 |
SILENT OPERA: Reflections
English:
This is a very interesting album for aficionados of gothic metal with female soprano and very raucous male grunts, symphonic arrangements on top of heavy riffs, flamboyant guitar solos, progressive tendencies in the music, classic piano intermezzos and all this on a bed of epic melodic death metal. This long sentence instantly declares the multilateral skilfulness of Silent Opera, a French band from Bayonne that was formed in 2007 by guitarist Romain Larregain, female singer Laure Laborde and bassist Olivier Sentenac. While they started to write songs, the search for additional musicians began. Now female keyboardist Laura Nicogossian has also an important role, Steven Schriver adds the ferocious harsh growls that verge to blackened creepiness and drummer Jon Ervill hammers perfectly this quite hectic music to each other.
In 2010 they already launched half an hour music to the world as the self-released debut ‘Act One’ and the next year they were able to tour in France with all kinds of bands. This second album ‘Reflections’ was recorded, mixed and mastered by producer Mobo in the French Conkrete Studios and will be released by Massacre Records on the 21st of February. One of the positive features of ‘Reflections’ is that the entire thing has a really wild and tempestuous approach (which will please death metal fans), while the instrumental tour de forces are so ingenious that even progressive rock fans will have a delicious challenge to fathom all these intricacies. Towards the end, melancholic feelings increase, that’s why the album includes so much different emotions.
The symphonic intro ‘Beyond The Gate Of A Deep Slumber’ brings us to the first real track ‘Nightmare Circus’ and this one entertains you already for eight minutes long with sparkling progressive structures (yet heavy), the voluptuous blackened rough voice of Steven and the very good, soothing female vocals. Piano ornaments pass into a proper classical intermezzo, before the duo chants continue. In the up-tempo ‘Dorian’ the female vocals get more soprano-alike and there are some male whispers for a moment. They swallow the bait full of energy, again with additional keyboards and an amazing guitar solo. In the tight ‘The Great Chessboard’ we can hear a true skilful neoclassic guitar solo: fast and fetching. Nevertheless the whole thing remains very wild and raucous, this is illustrated by songs like ‘Fight Or Drift’ and the larger than life majestic ‘Dawn Of The Fool’ that shows all astonishing aspects of the band in a video clip. By the way, they have shot a video clip for ‘Fight Or Drift’ as well. Suddenly we have the quiescent, sad, yet magnificent ‘Chronicles Of An Infinite Sadness’ which is mainly based on thoughtful piano and female vocals, but it also includes any distant spoken (male) words. They cut loose again in heavier waters during ‘Inner Museum’, where Steven even roars in metalcore style for one sentence, but after a neoclassical guitar solo, it ends with whisperings and a lullaby. Again in the more than eleven minutes long occluding track ‘Sailor, Siren And Bitterness’ they show their talents with progressive guitar textures, but the energy slackens down for a moment for a fatalistic spoken part with strings, continuing surprisingly unexpected with a very catchy verse, sung by Laure. A fluent guitar solo leads to more heaviness, while this grand epic rounds off in contemplative style. You will be excited and amazed by every second! Consequently this is a very seminal new band, a kind of Epica with progressive influences. We can consider this a highly recommended record.
Nederlands:
Dit is een erg interessant album voor liefhebbers van gothic metal met sopraan en erg ruwe mannelijke grunts, symfonische arrangementen die de stevige riffs begeleiden, klaterende gitaarsolo’s, progressieve tendensen in de muziek, klassieke pianostukjes en dit alles op een bedje van epische melodieuze death metal. Deze volzin verklaart meteen het veelzijdige talent van Silent Opera, een Franse band uit Bayonne die in 2007 opgericht werd door gitarist Romain Larregain, zangeres Laure Laborde en bassist Olivier Sentenac. Terwijl ze eigen nummers begonnen te schrijven, ving de zoektocht naar bijkomende muzikanten aan. Nu heeft keyboardspeelster Laura Nicogossian ook een beduidende rol, zorgt Steven Schriver voor erg ruwe grunts die naar black neigen en timmert drummer Jon Erviti de vrij hectische muziek vakkundig aan elkaar.
