|
DELAIN: The Human Contradiction
English: This is going to be one of the best albums of symphonic metal in 2014 or I would be very much mistaken. On their fourth opus, the Dutch evolve toward a heavier sound without forgetting their gothic roots. The first thing I noticed was de richness of vocals. Not only is Charlotte’s voice very much worth your while, from poppy through convincing or slightly distorted through crystal clear power, we have also guest vocals, which provide some grunt, growl or shriek (the alternate singing of Charlotte/Marco makes of “Tell me, Mechanist†a kind of dialogue from a concept album) and finally backing vocals which color nicely en definitely add to the right atmosphere. Beautiful and convincing, but what are nice vocals without a good song?
The construction of each song is richly diversified with plenty of melodies that get etched in your mind and lyrics with enough hooks to haunt me for days (take for instance “Here Come The Vultures†or my favorite “Sing To Meâ€). Furthermore, the rendition of music as well as its production is spotless (maybe the location – Fredman Studios – has something to do with it): this isn’t some progressive band where instruments tend to be more virtuoso than needed, but something where the global sound exceeds effortlessly the sum of the instruments. The orchestral keyboards provide for dark melodies and even for electronic touches. Now and then, a guitar solo embellishes a song, while the rhythm section simply does its tough work effectively. Finally this album is filled to the rim with emotion which gave me even goose bumps a few times. Already curious to what Delain has in store for the future, I know that I’ll need plenty of time to let “The Human Contradiction†divulge all its secrets. This is a giant leap forward for Delain!
Nederlands: Dit wordt één van de beste werken in het symfonische metal genre van 2014 of ik moet me héél erg vergissen. Op dit vierde opus evolueren de Nederlanders naar een heavier geluid zonder hun gothic beginjaren te verloochenen. Het eerst wat opvalt is de rijkdom van stemmen. Niet alleen is de stem van Charlotte erg de moeite waard, van poppy via overtuigend of licht vervormd tot kristalheldere power, we krijgen ook gastzangers, die grunten, grommen en wat krijsen ( “Tell Me, Mechanist†krijgt door de wisselwerking Charlotte/Marco iets van een dialoog uit een conceptalbum) en tenslotte backing vocals die mooi aansluiten en sfeerversterkend werken. Mooi en overtuigend, maar wat zijn mooie stemmen zonder een goeie song?
De opbouw van elke song is rijkelijk divers met ruimschoots voldoende melodie om na te zinderen én teksten met voldoende hooks die daags nadien nog door mijn hoofd spoken (neem “Here Come The Vultures†of mijn favoriet “Sing To Meâ€). Daarenboven is de uitvoering van de muziek en productie gewoon áf (of de locatie – Fredman Studio’s – er voor iets tussen zitten, laat ik in het midden): dit is geen progressief werk waarin overmatig virtuoos uit de hoek gekomen wordt, maar eerder iets waar het totaalgeluid moeiteloos de som van de instrumenten overstijgt. De orkestrale keyboards zorgen, naast de donkere melodieën, ook al een voor een elektronisch accentje. Hier en daar zorgt een gitaarsolo voor wat opsmuk, terwijl de ritmesectie gewoon effectief zijn stevige werk doet. Tenslotte zit dit album boordevol gevoel dat me een paar keer warempel kippenvel bezorgde. Ik ben nu al nieuwsgierig naar het vervolg, maar weet dat “The Human Contradiction†nog lang al zijn geheimen niet heeft prijsgegeven. Dit is een reuzenstap vooruit voor Delain!
Tracklist:
Here Come The Vultures 6’ Your Body Is A Battleground 3’51†Stardust 3’57†My Masquerade 3’44†Tell Me, Mechanist 4’52†Sing To Me 5’08†Army Of Dolls 5’07†Lullaby 4’53†The Tragedy Of The Commons 4’32â€
| Musicians:
Martijn Westerholt – keyboards Charlotte Wessels – vocals Timo Somers - guitar Sander Zoer - drums Otto Schimmelpenninck Van der Oije – bass
Guests vocals:
- Marco Hietala (Nightwish) – “Your Body Is A Battlegroundâ€/â€Sing To Me†- AlissaWhite-Gluz (Arch Enemy) – “Tragedy Of The Commons†- George Oosthoek (Celestial Season, Orphanage) – “Tell Me, Mechanistâ€
|
Geplaatst door Vera op woensdag 21 mei 2014 - 08:50:21
Reageren is uitgeschakeld
|
|