|
Dream Theater - 013 - Tilburg (NL) - 16/07/2014
Tekst & foto: Geert Ryssen
Het aantal groepen die een blauwdruk hebben geschreven van een genre zijn schaars, maar Dream Theater mag zich zeker de pionier van de progressieve metal heten. ‘Zijn jullie klaar voor drie uren Dream Theater? Ik in elk geval wel!’, met die woorden verwelkomt James Labrie de tot de nok gevulde en bloedhete 013 – gelukkig vinden we een plaatsje waar de ventilatie goed haar werk doet. Aan de ingang prijkt de mededeling ‘uitverkocht’, maar wetende dat deze band enkele jaren geleden nog in de Ahoy speelde, hoeft ons dat ook niet te verwonderen. De show stond aangekondigd als ‘An evening with Dream Theater’ en de fans krijgen inderdaad waar voor hun geld. Dream Theater zal met inbegrip van een korte pauze en vier bisnummers inderdaad drie uren vol maken. Het is voor ondergetekende de eerste keer zonder spektakeldrummer Mike Portnoy, maar afgaande op de twee studio cd’s die ze met Mike Mangini hebben gemaakt, kunnen we op twee oren slapen wat de te verwachten kwaliteit betreft. Dream Theater maakt een bloemlezing uit hun omvangrijke repertoire met een groot aandeel van nummers uit de laatste cd.
James Labrie is bijzonder goed bij stem en de gekozen stukken laten hem toe om dat optimaal te demonstreren. We trappen een open deur in als we zeggen dat deze band een verzameling virtuozen herbergt, maar toch staan we weer verbluft van wat deze mannen ten gehore brengen. Mangini is minder dominant aanwezig dan Portnoy en dat geeft aan de rest van de groep een ruimte waarbij ze individueel beter uit de verf komen. Er wordt ook gekozen voor minder agressieve stukken en het is voor het eerst dat de groep ons bekoort met meer symfonische en bij vlagen zelfs lyrische passages. John Myung en John Petrucci doen respectievelijk op hun 6-string bas en 6- en 7-snarige gitaar ongelofelijke dingen, maar doen dat in de context van perfect gespeelde complexe arrangementen waar ook nog de formidabele Jordan Rudess op zijn keyboards doorheen fietst. Op een kort percussiestuk van Mangini na, worden er geen solospots gespeeld en ook dat is verrassend. Het is immers een beproefd kunstje om op die manier het concert te rekken. Het lijkt bijna bovenmenselijk om een dergelijk lange set met ingewikkelde composities compleet uit het hoofd te spelen, maar dit zijn dan ook geen gewone muzikanten. Het publiek hangt aan hun lippen, geeft hen warme feedback en Labrie geniet uitbundig van het Nederlandse onthaal. Drie uren rechtstaan en geboeid blijven, het is niet vanzelfsprekend, maar dit is wat ons betreft de meest geïnspireerde performance die we ooit van deze band meemaakten. Daar waar we vroeger altijd een beetje holle muzikale acrobatiek waarnamen, kregen we nu een doorleefde muzikale reis met een perfect ingespeelde band.
Setlist:
False Awakening Suite
The Enemy Inside
The Shattered Fortress
On The Backs Of Angels
The Looking Glass
Trial Of Tears
Enigma Machine
Along For The Ride
Breaking All Illusions
The Mirror
Lie
Lifting Shadows of A Dream
Scarred
Space-Die Vest
Illumination Theory
Overture 1928
Strange Déjà Vu
The Dance Of Eternity
Finaly Free
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op zaterdag 19 juli 2014 - 12:43:14
Reageren is uitgeschakeld
|
