 |
RISE OF AVERNUS: L Appel Du Vide
English:
Hey folks, it is still possible to standout: a brilliant debut album with female (no soprano, but thoughtful clear chants) and male (juicy growl and dark clean) vocals in the symphonic, progressive doom/death metal genre. We had to look far beyond borders (Australia), but fortunately Aural/Code666 has done this field work for us. The link with Greek echelons of the scène was obvious right away: Seth (Septicflesh) did the artwork and when writing this, the band tours with Rotting Christ. Not coincidentally these are bands that have been building bridges between extreme metal, gothic and symphonic classic music. Just like this new outfit.
Rise Of Avernus is the brainchild of Ben Vanvollenhoven (vocals, guitars) and Cat Guirguis (vocals, keyboards). Matthew Bell is responsible for the wealthy orchestral arrangements (just like Christos Antoniou in Septicflesh) while bassist Daniel Warrington adds some melancholic clean vocal parts. The five-piece is completed with the ultra tight and ever changing rhythm specialist: drummer Andrew Craig. Do we have a winner here? Yes, we have!
This quintet hailing from Sydney regales us now with the debut album ‘L’Appel Du Vide’ and in eight compositions they make a statement for the future. It already flabbergasts right away during opening track ‘A Triptych Journey’ when juicy growls of Ben are intermittent with dream-like chants of female pianist Cat. The heavy foundation with any orchestration is interrupted for a moment with a calm passage. More than once the songs begin with a classical piano recital. Cat uses that discipline more than adding some soaring keyboard layers, those are done by master of orchestration Matthew. Now and then a pinch of avant-garde pops up in the progressive structures and when violins are featured in the front, it makes the entire thing even better. In ‘Ethereal Blindness’, where solemn low-pitched male clean vocals can be heard for the first time, it even reminds me a bit of The Sins Of Thy Beloved. The five-piece keeps on astonishing us all album long, since ‘Embrace The Mayhem’ kicks off calm, but suddenly we hear the dry sound of a saxophone. After a captivating sung part, it gets a bit jazzy towards the end. This instrument (sax) is introduced in a playful manner. ‘An Somnium’ features beautiful contrasts between quiescent parts and wild dramatic outbursts with grunts and in occluding track ‘As Soleness Recedes’ we hear semi-acoustic guitar sounds that embrace the melancholic male clean vocals. The name Pink Floyd may be dropped in the approach of this compelling song. Magnificent! I think of the debut of Disillusion, I think of the inspiring works of their compatriots Virgin Black (where are they? Long time since we heard of them), but most of all I am truly impressed by this first feat of Rise Of Avernus. Top notch class!
Nederlands:
Kijk, zo kan het dus ook: een schitterend debuutalbum met vrouwelijke (geen sopraan, maar beschouwende heldere zang) en mannelijke (sappige grunt en donkere cleane vox) zang in het symfonische progressieve doom/death metal genre. We moesten er wel ver naar zoeken (Australië) maar gelukkig heeft Aural/Code666 dit speurwerk voor ons gedaan. De link met Griekse echelons van de scène kan meteen gelegd worden: Seth (Septicflesh) deed het artwork en op het moment van dit schrijven doet Rise Of Avernus een tournee met Rotting Christ. Niet toevallig bands die al van oudsher een brug slaan tussen extreme metal, gothic en symfonische klassieke muziek. Net zoals deze nieuwelingen.
Rise Of Avernus is het geesteskind van Ben Vanvollenhoven (zang, gitaar) en Cat Guirguis (zang, keyboards). Matthew Bell staat in voor de weelderige orkestrale arrangementen (zoals Christos Antoniou bij Septicflesh) terwijl bassist Daniel Warrington nog wat melancholische cleane zangpartijen ingebracht heeft. Het vijftal wordt gecompleteerd door de strakke en veelvuldig veranderende ritmes van drummer Andrew Craig. Hebben we hier een winner? Ja, we hebben hier een winner!
Dit vijftal uit Sydney komt nu op de proppen met het debuutalbum ‘L’Appel Du Vide’ en in acht composities weten ze een statement te maken voor de toekomst. Het zit al meteen goed tijdens opener ‘A Triptych Journey’ wanneer de sappige grunts van Ben afgewisseld worden door de dromerige vocalen van pianiste Cat. De heftige basis met enige orkestratie wordt even onderbroken voor een kalme passage. Meerdere songs vangen aan met een klassiek pianorecital, Cat legt zich meer toe op deze discipline dan zwevende lagen, die zijn voor de orkestleider Matthew. Af en toe horen we een snuifje avant-garde in de progressieve structuren en wanneer violen even op de voorgrond treden in de songs, maakt dit alles alleen nog beter. In ‘Ethereal Blindness’, waarin de lage, cleane mannelijke zang voor het eerst opdaagt, doet dit me zelfs aan The Sins Of Thy Beloved denken. Het vijftal blijft heel het album verrassen, want ‘Embrace The Mayhem’ vangt kalm aan, maar voegt plots droge saxgeluiden toe. Na een beklijvend gezongen fragment wordt het einde even jazzy. Op speelse wijze wordt ook dit instrument (sax) geïntroduceerd. ‘An Somnium’ wordt beheerst door mooie contrasten tussen kalme stukken en wilde dramatische uitvallen met growls en in afsluiter ‘As Soleness Recedes’ zijn het de semi-akoestische gitaargeluiden die de weemoedige mannelijke vocalen omarmen. De naam Pink Floyd mag vallen in de aanpak van dit slepende nummer. Prachtig! Ik denk aan het debuut van Disillusion, ik denk aan de bevlogenheid van hun landgenoten Virgin Black (Waar zitten die trouwens? Lang niets meer van gehoord), maar ik ben vooral onder de indruk van dit eerste wapenfeit van Rise Of Avernus. Topklasse!
Tracklist:
A Triptych Journey (6:39)
The Mire (5:01)
Disenchanted (7:31)
L’Appel Du Vide (1:40)
Ethereal Blindness (4:55)
Embrace The Mayhem (7:12)
An Somnium (5:30)
As Soleness Recedes (6:16)
| Musicians:
Ben Vanvollenhoven: vocals, guitars
Cat Guirguis: vocals, keyboards
Matthew Bell: guitars, orchestral arrangements
Daniel Warrington: bass, vocals
Andrew Craig: drums, percussion
|
Geplaatst door Vera op donderdag 27 februari 2014 - 15:16:55
Reageren is uitgeschakeld
|
|
