 |
DIE APOKALYPTISCHEN REITER: Tief, Tiefer (2CD)
English:
We are more than ever truly impressed by Die Apokalyptischen Reiter. It is true, their gigs have always been a hilarious happening and earlier albums like ‘Riders On The Storm’, when they still were heavier with black/death and folk elements, surely impressed us. On the other hand their latest album ’Moral & Wahnsinn’ included top notch songs with a smoother approach. But now the five-piece hailing from Weimar (south of Berlin, former DDR) has really surpassed themselves. They have worked two years on different locations (see interview) to give carte blanche to inspiration. And the band itself announces: “Stagnation is boring, we want the freedom to express ourselves without boundaries or genresâ€. And they really do, on two albums. ‘Tief’ is an electrical driven manifest and ‘Tiefer’ happens to be a mainly acoustic statement with some new songs and sophisticated interpretations of older work. It resulted in a comprehensive adventure that was engendered in the south of Berlin, in Czech Republic and along the coastline of the USA.
A title like ‘Freiheit, Geleichheit, Brüderlichkeit’ is common knowledge, since it also appears on French coins. However, in this case it is a song with a fetching chorus, while heavy riffs and rough vocals prevail. This song has the nearest approach to the familiar DAR sound, with social criticism in its rebellious lyrics (watch the video). Mark the charming rhythm tandem of drummer Sir G. and bassist Volk-Man, musicians we want to put in the spotlight as well. Nobody can ignore the playful performances of keyboardist Dr. Pest. He put his mark on compositions such as ‘Wir’ (sung with low-pitched voice and heavy rocking) and the tight-as-hell ‘Wo Es Dich Gibt’. Fuchs on the other side shows his versatile vocal skills in the partly emotive, partly rough sung ‘Was Bleibt Bin Ich’ which brims with tightness. A perfect example of emotions and rigorous tactics might be found in ‘Ein Leichtes Mädchen’. Initially the vocals are sensitive, while the instrumental background appears to be quite smooth, but it goes powerful in crescendo towards a mighty outburst with a fervent guitar solo. The fragility of our existence is nicely illustrated in the piano ballad ‘Ein Vöglein’ with captivating spoken passage. How can we blend My Dying Bride guitar riffs with crooner chants? The Reiters do it in ‘Es Wird Nacht’, while the heavy background explodes with momentum. This is crafted with ultimate precision, an amalgamation of all kinds of influences from metal and lighter rock. Next comes ‘Die Wahrheit’: wild rocking with powerful vocals and jumping riffs that always stop for a second before cut loose again. Mark the eccentric wah-wah solo and vigorous drums of Sir G. He also introduces the gothic tinged ‘2 Teufel’ that has fetching rhythms and smoothness. ‘Die Welt Ist Tief’ goes for inciting rock/metal with a mandolin as additional charm, while the deep vocals create any menacing atmosphere, yet the swinging rhythm accentuates the catchiness of the chorus. Storytelling chants with gracious guitar ornaments are the beginning of ‘So Fern’, a song with howling guitars and brutal eruptions, one more time melodic yet powerful.
Die Apokalyptischen Reiter have recently done some acoustic gigs. This resulted in the initiative to dive deeper into that side of the band. Nevertheless they are not planning to turn the compositions into simple campfire songs. That’s what we learn when listening to ‘Tiefer’, a collection of three new songs plus revisited versions of earlier material. They have a proper mutual diversity. On one side they are stripped down to the essence, but on the other hand they are enriched with new, completely different arrangements. In brief… how a band manages to rewrite their history in the shadow of its long time existence… ‘Die Zeit’ is a new song, perfect to introduce us to this side of the musical spectrum. A familiar sounding melody and acoustic guitars embrace this kind of sound we expected in this respect. But we did not expect things like the seventies percussion (Santana) in ‘Der Weg’ or fusion elements in the guitar skills. What about the horns that leaps to the eye in the playful intro and bass intermezzo of ‘Friede Seit Mit Dir’? Again adventurous, ‘Flieg, Mein Herz’ is transformed into a sensitive song, including flirts with other genres without boundaries. True goose-bumps pop up while listening to the intense and sublimely sung ‘Das Paradies’ and next in the by strings graced ‘Die Leidenschaft’. Eternal glory for this! On the other hand an occasional party moment takes place. ‘Auf Die Liebe’ is a cheerful song that will lead to grandiose bacchanalia during live shows. Nothing more or less, yet we prefer the devilish, minatory elocution in ‘Der Wahnsinn’ which we praise for its dramatic value and the occluding track ‘Terra Nola’ in which semi spoken voices lead us towards a manifest of melancholy while looking back at the wealthy history of Die Apokalyptischen Reiter. Soaring violins are the epilogue from this diverse work that goes far beyond our expectations, but once more it will stand the test of time as manifest from a band that does everything to surpass the limitations of rudimentary metal. We can only sincerely praise them for this!
