|
Pat Metheny Unity Band - AB - Brussel - 04/06/2014
Tekst: Geert Ryssen
Het blijkt een nieuwe trend: vooraf wordt via de PA gevraagd om geen foto’s te nemen, zelfs niet met de gsm, alsook niet te sms’en tijdens de show. Bovendien doet de artiest in kwestie zijn eigen voorprogramma. We maakten het mee bij The Eagles en nu krijgen we een copy/paste bij Pat Metheny. Voor alle duidelijkheid: gitarist Pat Metheny speelt geen metal, zelfs geen rock. Hij is een rasechte jazz artiest met cross-over neigingen. Vraag echter aan elke rock- of metal gitarist die iets te betekenen heeft welke gitaristen belangrijk zijn en je zal de naam van Pat Metheny dikwijls horen vallen. De AB is niet uitverkocht, maar het scheelt niet veel. In de zaal vallen wel een aantal bekende gezichten te spotten, ook muzikanten, ook gitaristen. Metheny is een ‘musican’s musician’. Tijdens het eerste uur treedt hij aan met zijn Unity Band met Chris Potter (sax, fluit), Ben Williams (bas) en Antonio Sanchez (drums). Samen spinnen zij de meest avontuurlijke en opwindende jazz die je dezer dagen kunt horen. Hun sonoriteit is uniek en alle instrumenten vloeien mooi samen tot een indringend geluidsbeeld. Metheny zit nooit verlegen om een gitaarwissel en Potter krijgt alle ruimte om zijn improvisatorische kwaliteiten te tonen, zij het binnen goed afgelijnde structuren.
Metheny is een exponent van de nieuwe academische benadering van de jazz, maar creëert daarbij een spontaniteit die doet denken aan de hoogdagen van de grote jazz goden uit de bebop en hardbop. Zijn muziek is altijd spannend, geeft ruimte aan elke muzikant en elke muzikant is dan ook een solist. Sfeermatig schuift de muziek van lyrisch tot hevig, van chaotisch tot gearrangeerd. Nooit verliest deze band de controle . In het tweede deel komt er een vijfde muzikant bij. Keyboardspeler Giulio Carmassi is een multi-instrumentalist die wordt bijgestaan door een aantal gerobotiseerde slaginstrumenten, een moderne versie van het Decap orgel zeg maar. De bijdragen van dit vernuft zijn eerder subtiel, maar voeden de globale klankrijkdom die de Unity Group (want zo heten ze in deze constellatie) ontwikkelt. De muziek wordt nog rijker en krijgt bij vlagen een ambient karakter, zonder daarbij te vervallen in eindeloze sfeermakerij. Het blijft een inventieve jazzband met fusion invloeden en met een geraffineerde kennis van de muziekgeschiedenis die ze vervolgens herkneden tot hun eigen sound en hun eigen composities. Twee en een half uur is lang voor instrumentale muziek, maar bij elk stuk weet deze band de aandacht opnieuw vast te houden. Het publiek is laaiend enthousiast. Dit is één van de absolute topbands in de hedendaagse jazzscène. En ja, ik zag ook een paar gezichten die we ook bij metal concerten tegenkomen. Cross-over. Goede muziek is goede muziek!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op maandag 23 juni 2014 - 17:23:10
Reageren is uitgeschakeld
|
