|
FEN: Dustwalker
English:
Nederlands:
Wij staken onze bewondering voor Britse black metal bands als Winterfylleth en Cnoc An Tursa de laatste tijd niet onder stoelen of banken. In dat rijtje hoort echter ook Fen thuis, nu residerende in Londen, maar met leden opgegroeid in ‘the Fenns’, een moerassig gebied dat mysterie en geheimzinnigheid uitstraalt door zijn desolate landschappen en ruwheid. Dat gevoel is daadwerkelijk terug te vinden in hun eclectische muziek. Met ‘Dustwalker’ is het drietal toe aan een derde studioalbum en keyboards zijn daarbij in de moerassige grond verdwenen om meer ruimte te geven aan (licht psychedelisch) gitaarwerk. Er wordt een hand uitgereikt naar liefhebbers van post-rock, al blijven zieltjes die dwepen met Agalloch en Alcest best ook niet verdoken van enige Fen klanken. Uiteindelijk zijn black metal roots in sommige songs nog prominent aanwezig.
‘Dustwalker’ is een album dat je in zijn geheel moet consumeren, zelfs al dreigt er overdaad. We zitten al vlug over meer dan een uur intense atmosferische klanklandschappen te consumeren en dat eist zijn tol. Toch slagen de Britten er in om een authentieke sfeer op te zetten door woeste black metal af te wisselen met fragiele, bedachtzame passages. Dit doen ze op voortreffelijke wijze. Neem ‘Consequence’, het begin van onze reis: dat gaat van stuwende black metal met rauwe kreten naar gesublimeerde cleane zang, terwijl diffuus vervormde gitaarklanken en gesproken gedeelten de aandacht scherp houden. Een akoestisch einde is de pleister op de wonde. Zo weet Fen in elk van de acht lange tracks (gaande van zeven tot veertien minuten) de spanning gaande te houden. Elke track bespreken zou ons leiden tot epistels die niemand wilt lezen. Dit is een knaller van jewelste voor fans van Alcest, Agalloch, Winterfylleth, Cnoc An Tursa en De Arma, waarover we nog meer gaan schrijven.
In vergelijking met vorige albums richt men zich meer op de basis van gitaren en de dubbele zang van wanhopige black metal screams contra zalvende cleane zang. In die optiek doen ze niet veel meer dan Enslaved en meerdere bands in het genre. Zij geven er echter wel een persoonlijke draai aan die maakt dat het uur luistertijd zo voorbij is en ons meevoert naar fantastische muzikale interpretaties van hun geboortestreek. Misschien kunnen we beter besluiten met wat de band te zeggen heeft over zijn werken: “Wanneer ‘Epoch’ (vorig album, zeer duister) een eenzame wandeling langsheen de moerassen van onze streek belichaamde, dan vertegenwoordigt: ‘Dustwalker’ de koude, snerpende grijsheid van een troosteloze winterochtend.†Putje winter dus, mét sneeuw! Prachtig!
Tracklist:
Consequence (7:56)
Hands Of Dust (11:39)
Spectre (10:21)
Reflections (1:49)
Wolf Sun (7:10)
The Black Sound (10:08)
Walking The Crowpath (13:16)
Bonus track Special Edition:
Epilogue (4:23)
| Musicians:
The Watcher: vocals, guitars
Grungyn: bass, vocals
Derwydd: drums
|
Geplaatst door Vera op maandag 18 maart 2013 - 19:08:09
Reageren is uitgeschakeld
|
