 |
THE ISOLATION PROCESS: I
English:
Swedish The Isolation Process is a newcomer, releasing its debut album, but the musicians all have experience by playing in bands like Lingua and Come Sleep. I do not think many of you will hear a bell ring when hearing those names, but well, they are no beginners and you can hear that. The three-piece is hard to pigeonhole. Their quite ponderous music can appeal to an audience of alternative rock (Tool e.g.), but also metal fans and more precisely those who have a liking for post rock, doom metal and sludgy things, will possibly enjoy The Isolation Process. Vocals are clean, sometimes a bit plaintive, while they evoke any affinity with the mournful chants of Joy Division in the longest track ‘Nothing To Collect’.
But we have found a band in the same vein and this solution came my way when reading the fact that Magnus Lindberg has mastered the album, while it was recorded and mixed by the band itself and Michael Nordström. That Lindberg namely, has also worked with Cult Of Luna and Khoma. Indeed, Khoma, that underrated band I described with superlatives when I reviewed their album ’The Second Wave’. Well, The Isolation Process works with the same dynamics, but a bit more metallic allied.
It all starts with the monotonous, unwieldy riffs of ‘A Simple Gesture’. The clean vocals add a lighter touch, but it remains mostly a soundtrack for very dark emotions. More up-tempo with some hard-hitting slaps of drummer Patrik Rybrand and a prominent bass contribution of Anders Carlström, ‘Visions’ adds a bit more fervency. The slightly soaring vocals of guitarist Thomas Henriksson may initially sound a bit fragile, when he has to reach some higher regions (like in the last epos), he manages to do that very well too. However, the marshy, distorted guitar sound remains the main ingredient. The band often works with heavy eruptions (‘Underneath It All’), but puts two short instrumental interludes on the other side of the spectrum (‘Inhale’ and ‘Exhale’) in which all stays quiescent and atmospheric. In the longer ‘Victims Of The Masses’ there is room for experimentation, with fluttering solos meandering in between the gritty wall of guitars. A sure-fire climax this song has! In contrast with the ponderous riffs, vocal lines are pretty catchy and fetching in ‘The Dead End’. It never gets as heavy as ever ongoing doom metal; therefore this trio shows too much energy. And that is how it stays engrossing, even during the nine minutes long closing track ‘Nothing To Collect’ in which the emotional vocals sound very melancholic and the balance between fragile emotions and rigorous outbursts results in another cathartic composition. For one time, do not think in genres or styles, but open your mind for a very fine album.
Nederlands:
Het Zweedse The Isolation Process is een nieuwkomer die hierbij het titelloze debuut uitbrengt, maar de muzikanten hebben hun strepen al verdiend in bands zoals Lingua en Come Sleep. Niet dat er dan bij iedereen een belletje gaat rinkelen, maar het zijn geen beginners en dat is er ook aan te horen. Het trio valt lastig in een categorie te plaatsen. De zware muziek kan een publiek van alternatieve rock (Tool bijvoorbeeld) bekoren, maar ook liefhebbers van metal en meer bepaald post rock, doom metal en lichte sludge aanspreken. De zang is helder, een beetje klaaglijk soms, terwijl ze in het langste nummer ‘Nothing To Collect’ beelden oproept van de treurnis van Joy Division.
Maar we hebben er toch iets op gevonden en die oplossing diende zich aan wanneer we lazen dat Magnus Lindberg het album gemastered heeft, nadat het was opgenomen en gemixt door de jongens zelf en Michael Nordström. Die Lindberg namelijk, heeft ook gewerkt met Cult Of Luna en Khoma. Juist ja, Khoma, die ondergewaardeerde band waar ik ooit de superlatieven voor boven haalde toen ik hun album ’The Second Wave’ besprak. Wel, The Isolation Process werkt met eenzelfde dynamiek, maar dan iets meer metalgericht.
Het begint allemaal met de monotone, logge riffs van ‘A Simple Gesture’. De cleane zang maakt dit wat luchtiger, maar het blijft toch eerder een soundtrack bij heel donkere gedachten. Meer uptempo met wat rake meppen van drummer Patrik Rydbrand en een prominent basgeluid van Anders Carlström brengt ‘Visions’ wat meer schwung teweeg. De licht zweverige zang van gitarist Thomas Henriksson mag dan aanvankelijk wat breekbaar klinken, wanneer hij de hoogte in moet gaan (zoals in het laatste epos), dan lukt hem dat ook prima. Het drassige, zompige geluid is echter een hoofdingrediënt. De band werkt dikwijls met uitvallen (‘Underneath It All’), maar stelt daar twee korte instrumentale interludia tegenover (‘Inhale’ en later ‘Exhale’) waarin het rustig en atmosferisch blijft. In het wat langere ‘Victims Of The Masses’ is er plaats voor wat experiment, met uitwaaierende solo’s meanderend tussen de gruizige gitaarmuur. Een puike climax bevat dit nummer! Ondanks wederom loodzware riffs, zijn de zanglijnen in ‘The Dead End’ toch wel catchy en aanstekelijk. Zo zwaar als immer aanslepende doom metal wordt het dus nooit, daarvoor spreidt dit trio teveel energie tentoon. En zo blijft het boeiend, ook tijdens de negen minuten durende uitsmijter ‘Nothing To Collect’ waarin de gevoelige zang uitermate weemoedig klinkt en de evenwichtoefening tussen fragiele emoties en zinderende erupties weer op en top een gelouterde compositie oplevert. Denk dus voor een keer niet in hokjes, maar sta open voor een heel puik album.
Tracklist:
A Simple Gesture (5:09)
Visions (4:25)
Underneath It All (4:55)
Inhale (2:17)
Victims Of The Masses (6:32)
The Dead End (5:45)
Exhale (1:26)
It Will Burn (5:38)
Nothing To Collect (9:05)
| Musicians:
Thomas Henriksson: vocals, guitars
Anders Carlström: bass
Patrik Rydbrand: drums
|
Geplaatst door Vera op zondag 02 februari 2014 - 14:28:57
Reageren is uitgeschakeld
|
|
