SCARRED: Gaia - Medea
English:
Nederlands: Op bands uit Luxemburg moeten we zuinig zijn, want er zijn er natuurlijk niet veel in zo’n klein landje. Toch heb ik goede ervaringen met bands uit dat land qua kwaliteit, dus heb ik even tijd geïnvesteerd om Scarred beter te leren kennen via hun tweede studioalbum ‘Gaia-Medea’. Je kan dit best omschrijven als een combinatie van de brutaliteit van het Franse Gojira en de technische wulpsheid van een Meshuggah. De heren maken er een professioneel en vrij te behappen geheel van, al zijn sommige songs veel gericht op het jongere moshpubliek. Daar is niets mis mee, dus gaan we beginnen met het begin.
De band bestaat sinds 2003 en speelde aanvankelijk thrash metal, zoals te horen is op hun eerste demo. Bezettingwijzigingen brachten nieuwe invloeden mee en zo is men tot het huidige groovende en gebalde geluid gekomen. Sacha Breuer is daarbij een gedegen brulboei al is zijn grofkorrelige zang niet echt mijn favoriete onderdeel van Scarred. Daarmee neigt men soms tot –core invloeden namelijk. Wel petje af voor de gitaristen Diogo Bastos en Bertrand Pinna die technische hoogstandjes bij de vleet in het rond strooien en ook niet vies zijn van een vette solo op tijd en stond.
Ik was aangenaam verrast door de zes minuten lange openingstrack ‘Gaia’. Uitwaaierende gitaren en een sampler vormen de aanloop naar de uitbarsting van het echte geweld. Ziekelijk toffe technische death metal is dit, met groovende riffs en erg strak gespeeld. Hectisch en overweldigend wordt het in ‘Cinder’, al heerst er eigenlijk ook wel een episch gevoel (dat later op de plaat niet meer voorkomt) en trekken de solo’s me over de schreef. Ondanks het atmosferische begin van ‘Psychogenesis’ en de klaterende solo’s in ‘Mosaic’ weten de volgende songs me toch minder te begeesteren, omdat ze doorsnee brulboei metal illustreren en daar verder weinig interessant aan toevoegen. Dan liever de dynamische riffs van ‘Idiosyncrasy’ die netjes ingebed worden tussen ambient geluiden in ’t begin en op het einde. Ook het laatste nummer ‘Medea’ torent uit boven de anderen. Het baant zich modern hakkend een weg, bijna twaalf minuten lang, maar er zijn de nodige nuances en na negen minuten wordt het fraai slepend met mooi gitaarwerk. De Hongaar Attila Vörös die we in de laatste fase van Nevermore op het podium zagen en een sterke band heeft met de Nevermore leden, speelt ergens ook nog wat solo’s (waarschijnlijk diegene die ik juist te gek vindt), Jochem Jacobs van Textures stond in voor de mix en mastering en Scarred heeft de kwaliteiten om een degelijke fanbasis op te bouwen als ze voldoende gaan toeren.
Tracklist:
Gaia (6:15) Cinder (4:42) The Great Pan(dem)ic (5:47) Psychogenesis (5:08) Low (5:30) Mosaic (5:20) Idiosyncrasy (7:05) The Knot (5:55) Empire Of Dirt (4:45) Medea (11:43)
| Musicians:
Sacha Breuer: vocals Diogo Bastos: guitars, backing vocals Bertrand Pinna: guitars Jeff Jonas: bass Laurent Kessel: drums
Guest:
Attila Vörös: guest soloing
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 05 juli 2013 - 20:42:01
Reageren is uitgeschakeld
|