|
Tedeschi Trucks Band - AB - Brussel - 30/04/2014
Tekst: Geert Ryssen
Foto's: Frank De Pourcq
Als we goed op tijd bij de AB aankomen dan wachten ons twee verrassingen. Er staat op dit vroege uur al een hoop volk aan te schuiven en het concert zal een ‘full house’ blijken te zijn. Zo zie je maar dat elke scène zijn eigen geheimen heeft. Het aangekondigde voorprogramma gaat echter niet door. Jonny Lang blijkt geveld door ziekte en de Tedeschi Trucks Band zal een extra lange set spelen.
Zangeres Susan Tedeschi en gitarist Derek Trucks zijn een koppel en allebei van kindsbeen af gedrenkt in de Amerikaanse muziektraditie wat resulteert in een eigenzinnige soort ‘americana’ met invloeden die gaan van country, swing, soul, funk, jazz tot blues en zwarte R’n’B. Derek is de zoon van niemand minder dan Butch Trucks en dat is één van de drummers van de legendarische Allman Brothers Band. Het hoeft ons dan ook niet te verwonderen dat we af en toe echo’s horen van de belangrijkste Southern rock band uit de geschiedenis. Derek speelt trouwens ook mee als de Allmans toeren. De indrukwekkende band (elf muzikanten!) zet ingehouden in en zal in de loop van de komende twee uren al zijn facetten ontplooien. Met twee drummers zit je meteen volop in de ware southern rock traditie, de zoemende Hammond (mét Lesley speaker!) doet de rest. De Tedeschi Trucks band gaat nooit echt uit de bol, maar bouwt toch een sterke muzikale spanning uit waarbij het slide werk van Trucks en de diepe bluesy zang van Tedeschi centraal staan, maar ook de blazerssectie krijgt haar beurt om te excelleren – op een bepaald moment zelfs met een free jazz intro. Als de band instrumentaal gaat dan zijn een excellente jamband. Trucks heeft goed geluisterd naar zijn meesters en daar hoorden zeker Duane Allman en Jimi Hendrix bij. Eén van de hoogtepunten van de set is een sublieme vertolking van de Elmore James klassieker ‘The Sky Is Crying’. Dat soort nummers worden natuurlijk tot in den treure gecovered, maar als je ze speelt zoals deze Tedeschi Trucks Band, krijg je toch weer kippenvel. Ook de backingzangers komen aan de beurt en hun soulvolle stemmen zorgen dat de muziek een Stax- gevoel krijgt. Dit was een subliem concert van muzikanten die doorheen hun subtiliteit een immense kracht weten uit te stralen. Faut le faire! Het publiek gaf dan ook een bijzonder warme reactie en de drie bisnummers waren de welgekomen bonus.
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op zaterdag 03 mei 2014 - 20:55:27
Reageren is uitgeschakeld
|
