 |
NUCLEUS TORN: Street Lights Fail
English:
Nucleaus Torn is the musical vehicle of Swiss multi-instrumentalist Fredy Schnyder who surrounds himself with a bunch of classical trained musicians. The man loves musical challenges and he is always entangled in comprehensive projects. The previous album ’Golden Age’ (2011) was a quiescent one and quite easier to fathom because it was written in the mountains with only an acoustic guitar within reach, but we remember the trilogy, including ’Nihil’, ’Knell’ and ‘Andromeda Awaiting’ that demanded some proper efforts from the listener. The eclectic blend of classical music, avant-garde, jazz, folk and metal even made diehard progressive rock fans grow pale. Nevertheless it is always very engrossing in one way or another, so that you feel genuine admiration.
On ‘Street Lights Fail’ Nucleus Torn even goes one more step further in its desire for experiment, dissonance and challenge. Three long compositions offer us forty minutes of music that is anything but accessible, but they flabbergast and impress you from the very outset. This is different. This is estranging. This moves you. According to the creator it is also anti-nostalgic and a perfect remedy against the boredom you feel when listening to predictable music. Indeed, this is not predictable, although there are enough familiar elements to recognize the idiosyncratic Nucleus Torn style, such as fragmentary transitions from classical music to heavy riffs (metal), from introvert sadness to frenzy and fury, plus be led away by the music or feeling the bitter pill of rejection. Anna Murphy (Eluveitie) is the only vocal partner on this album, Fredy plays all instruments except drums (Alain Ackermann) and there are some guest musicians for a.o. on flute and violin, but not so much as usual.
The musical journey starts with ‘-‘. Yes indeed, that is the title, a minus sign. That void comes blowing from a distance and features most of all classical piano during its seven and a half minutes length. Anna does some quiet spoken words and sings in a calm way. Renaissance sounds lead to the outburst of drums. The vocals get more passionate prowess, but there are esoteric parts as well. This is minimalist art. Might be a bit high-flown, but Anna shows top notch class in executing this ‘spectacle’. That’s what it is, a spectacle, surely the second song ‘Worms’ that leads us for twenty minutes long through a cadenza of ponderous dissonant riffs, rippling quiescent sounds, diverse chants, a jazzy guitar fragment, samples, rhythmic passages and a beautiful fragment on flute. This is very serious music, avant-garde if you like. Vocals are really breathtaking and special, an evidence that Anna is multi-talented (listen also to the band Lethe). The third song is even stranger. ‘The Promise Of Night’ (twelve minutes) begins with three minutes distant menacing sounds. What follows is a piano serenade. With the first drumbeat, vocals start after six minutes. This goes in crescendo towards more powerful vocals and dramatic piano sounds, to return in the end to peaceful areas. Very experimental. One might call this music abstract and falling from one extreme into another, but it is exactly the challenge to start loving all these unusual structures and sounds. Some will succeed in that, others will think it is not worth the strain. We keep on saying it: the music of Nucleus Torn will always appeal to a selected crowd only. We really recommend this to those who have a liking for music that goes beyond boundaries. It is done in a sublime way, that’s for sure. According to Fredy the full potential of the band is shown now and the next album ‘Neon Lights Eternal’ is already recorded and ready to be released in 2015. This twin album is presented as a peak in the oeuvre and also the end. The end of what? Until now we can only guess about that.
Nederlands:
Nucleus Torn is de muzikale uitlaatklep van de Zwitserse multi-instrumentalist Fredy Schnyder die zich omringd weet door tal van klassiek geschoolde muzikanten. De man houdt van muzikale uitdagingen en is steeds verwikkeld in grootse projecten. Het vorige album ’Golden Age’ (2011) was rustig en vrij overzichtelijk omdat het gecomponeerd was in de bergen met enkel een akoestische gitaar binnen handbereik, maar we herinneren ons de trilogie, bestaande uit ’Nihil’, ’Knell’ en ‘Andromeda Awaiting’ welke toch ook heel wat vergde van de luisteraar. De eclectische mix van klassiek, avant-garde, jazz, folk en metal deed de puurste progressieve rockfans verbleken. Toch is het op de ene of andere manier steeds zo boeiend dat je er een grenzeloze bewondering voor opbrengt.
