 |
DEFYING: Nexus Artificial
English:
Progressive rock and Poland, then bands like Riverside and Believe instantly loom up before our very eyes. Yet this young band, hailing from the Northeast of Poland manages to present a quite original and personal vision of the genre on their debut album ‘Nexus Artificial’. True to the genre they have written a concept album about the topic whether human beings were created by a God or just descendant from extraterrestrial beings. This spatial atmosphere is properly illustrated in the music, without flirting too much with psychedelics or cosmic music. No, this happens to be a self-willed interpretation of equal parts doom metal, sense for experiment and creating grandioso atmospheres beyond styles or genres.
The band came into being in 2008, firstly released an instrumental demo, followed by new demos with vocalist Marcin Bielski. Early 2013 Marcin left the band and guitarist Piotr Stepinski decided to take over vocals as well. He appears to be a perfect match, since he also wrote the lyrics. What we hear on this full length debut is significant for the recent musical development of the band: the music became heavier, guitars were down-tuned and most of all… Piotr brought grunts on board of this Polish spaceship.
The instrumental foundation of the band still lives on in their current music, since instrumental passages are abundant in their lengthy compositions, while the (sometimes unclear and distant) grunts might be seen as an additional instrument. They completely fit into the general flow of the album, bring on a mysterious touch when they go into whispering areas and due to the extraterrestrial theme they have a dreamy flavour. More than once we get goose-bumps from the guitar solos of Rafal Warniello, just listen to the marvellous passages in the nine minutes long ‘Newborn Sun’ or the latter part of the single ‘Prayers’. Sometimes those low-tuned guitars have any affinity with The Cure (‘Imitation’), but one of the reasons why we are instantly flabbergasted by this album might be its reminiscence with Celestial Season’s ‘Solar Child’ and Tiamat at the time of ‘Wild Honey’. Anyways, a kind of nineties atmosphere is prominent on this album, however less obscure and graced with a modern production. It is obvious: Defying goes for creating an amazing atmosphere, rather than losing themselves into technical masturbation of the progressive rock genre. The way they build up tension in ‘Portraits’ refers to Porcupine Tree in the nineties (when they recorded their ultimate live registration in Rome) and the aboriginal throat sounds in the intermezzo ‘Ningma’ might illustrate our ancestors on this planet, yet it only opens new horizons to enjoy the musical beauty of ‘Anaesthesia’ and ‘Suppression’. If bands such as Tides Of Nebula or Votum (Defying shared the stage with both of them) just lacked something, Defying instantly created a shot in the bull’s eye with ‘Nexus Artificial’. This is a delicious album to dig deeper into during relax weekends. Just let yourself go, the music does the talking…
Nederlands:
Progressieve rock en Polen, dan denken we al vlug aan Riverside en Believe. Toch weet deze jonge band uit het noordoosten van Polen een vrij originele en zeker persoonlijke visie van het genre te etaleren op hun debuut ‘Nexus Artificial’. Trouw aan het genre is dat maar meteen een conceptalbum geworden over de levensvraag of de mens gecreëerd is door een God of ontstaan uit ruimtewezens. De ruimtelijke atmosfeer is degelijk vertegenwoordigd in de muziek, zonder dat we van psychedelica of kosmische muziek gewag hoeven te maken. Neen, dit is een eigenzinnige interpretatie van gelijke delen doom, zin voor experiment en sfeer opbouwen, zonder daarbij in specifieke genres te vervallen.
De band ontstond in 2008, bracht eerst een instrumentale demo uit, gevolgd door nieuwe demo’s met zanger Marcin Bielski. Begin 2013 verdween deze echter van het toneel, zodat gitarist Piotr Stepinski ook de zang voor zijn rekening ging nemen. Hij is een belangrijke aanwinst, want hij schreef ook de teksten. Wat we op het debuut te horen krijgen is kenmerkend voor de recente muzikale ontwikkeling: plots werd de muziek heftiger, gitaren werden lager gestemd en vooral… Piotr bracht de grunts aan boord van dit Poolse ruimteschip.
De instrumentale basis van de band leeft nu nog door in de muziek, want instrumentale passages zijn legio in de lange composities, terwijl de (soms onduidelijke en wazige) grunts veelal als surplus instrument beschouwd kunnen worden. Zij passen namelijk volledig in de flow van het album, brengen een mysterieuze toets aan wanneer ze fluisterend worden en door de buitenaardse voorkeuze is een dromerig element aanwezig. Tijdens het soleerwerk van gitarist Rafal Warniello krijgen we meermaals kippenvel, luister maar eens naar de voortreffelijke passages in het negen minuten durende ‘Newborn Sun’ of de uitwas van de single ‘Prayers’. Soms hebben de laaggestemde gitaren dan weer wat weg van The Cure (‘Imitation’), maar één van de redenen waarom we hier meteen voor vallen is waarschijnlijk de affiniteit met Celestial Season’s ‘Solar Child’ en Tiamat ten tijde van ‘Wild Honey’. De sfeer van de jaren negentig is prominent aanwezig op dit album, zij het niet zo obscuur en met een hedendaagse productie, maar feit is dat Defying kiest voor het creëren van heel veel sfeer in zijn songs, eerder dan over te gaan tot technische masturbatie van het progressieve genre. Het stuwende allooi van ‘Portraits’ refereert naar Porcupine Tree in de jaren negentig (toen ze zich manifesteerden met het in Rome opgenomen live album) en de keelklanken in het intermezzo ‘Ningma’ illustreren de oervormen van leven op onze planeet, maar dit maakt de weg vrij naar nog meer universele muzikale omzwervingen tijdens ‘Anaesthesia’ en ‘Suppression’. Waar bands als Tides Of Nebula of Votum (Defying deelde ooit het podium met beide van hen) toch altijd iets tekort schieten, weet Defying met ‘Nexus Artificial’ meteen in de roos te schieten. Een heerlijk album om je rustig door te laten meevoeren tijdens relaxte weekends! De muziek spreekt voor zich…
Tracklist:
Démiourgos (2:18)
Newborn Sun (9:35)
Portraits (7:30)
Prayers (5:49)
Mismatch (5:15)
Imitation (7:09)
Ningma (0:43)
Anaesthesia (4:24)
Suppression (6:12)
Ab Originis (0:54)
| Musicians:
Piotr Stepinski: vocals, guitars, lyrics
Rafal Warniello: lead guitars
Pawel Siemaszko: bass
Tomasz Semeniuk: drums, sampling
|
Geplaatst door Vera op woensdag 13 augustus 2014 - 08:00:11
Reageren is uitgeschakeld
|
|