Nederlands:
Omdat dit een fantastische cd is van een band die buiten het Duitse taalgebied ook veel meer erkenning verdient, hier mijn bespreking extra op mijn site:
Nog nooit waren we zo onder de indruk van Die Apokalyptischen Reiter. Hun concerten waren weliswaar altijd een hilarisch feest en vroegere albums zoals ‘Riders On The Storm’, waarop er nog stevig van leer getrokken werd met enige black/death maar ook folk invloeden, konden ons bekoren, evenals hun laatste werkje ’Moral & Wahnsinn’ dat met zijn zachtere aanpak zeker eersteklas songs herbergde. Maar nu heeft het vijftal uit Weimar (ten zuiden van Berlijn, voormalige DDR) zichzelf echt overtroffen. Twee jaar werd er gewerkt op verschillende locaties (zie interview) om de inspiratie de vrije loop te laten. En de band meldt zelf ook: “Stagnatie is vervelend, wij gunnen ons de vrijheid om boven alle genres uit te stijgenâ€. En dat doen ze, op twee albums: ‘Tief’ als elektrisch versterkt manifest en ‘Tiefer’ als akoestisch statement met enkele nieuwe songs en gesofistikeerde interpretaties van ouder werk. Het is een veelomvattend avontuur geworden dat ten zuiden van Berlijn, in Tsjechië en langs de kusten van de VS zijn oorsprong vond.
Een titel als ‘Freiheit, Geleichheit, Brüderlichkeit’ is algemeen gekend en prijkt evenzo op de munten van Frankrijk. Bij deze gelegenheid echter betekent dit een song met een aanstekelijk refrein, terwijl harde riffs en ruwe zang de boventoon voeren. Deze song sluit nauw aan bij de welbekende DAR sound plus kritiek op de maatschappij in de rebelse tekst (zie ook video). Let op de sterk ritmische tandem van drummer Sir G. en bassist Volk-Man, muzikanten die we ook wel even in het zonnetje willen zetten. Niemand kan om de ludieke performance van toetsenist Dr. Pest heen. Hij drukt zijn stempel op composities als ‘Wir ‘ (verder met zware stem gezongen en raggend) en het strakke ‘Wo Es Dich Gibt’. Fuchs langs zijn kant toont zijn vocale veelzijdigheid in het deels emotionele, deels ruwe gezongen ‘Was Bleibt Bin Ich’ dat bovenal een strak ritme handhaaft. Een perfect voorbeeld van emoties en wervelende tactiek mag ‘Ein Leichtes Mädchen’ zijn. Aanvankelijk weerklinkt sensitieve zang, terwijl de instrumentale eruptie initieel ook gladjes is, maar dit gaat krachtig in crescendo naar een sublieme uitval met een wervelende gitaarsolo. De fragiliteit van het bestaan wordt mooi weergegeven in de pianoballade ‘Ein Vöglein’ met beklijvend gesproken passage. Hoe kan men My Dying Bride gitaarlijnen verenigen met croonerzang? De Reiters doen het in ‘Es Wird Nacht’, terwijl de heavy achtergrond toch het nodige spektakel teweeg brengt. Dit is met uiterste precisie samengesteld, een amalgaam van velerlei invloeden uit metal en lichtere rock. Wild rockend grijpt ‘Die Wahrheit’ vervolgens om zich heen met krachtige zang en stotende riffs die telkens even halt houden vooraleer voluit te gaan. Let op de excentrieke wahwah-solo en de krachtige drums van Sir G. Hij leidt tevens het gotisch getinte ‘2 Teufel’ in, dat de voetjes onweerstaanbaar op en neer laat gaan. ‘Die Welt Ist Tief’ trekt de kaart van opzwepende rock/metal met de mandoline als toegevoegde waarde, terwijl enerzijds de diepe zang voor enige dreiging zorgt, maar anderzijds het swingende ritme de aanstekelijkheid van het refrein accentueert. Verhalende zang met gracieuze gitaarornamenten vormen de start van ‘So Fern’, een song met de nodige huilende gitaren en kernachtige erupties, maar eens te meer melodieus edoch krachtig.