Op eigen kracht werd in 2010 al een half uur muziek uitgebracht op het debuut ‘Act One’ en het daaropvolgende jaar kon de band toeren in Frankrijk met uiteenlopende bands. Dit tweede album ‘Reflections’ is opgenomen, gemixt en gemastered door producer Mobo in de Franse Conkrete studio en wordt op 21 februari uitgebracht door Massacre Records. Eén van de positieve kenmerken van ‘Reflections’ is dat het geheel wild en onstuimig overkomt (wat death metal fans zal behagen) en de instrumentale krachtpatserij zo virtuoos is dat zelfs progressieve metal fans hier een heerlijke kluif aan zullen hebben. Tevens gaat melancholie naar het einde toe een grotere rol spelen, zodat het totale album diverse emoties toont.
De symfonische intro ‘Beyond The Gate Of A Deep Slumber’ brengt ons naar de eerste track ‘Nightmare Circus’ die je al meteen acht minuten onderhoudt met wervelende, progressieve structuren (maar heavy), de voluptueuze zwartgeblakerde ruwe zang van Steven en de erg goede, verzachtende vrouwelijke vocalen. Piano ornamenten monden uit in een klassiek intermezzo, vooraleer de duo-zang vervolgt. In het uptempo ‘Dorian’ wordt de vrouwenzang eerder sopraanachtig en is er even geheimzinnig gefluister van een man. Raggend gaat men zijn gang, weer met keyboards aangevuld en een knappe gitaarsolo. In het strakke ‘The Great Chessboard’ komt een ware kundige neoklassieke gitaarsolo: snel en pakkend. Dat het geheel erg wild en ruw blijft, illustreren songs als ‘Fight Or Drift’ en het groots opgevatte ‘Dawn Of The Fool’ dat in een clip alle verbluffende aspecten van de band toont. Ook voor ‘Fight Or Drift’ heeft men trouwens een videoclip gemaakt. Dan is er plots het ingetogen, droevige, maar prachtige ‘Chronicles Of An Infinite Sadness’ dat opgebouwd is rond bedachtzame pianoklanken en vrouwenzang, maar ook wat afstandelijk gesproken fragmenten (door een man) kent. De beuk gaat er terug in tijdens ‘Inner Museum’, waar Steven zelfs even opruiend in core stijl brult, maar na een neoklassieke gitaarsolo eindigt men met fluisteren en een wiegeliedje. Ook in de meer dan elf minuten durende epische afsluiter ‘Sailor, Siren And Bitterness’ toont men zijn kunnen met progressieve gitaarstructuren, maar de energie wordt even gedoofd voor een fataal gesproken fragment met strijkers om dan plots heel catchy uit de hoek te komen met een door Laure gezongen strofe. Een vloeiende gitaarsolo leidt naar meer vurigheid, terwijl dit epos beschouwend eindigt. Je blijft elke seconde geboeid! Dit is dan ook een veelbelovende nieuwe band, een soort Epica met progressieve invloeden, die we als dikke aanrader kunnen beschouwen.
Tracklist:
Beyond The Gate Of A Deep Slumber (2:24)
Nightmare Circus (8:16)
Dorian (6:46)
The Great Chessboard (4:12)
Fight Or Drift (5:30)
Dawn Of The Fool (4:34)
Chronicles Of An Infinite Sadness (4:16)
Inner Museum (6:31)
Sailor, Siren And Bitterness (11:32)
| Musicians:
Laure Laborde: vocals
Steven Schriver: vocals
Romain Larregain: guitars
Olivier Sentenac: bass
Laura Nicogossian: keyboards
Jon Erviti: drums
|
Geplaatst door Vera op zaterdag 01 maart 2014 - 17:19:00
Reageren is uitgeschakeld
|
|
