 |
PPM FEST - Lotto Mons Expo - 18/04/2014 - Day 1
Tekst: Geert Ryssen
Foto's: to come (Vera)
De zesde editie van het Power Prog & Metal Festival te Mons, zal wellicht de geschiedenis ingaan als de editie zonder grote publiekstrekker. Dit zegt niets over de kwaliteit van het aanbod, maar de grote opkomst was er niet. Op vrijdag waren het groepen als Pagan’s Mind, In Extremo en Pain die moesten zorgen voor de extra aantrekkingskracht. Degelijke bands, maar niet iets waar het grote publiek op af komt. Op zaterdag moeten groepen zoals Masterplan, Evergrey, Rage, Amorphis en My Dying Bride de meubels redden. Op zondag wil men het publiek aantrekken met Vandenplas, Fates Warning, Finntroll, Therion en Saxon. Allemaal verdienstelijke artiesten, maar de meeste zijn frequent te zien en geen van hen heeft het effect van een zuignap. Het zal dus van de combinatie van het aanbod moeten komen. Gelukkig zal de affiche op zondag toch nog zorgen voor een grotere opkomst. Op vrijdag krijgen we alvast een rustige start met een beperkt maar enthousiast publiek. De aftrap wordt gegeven door het Engelse Monument en zij zorgen meteen voor een frisse binnenkomer. De groep straalt de energie uit van de gloriedagen van de New Wave Of British Heavy Metal en zet een mooie set neer die door de dan al aanwezige diehards wordt gesmaakt. Een van de eigenschappen van PPM is dat er in de immense hal twee podia zijn en dat daardoor de wachttijden tussen de groepen maximaal vijftien minuten bedragen. Kells is een Franse band uit Lyon die wordt aangevoerd door zangeres Virginie Goncalves. Zij zorgt meteen voor het eerste hoogtepunt van de dag. Zij blijkt niet alleen een doorgewinterde performer te zijn, maar heeft ook nog eens een stem die zowat alles aankan, van oorsplijtende screams tot trefzekere cleane zang. Zij is duidelijk de magneet van een groep die zorgt voor een degelijke metalbasis waarop ze haar krolse moves en zang kan botvieren. Een revelatie. Furyon is een andere band die in de stroom van de nieuwe Engelse classic rock- en metal bands meedrijft. Wat ze doen is degelijk, op cd kunnen we ze zeker smaken, maar live ontbreekt het hen jammer genoeg wat overtuigingskracht. Epysode is een internationaal project dat werd opgezet door de Belgische gitarist Samuel Arkan (ex-Virus IV) en maakt op PPM een live debuut. Het is op zich al een prestatie om mannen en vrouwen zoals Tom Englund (Evergrey), Ida Haukland (Triosphere), Henning Basse (Metalium, Sons Of Seasons, Uli John Roth), Tezzi Persson (Between The Silence), Mike Lepond (Symphony X), Julien Spreutels (Ethernity), Matt Marinelli (Borealis) Simone Mularoni (DGM) en Léo Margarit (Pain Of Salvation) allemaal samen te krijgen en een aanzienlijk deel van het publiek staat met hoge verwachtingen voor het podium, getuige de verwelkoming die deze supergroep ten dele valt. Jammer genoeg kunnen zij, geplaagd door technische problemen, onvoldoende hun theatrale progressieve en symfonische power metal in de verf zetten. Microfoons vallen uit en de goede geluidbalans is er niet. Toch valt er te genieten van de energie en het enthousiasme dat van deze professionals afstraalt. Het publiek beloont hen dan ook met een warm applaus. Hun recente cd ‘Fantasmagoria’ is alvast een dikke aanrader! Het Noorse Pagan’s Mind speelt een superstrakke set die hun technische progressieve metal alle eer aan doet. Zij hebben dan ook de volle aandacht. In menig nagesprek worden ze vermeld als de voorlopige topper van de dag. In Extremo serveert vervolgens totaal andere koek. De zevenkoppige band uit Berlijn zingt in het Duits, maakt overvloedig gebruik van oude houten instrumenten, schoeit dit vervolgens op een metalbasis die wordt aangeleverd door gitaar, bas en drums en componeert deuntjes die je zo naar de Lederhosen doen grijpen. Billenklets metal, maar dan wel uitstekend en met de nodige finesse gebracht. Ze doen me onwillekeurig denken aan een metal versie van De Nieuwe Snaar. Zanger Gaukler Gesänge is een meeslepende showman en weet samen met de bedienaars van de traditionele instrumenten het publiek als geen ander te entertainen. In Extremo is dan ook de eerste band van de dag die uitdrukkelijk om een ‘Zugabe’ wordt verzocht, maar het strakke tijdschema laat dit alleen toe voor de headliner die meteen ook de topper van de dag wordt. Pain verrast vriend en vijand met een superstrakke en gedreven set die hun cocktail van industrial, disco en death doet klinken als een metalversie van The Ramones. Aanvoerder Peter Taegtgren is een alleskunner en ook als frontman van deze energiebom weet hij zijn talent te verzilveren. Het mag dan al misschien geen naam zijn die je als festival headliner verwacht, maar kwalitatief maakt deze groep het helemaal waar. Zij krijgen dan ook wat ze verdienen: een enthousiast publiek dat hen overtuigend terugroept. De beloning bestaat uit een dessert van drie extra nummers. Deze eerste dag blonk niet uit door spectaculaire namen maar bracht kwalitatief toch mooie dingen. Een leuke bijkomstigheid zijn de mobiele optredens tussendoor van de metal fanfare (!) Attila & Les Huns II, III, IV. en Michelangelo met zijn Rockin’ Violin.
Geplaatst door Vera op donderdag 15 mei 2014 - 09:56:03
Reageren is uitgeschakeld
|
|