Die Apokalyptischen Reiter hebben in een recent verleden ook akoestische concerten gedaan. Dit leidde tot het initiatief om deze kant van de band even uit te diepen. De band is echter geenszins van plan om zijn composities te herleiden tot simpele kampvuurdeunen. Dat leren we tijdens de beluistering van ‘Tiefer’, een collectie van drie nieuwe songs plus herziene versies van bestaand materiaal. Ze hebben onderling veel diversiteit, worden enerzijds afgestript tot naakte versies van eerder geschreven songs, maar worden soms ook totaal omgegooid met differentiële arrangementen. Kortom… hoe een band haar geschiedenis kan herschrijven in de schaduw van zijn jarenlange bestaan… ‘Die Zeit’ is een nieuwe song, perfect om ons te introduceren tot deze zijde van het muzikale spectrum. Een herkenbare melodie en akoestische gitaren omhelzen dit vertrouwde beeld dat we verwachtten. We verwachtten echter niet de percussie van de jaren zeventig (Santana) in ‘Der Weg’, terwijl fusion elementen ook in het gitaarwerk opduiken. Wat te zeggen van de blazers die onze aandacht opeisen na een speelse intro en basintermezzo tijdens ‘Friede Seit Mit Dir’? Evenzo avontuurlijk laat ‘Flieg, Mein Herz’ zich transformeren tot een gevoelig gezongen song met opduikende flirten met ander genres. Kippenvel duikt echter op bij beluistering van het doorleefde en subliem gezongen ‘Das Paradies’ en vervolgens in het met strijkers naar eeuwige roem verworden ‘Die Leidenschaft’. Anderzijds mag het ook even in huppelpas gaan. ‘Auf Die Liebe’ is een feestnummer waarbij de band knipogend mikt op bacchanaal vertier tijdens live shows. Niets meer of minder, maar wij prefereren toch de duivelse, dreigende voordracht in ‘Der Wahnsinn’ dat we door zijn dramatiek omarmen en de afsluiter ‘Terra Nola’ waarin lage half gesproken stemmen ons leiden naar een manifest van weemoed en terugblikken naar de rijke geschiedenis van Die Apokalyptischen Reiter. Zwevende vioolklanken vormen een uitgeleide van dit differentiële werk dat ver voorbij de limieten van ons verwachtingspatroon gaat, maar eens te meer de tand des tijd zal overleven als manifest van een band die alles doet om de grenzen van rudimentaire metal te overstijgen. Daar kunnen wij ze alleen maar meer voor aanprijzen!
Tracklist:
CD 1:
Freiheit Gleichheit Brüderlichkeit (3:28)
Wir (3:12)
Wo Es Dich Gibt (4:01)
Was Bleibt Bin Ich (3:50)
Ein Leichtes Mädchen (3:59)
Ein Vöglein (2:05)
Es Wird Nacht (4:01)
Die Wahrheit (3:17)
2 Teufel (3:46)
Die Welt Ist Tief (3:33)
So Fern (3:09)
CD 2:
Die Zeit (3:54)
Der Weg (4:20)
Friede Seit Mit Dir (3:00)
Flieg Mein Herz (3:19)
Das Paradies (4:38)
Die Leidenschaft (3:48)
Auf Die Liebe (3:14)
Der Wahnsinn (4:52)
Terra Nola (5:49)
| Musicians:
Fuchs: vocals, guitars
Ady: guitars
Volk-Man: bass, synthesizer
Dr. Pest: keyboards, synthesizer
Sir G.: drums, synthesizer
|
Geplaatst door Vera op zondag 22 juni 2014 - 22:01:51
Reageren is uitgeschakeld
|
|
