 |
ECNEPHIAS: Necrogod
English:
It takes some time to get used to it, when listening to the fourth studio album of the South Italian occult dark metal band Ecnephias under guidance of vocalist/guitarist Mancan. I expected black metal or something along the lines of Melechesh with Mediterranean influences. Nope, this is much more melodic. Two features can already be mentioned: no black metal anymore, neither Italian lyrics. But that is no problem, since ‘Necrogod’ crawls unexpected under your skin. You want to hear it one more time to grab the finesses, although the music is nothing but complex; even accessible and catchy.
Since the previous album ‘Inferno’ (2011) only Mancan and keyboardist Sicarius Inferni are left. They recruited three new band members and to crown it all they hired Dan Swanö for the mix. Yet we hear a rather flimsy sound of the nineties. Well, it is easy to listen through that, due to an opulence of amazing melodies on guitars. ‘Necrogod’ happens to be a concept album about the pre Christian myths of the south hemisphere of the earth. Thus we think about Mesopotamia, Egypt, Africa, India and South America. That theme instantly reminds us of the latest Rotting Christ album and in that respect it is no wonder that Sakis can be heard as guest singer in ‘Voodoo (Daughter Of Idols)’.
‘Necrogod’ is a special ethnic album with theatrical approach. The intro ‘Syrian Desert’ sets the tone with flutes, synths, percussion and ritual chants. ‘The Temple Of Baal-Seth’ offers us for the first time those magnificent melodic guitar leads on top of scanting of the title. Hoarse, low growls are intermittent with a dark gothic voice that holds the means between Peter Steele and Fernando Ribeiro, but that is also due to the Portuguese language that pops up here sometimes. Piano and short-time riffs pass into a beautiful guitar solo. The general sound is a bit bare, but it has its charms. In ‘Kukulkan’ about the feathered snake of the Maya culture, we even hear a pan-flute before those enchanting guitar leads come up again to caress us. ‘Necrogod’ simply leans upon a slogan, although drum patterns are remarkable and the guitar solo ultimately fervent. Do we hear Pink Floyd in the sensitive guitar skills that constantly serpentine through ‘Ishtar’? Anyways, this is a great song with engrossing texture and a lonesome piano at the end. Oriental melodies loom up from time to time, logical with such a concept, for instance in ‘Anubis’. One remark: whoa oh oh chants irritate a bit in some of the songs (especially in the simple ‘Leviathan’), but ‘Kali Ma’ and surely ‘Voodoo’ with guest vocals of Sakis are really impressive songs. The instrumental ‘Winds Of Horus’ is a quite energetic occlusion of an album one cannot call extreme. On the contrary: it is rather relax, but nevertheless it offers loads of beauty in a genuine, elementary way.
Nederlands:
Het is even wennen wanneer we ‘Necrogod’ beluisteren, het vierde studioalbum van de Zuid Italiaanse occulte dark metal band Ecnephias onder leiding van zanger/gitarist Mancan. Ik had black metal verwacht of toch iets in de trant van Melechesh met mediterrane invloeden. Maar neen, dit valt een pak melodieuzer uit. Twee eigenschappen kunnen we dus al vermelden: geen black metal meer, noch Italiaanse teksten. Maar dat geeft niet, want ‘Necrogod’ kruipt onverhoeds onder je huid. Je wilt het nog een keer beluisteren om de finesses te vatten, ook al is de muziek in principe allerminst complex, zelfs toegankelijk en catchy.
Sinds het vorige album ‘inferno’ (2011) zijn enkel Mancan en toetsenist Sicarius Inferni nog over. Men rekruteerde drie nieuwe bandleden en om de kroon op het werk te zetten huurde men Dan Swanö in om de mix te doen. Toch heeft dit eerder een kaal geluid van de jaren negentig. Maar daar luister je makkelijk doorheen door de fraaie melodieën op gitaar. Die zijn er in overvloed. ‘Necrogod’ is een conceptalbum over de prechristelijke mythen van de zuidelijke hemisfeer van de aarde. Dan denken we aan Mesopotamia, Egypte, Afrika, India en Zuid Amerika. Dat thema doet ons meteen aan het laatste Rotting Christ album denken en het is in die zin niet verwonderlijk dat Sakis als gastzanger te horen is in ‘Voodoo (Daughter Of Idols)’.
‘Necrogod’ is een apart etnisch album met theatrale inslag. De intro ‘Syrian Desert’ zet de toon met fluitjes, synths, percussie en rituele gezangen. ‘The Temple Of Baal-Seth’ laat voor het eerste de ultra melodieuze gitaarlijnen horen met het scanderen van de titel. Schorre, lage zang wordt afgewisseld met een donkere gothic stem die het midden houdt tussen Peter Steele en Fernando Ribeiro, maar dat komt ook door de Portugese taal die af en toe gebruikt wordt. Piano en afgemeten riffs brengen ons bij een mooie gitaarsolo. Het geluid is wat dunnetjes, maar het heeft zijn charme. In ‘Kukulkan’ over de gevederde slang der Maya’s horen we zelfs een panfluit vooraleer de betoverende gitaarklanken weer hun werk doen. ‘Necrogod’ steunt simpelweg op een leuze, al zijn de drumritmes opmerkelijk en de gitaarsolo uiterst vurig. Horen we daar Pink Floyd in het gevoelige gitaarwerk dat een flink deel van ‘Ishtar’ dooraderd? Feit is dat dit een prachtig nummer met boeiende opbouw is en een eenzame piano op het einde. Oosterse melodieën komen met dit thema geregeld voor, zo ook in ‘Anubis’. De whoa oh oh zang gaat in sommige nummers wat irriteren (vooral in het simpele ‘Leviathan’), maar ‘Kali Ma’ en vooral ‘Voodoo’ met de zang van Sakis zijn songs die indruk maken. Het instrumentale ‘Winds Of Horus’ is nog het pittigste einde van een album dat niet echt extreem maar integendeel relax is en toch veel schoonheid biedt op een ontwapenende eenvoudige manier.
Tracklist:
Syrian Desert (intro) (1:54)
The Temple Of Baal-Seth (5:25)
Kukulkan (4:42)
Necrogod (3:35)
Ishtar (Al-‘Uzza) (6:33)
Anubis (The Incense Of Twilight) (4:24)
Kali Ma (The Mother Of The Black Face) (5:48)
Leviathan (Seas Of Fate) (4:05)
Voodoo (Daughter Of Idols) (7:13)
Winds Of Horus (instrumental) (4:18)
| Musicians:
Mancan: vocals, guitars
Sicarius Inferni: keyboards, piano
Nikko: guitars
Migual-José: bass
Demi: drums
Guest appearance:
Sakis Tolis (Rotting Christ): vocals on track 9
|
Geplaatst door Vera op maandag 29 juli 2013 - 11:51:27
Reageren is uitgeschakeld
|
|
