|
NAMI: The Eternal Light Of The Unconscious Mind
English:
Nederlands:
Eind 2011 heb ik Nami als één van de meest veelbelovende onbekende bands van dat jaar aangeduid en dit door hun prachtige debuutalbum ’Fragile Alignments’. Met spanning zetten we dan ook de opvolger ‘The Eternal Light Of The Unconscious Mind’ op, bijna een uur progressieve death metal, wederom gemixt en gemastered door Jens Bogren in de Fascination Street studio in Zweden. Die man blijkt trouwens ook erg enthousiast over de kunstige praktijken van dit vijftal uit Andorra.
Dat is terecht, dat weten we acht minuten later wanneer het eerste nummer ‘The Beholders’ op kalme wijze eindigt met cleane zang. Maar we hebben dan al een rijk muzikaal parcours afgelegd. Via onrustige progtoetsen gaat het naar een ruwe schreeuw vol wanhoop van Roger Andreu. Soms doet hij me aan de wanhopige momenten in Solstafir denken. De gitaaraccenten zijn echter speels en catchy, terwijl later dynamische riffs verrijkt worden met gitaarwerk met een vleugje black metal. Maar er zijn ook weer atmosferische passages en cleane zang. Elk nummer barst van dit goochelen met contrasten. Een extreme brul opent ‘Ariadna’, de strofe bevat rustige cleane zang en tokkelende gitaren creëren een dromerig timbre. Een vrouw spreekt een jachtig fragment, waarna men hakkend tekeer gaat. De cleane zang aan het begin van ‘Silent Mouth’ doet me aan het grunge tijdperk denken en een beetje aan Tool. Even maar, want dan zitten we middenin stuwende patronen met gedecideerde percussie. Hier horen we een vocale gastbijdrage van Loïc Rossetti van The Ocean. Soms grenst het zelfs wat aan chaos (‘Hunter’s Dormancy’), maar dat wordt al spoedig gesublimeerd door een mooie gitaarsolo en lijzige cleane zang. De (vocale) gelijkenis met Solstafir is het grootst in ‘The Animal And The Golden Throne’, verder een kalm nummer met vervormde gitaarklanken en prachtige klassieke piano. Samen met ‘Bless Of Faintness’ zijn dit twee kortere songs die in het midden van het album voor een rustpunt zorgen. Om er dan met zware, duistere vervorming tegenaan te gaan in ‘Hope In Faintness’. Na een gesproken stuk word ik ontroerd door een Pink Floydiaanse solo. De cleane zang doet me zelfs denken aan Phil Collins. Ik hoop dat de heren daar niet mee zitten. Wel wordt er weer naar een climax toegewerkt om virtuoos uit te barsten met de nodige furie. We ademen diep in bij de rustige pracht van ‘Crimson Sky’ om als afsluiter de kraker van tien minuten ‘The Dream Eater’ te ondergaan. Hier wordt de virtuoze muziek van Nami nog aangevuld met saxofoon en al ben ik geen fan van blazers, dit weet me volledig in te pakken (net zoals bij Ihsahn). Wat een prachtplaat! Het thema waar men heel het album aan opgehangen heeft zijn dromen en het onderbewustzijn; een intense en spirituele muzikale trip zonder genrebelemmeringen. Carlos Lozano (lead gitaar) en Marc Martins (zang) van onze andere favorieten uit Andorra: Persefone, zijn trouwens hier en daar te horen (niet nader bepaald waar juist). Met deze band en het in Londen residerende De Profundis is Nami enigszins te vergelijken. Zeg het voort!
Tracklist:
The Beholders (7:53)
Ariadna (5:08)
Silent Mouth (5:47)
Hunter’s Dormancy (6:12)
The Animal And The Golden Throne (3:18)
Bless Of Faintness (3:13)
Hope In Faintness (6:54)
Crimson Sky (4:03)
The Dream Eater (9:38)
| Musicians:
Roger Andreu: vocals
Ivan Marin: guitars
Filipe Baldaia: guitars
Ricard Tolosa: bass
Sergi “Robby†Verdeguer: drums
Guest appearances:
Loïc Rossetti (The Ocean): vocals in track 3
Carlos Lozano (Persefone): in more tracks – lead guitar
Marc Martins (Persefone): in more tracks – vocals
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 06 december 2013 - 20:15:03
Reageren is uitgeschakeld
|
