|
THE WOUNDED KINGS: Consolamentum
English:
Nederlands:
Mijn eerste kennismaking met The Wounded Kings is best indrukwekkend. Voor het vierde studioalbum ‘Consolamentum’ zijn zij getekend door Candlelight Records. Voordien brachten ze drie albums uit, waarvan voorganger ‘In The Chapel Of The Black Hand’ plots op meer dan gewoon succes kon rekenen in de VS. Bovendien gingen hun twee optredens op het Roadburn festival niet ongemerkt voorbij. Dat is deels te wijten aan de merkwaardige zangeres Sharie Neyland die door sommige pers al de hemel in geprezen wordt (vergelijkbaar met de mevrouw van Blues Pills), maar vergis je niet: gitarist/keyboardspeler Steve Mills is hier het hart van de vijfkoppige band. Zijn composities zijn lang, maar niet ordinair.
De Britten zonderden zich af op het platteland met producer Chris Wielding (Winterfylleth e.d.) om in de heetste maand van het jaar 2013 dit album in zes dagen op te nemen, meestal was één opname voldoende. Het album vangt aan met ‘Gnosis’, een track van bijna veertien minuten. De dwalende uitwaaierende klanken met vervorming en trage riffs vormen het hoofdbestanddeel, maar de bezwerende, soms bibberende zang van Sharie beklijft. Ik heb de perfecte verwoording gevonden: zij zingt als het geluid van de Theremin. Toch is dit niet alles. Er zitten genoeg breaks in dit nummer en geregeld passeert een vurige vintage gitaarsolo. ‘Lost Bride’ is een rifforama met heksenzang. De track die dit album echter plotsklaps meer bestaansrecht geeft is titeltrack ‘Consolamentum’. Het zwelt stilletjes aan met orgel en kalme gitaren, maar kent een epische opbouw die je meesleurt als een modderstroom bij huidige weersomstandigheden op deze verdorven wereld. De monotone zang is subliem, prachtige opgangen in textuur der instrumenten maken dit een epische belevenis om U tegen te zeggen. Poëtisch en geestverruimend is het ook, want enige psychedelica ontbreekt evenmin op dit album. Twee minuten ‘Space Conqueror’ speelt zich af in rustige wateren, met knappe percussie en tokkelende gitaren, om dan weer voluit te gaan in een track van twaalf minuten. Dit ‘The Silence’ grossiert in standaard doom riffs, maar voegt er af en toe een snuifje peper in de reet aan toe om de afstandelijke zang te prikkelen. Wat te denken van die zompige riffs? Waar kruipen we voor dekking bij die prachtige gitaarsolo tot op het bot? Dit laten we nog even bezinken tijdens de twee minuten van ‘Sacrifice’, instrumentaal met loodzware riffs. Dit is een excentriekere versie van Avatarium en veel minder toegankelijk. Toch wel een prachtige en aparte plaat waar ik me in kan vinden…
Gelukkig is Steve Mills de bezieler van deze band, want op 20 juni kondigde zangeres Sharie plots haar vertrek aan voor ‘persoonlijke redenen’. Dit terwijl de band een reeks overeenkomsten qua concerten moest nakomen. Gelukkig konden ze de vroegere zanger George Birch terug engageren om de rangen te vervoegen. Niet zo sympathiek van Neyland…
Tracklist:
Gnosis (13:44)
Lost Bride (6:02)
Elige Magistrum (1:27)
Consolamentum (9:23)
Space Conqueror (2:21)
The Silence (12:12)
Sacrifice (2:07)
| Musicians:
Steve Mills: guitars, keyboards, Hammond
Sharie Neyland: vocals
Alex Kearney: guitars
Al Eliadis: bass
Myke Heath: drums, percussion
|
Geplaatst door Vera op zondag 10 augustus 2014 - 17:44:35
Reageren is uitgeschakeld
|
