. This is widened to a broader historical perspective in order to accept the passing away of loved ones and mourning can pass into (more positive) spirituality.
This album has loads to offer musically as well. The in vitriol drenched, grim black metal is graced with fluent leads, creating a kind of empyrean feel in every song. These melody lines form a compelling, nearly mind-blowing and trance inducing cadenza, really addictive after a few spins. All songs have a considerable length with a maximum of nearly nine minutes. Every time the in essence rigorous black metal is relished with staggering details. Opener ‘A Thousand Winter’ soon gets more epic and has, in addition to the well-known black metal throat of guitarist Chris Naughton, ethereal chants towards the end. These atmospheric, wordless chants also create a break in the next ‘The Swart Raven’, this time only accompanied by acoustic guitars. In the end this song goes in crescendo to a powerful finale. That’s how Winterfylleth manages how to accentuate their harsh parts, something they are masters in since the beginning. Again their fast raucous songs are interrupted by two semi acoustic instrumental moments of reflection. In ‘Aefterield Fréon’ we hear violins as well, later on the record ‘Home Is Behind’ appears to be performed with acoustic guitars only. Beautiful! However, most of the songs are fast, but the compelling and extra long ‘A Soul Unbound’ is an exception. This slower song is even more epic and rousing. It is proper art how Winterfylleth can thicken its roughness to almost symphonic allures and let refined leads prevail. ‘The Threnody Of Triumph’ is a natural sequel on its predecessor (luckily it is!), although there are no spoken fragments or whisperings this time. You will be stereo-ridden for more than an hour and I am sure that fans of Negura Bunget, Altar Of Plagues and Primordial have discovered a new top notch band! An essential record in the genre!
Nederlands:
Het voorgaande album van Winterfylleth, ’The Mercian Sphere’ eindigde op de tweede plaats in mijn jaarlijst van 2010. Gelukkig werd dit schitterende epische black metal album wereldwijd bedolven onder de superlatieven, zodat de Engelse band kon aantreden op vele gerenommeerde festivals in Europa. Eerder dit jaar werd het debuut ‘The Ghost Of Heritage’ terug uitgebracht door Candlelight, maar nu ligt er nieuw werk in de winkels van deze hooggetalenteerde band. Mooi gepland, want oktober is de maand waarin dit nieuwe werk zich onvermijdelijk zal nestelen in je geheugen en dat is de maand waar Winterfylleth (oud Angelsaksisch voor de winterse volle maan) voor staat.
Winterfylleth is wel muzikaal geïnspireerd door innovatieve black metal bands uit Scandinavië, maar als Britten koesteren zij in de teksten hun eigen culturele erfgoed en historische feiten (nogmaals: dit alles zonder politieke strekkingen). Op ‘The Threnody Of Triumph’ buigt men zich over een concept om de doden te eren met een treurlied. Dit wordt opengetrokken naar een breder, historisch perspectief om alzo het heengaan van de geliefden te accepteren zodat treuren overgaat in een positievere spiritualiteit.
Muzikaal heeft dit album ook weer veel te bieden. De in vitriool gedrenkte, grimmige black metal wordt opgeluisterd met vloeiende leads die elk nummer een zekere verhevenheid geven. Deze melodielijnen vormen een slepende, haast geestverruimende en trance veroorzakende cadans, waarbij verslaving na enkele luisterbeurten optreedt. Alle songs hebben een behoorlijke lengte met een maximum van bijna negen minuten. Telkens wordt de in wezen rigoureuze black metal opgesmukt met verrassende details. Opener ‘A Thousand Winters’ wordt al spoedig meer episch en kent, naast de welbekende black metal strot van gitarist Chris Naughton, etherische gezangen op het einde. Deze sfeervolle, woordeloze gezangen vormen ook een breekpunt in het daaropvolgende ‘The Swart Raven’, hier zelfs enkel aangezet door tokkelende gitaren. Daarna gaat het in crescendo naar een krachtiger einde. Zo weet Winterfylleth de harde stukken beter te accentueren, iets waar ze altijd meesters in waren. De snellere harde songs worden ook weer onderbroken door twee semi-akoestische instrumentale momenten van bezinning. In ‘Aefterield Fréon’ horen we ook viool, later blijkt ‘Home Is Behind’ uitgevoerd te zijn op akoestische gitaren. Mooi! De meeste songs zijn echter snel, maar het slepende en extra lange ‘A Soul Unbound’ vormt daar een uitzondering op. Dit tragere nummer wordt daardoor nog meer episch en meeslepend. Het is kunst hoe Winterfylleth zijn ruwheid kan aandikken tot bijna simfonische allures en fijne solo’s de boventoon laat voeren. ‘The Threnody Of Triumph’ trekt de muzikale lijn door van zijn voorganger (gelukkig maar) al zijn er ditmaal geen gesproken fragmenten of fluisterpassages. Meer dan een uur zit je aan je stereo gekluisterd en ik ben er zeker van dat ook fans van Negura Bunget, Altar Of Plagues en Primordial een nieuwe topband bij hebben. Een essentiële plaat in het genre!
Tracklist:
A Thousand Winters (7:36)
The Swart Raven (7:48)
Aefterield-Fréon (1:55)
A Memorial (6:52)
The Glorious Plain (6:25)
A Soul Unbound (8:17)
Void Of Light (5:23)
The Fate Of Souls After Death (7:15)
Home Is Behind (3:10)
The Threnody Of Triumph (8:48)
| Musicians:
Chris Naughton: vocals, guitars
Mark Wood: guitars, backing vocals
Nick Wallwork: bass, backing vocals
Simon Lucas: drums, backing vocals
|
Geplaatst door Vera op woensdag 03 oktober 2012 - 14:52:17
Reageren is uitgeschakeld
|
|