Op ‘Street Lights Fail’ gaat Nucleus Torm zelfs nog een stapje verder in zijn drang naar experiment, dissonantie en uitdaging. Drie lange composities vormen veertig minuten muziek die allerminst toegankelijk is, maar je wel vanaf de eerste noot op het puntje van je stoel doet zitten. Het is anders. Het is bevreemdend. Het is ontroerend. Het is volgens de maker dan ook nog eens hedendaags, antinostalgisch en een perfecte remedie tegen de verveling die toeslaat bij het beluisteren van voorspelbare muziek. Voorspelbaar is dit inderdaad niet, al zijn er genoeg elementen om er Nucleus Torn in te herkennen, zoals de fragmentarische overgangen van klassiek naar beenharde riffs (metal), van ingetogen droefheid naar waanzinnige furie en van meegevoerd worden naar de bittere pil der afwijzing. Anna Murphy (Eluveitie) is de enige zangpartner op dit album, Fredy speelt alle instrumenten behalve drums (Alain Ackermann) en er zijn ook wat gastmuzikanten, o.a. op fluit en viool maar niet zoveel als anders.
De muzikale reis start met ‘-‘. Ja, dat is de titel, een minteken of streepje. Die leegte komt van in de verte aanwaaien en bevat vooral zeven en halve minuut lang veel klassieke piano. Anna spreekt berustend iets in en hanteert ingetogen zang. Renaissanceklanken leiden naar de inval der drums. De zang wordt passioneel, maar er zijn ook esoterische stukken. Dit is minimalistische kunst. Een beetje hoogdravend misschien, maar Anna vertoont grote klasse in de uitvoering van dit ‘spektakel’. Want dat is het wel, zeker het tweede nummer ‘Worms’ dat ons gedurende twintig minuten leidt doorheen een cadans van zware dissonante riffs, kabbelende verstilde klanken, differentiële zang, een jazzy gitaarfragment,, samples, ritmische passages en een mooi fragment met dwarsfluit. Dit is ernstige muziek, avant-garde zo je wilt. De zang is toch weer adembenemend apart en een bewijs dat Anna veel aankan (luister ook eens naar de band Lethe). Het derde nummer is nog vreemder. ‘The Promise Of Night’ (twaalf minuten) begint met drie minuten onduidelijke dreiging in de verte. Dan volgt een piano serenade. Bij de eerste drumslag begint na zes minuten de zang. Dit gaat in crescendo naar krachtige zang en dramatische pianoklanken, om later terug te keren naar vredige, kalmere stukken. Erg experimenteel. Je zou deze muziek abstract en van het ene uiterste in het andere vervallende kunnen noemen, maar het is juist de uitdaging om van al deze ongebruikelijke structuren en klanken te gaan houden. Voor sommigen zal dit lukken, voor velen zal dit teveel inspanning vergen. We blijven het herhalen: de muziek van Nucleus Torn zal altijd een select publiek aanspreken. We raden dit dan ook ten stelligste aan voor diegenen die houden van muziek die buiten de lijntjes kleurt. Het is namelijk wel subliem gedaan. Volgens Fredy wordt hier eindelijk het volle potentieel van de band getoond en het volgende album ‘Neon Lights Eternal’ is al opgenomen en klaar om uitgebracht te worden in 2015. Dit tweeluik wordt gepresenteerd als een piek in het oeuvre en tevens het einde. Van wat? Daar hebben we voorlopig het gissen naar.
Tracklist:
- (7:32)
Worms (19:20)
The Promise Of Night (11:49)
| Musicians:
Fredy Schnyder: all instruments
Anna Murphy (Eluveitie): vocals
Alain Ackermann: drums
Guest musicians:
Christoph Steiner: additional drums
Daniel Schläppi: double bass
Anouk Hiedl: flute
Kirstine Strasser: violin
|
Geplaatst door Vera op woensdag 27 augustus 2014 - 08:45:25
Reageren is uitgeschakeld
|
|
