 |
ASTRAL DOORS: Notes From The Shadows
English:
Vocalist Patrik Johansson happens to be quite busy these days with Civil War. We could see this band, made up of quondam members of Sabaton twice in a live situation in support of their debut album ’The Killer Angels’, but fortunately the front man has also found the time to cherish his own baby. Astral Doors was always – in addition to Lion’s Share and Wuthering Heights – the band that he would never leave, so he claimed. We are glad with that knowledge, since three years after the predecessor ’Jerusalem’ we have the seventh studio album right before us to review.
When we listen to the bit more focused on darkness ‘Notes From The Shadows’ it really feels like coming home. When you put Johansson behind a microphone, Dio is not so far away, that’s obvious. In a genuine manner he keeps on honouring the incredible impact from the little man with the great voice. It is not different on ‘Notes From The Shadows’ which brims with instrumental skilfulness close to past achievements of Black Sabbath, Deep Purple, Rainbow and Dio. The suitable production of Jonas Kjellgren at Swedish Black Lounge Studios does really justice to these eleven powerful compositions. Everything is right with this release, except originality of course, but we cover that under the cloak of love and draw a veil over it.
From opening track ‘The Last Temptation Of Christ’ on, we have a glorious feel. We hear heavy riffs, dynamically graced by excellent guitar solos and a genuine support by keyboards (mainly vintage organ). The band manages to expand its Dio adoration with proper Whitesnake excellence in ‘Shadowchaser’. It is sultry and captivating without turning into a real persiflage (just not). In the centre of the album one can find the highlights, when the nine minutes long ‘Die Alone’ gives us just that extra epic delight. The background vocals have a prominent role here, while guitars, organ and nature elements (screaming crow, thunder and lightning) put down a statement that reminds us of the probably last Black Sabbath gig ever for us, on Graspop this year. The baroque-like organ (Jon Lord) in ‘Hoodoo Ceremony’ leads us towards more vigorous tracks. The fast and furious riffs in ‘Walker The Stalker’ and the velvet chants in the vein of Tony Martin (he cannot be left unmentioned either) in ‘Desert Nights’ know how to expand the patrimony of Dio adepts once again with the catchy ‘In The Name Of Rock’ and the tight-as-hell mid-paced ‘Confessions’ with fine harmony vocals. This is more inventive than Dio Disciples (Astral Doors does write songs of their own), yet deliciously recognizable and familiar! Sometimes we do not need more. Who’s inviting them for a tour in our areas?
Nederlands:
Zanger Patrik Johansson heeft het tegenwoordig druk met Civil War. Deze band bestaande uit ex-Sabaton leden konden we dit jaar al tweemaal live aan het werk zien ter ondersteuning van hun debuutalbum ’The Killer Angels’, maar gelukkig heeft de man ook nog tijd gevonden om zijn eigen baby te koesteren. Astral Doors was immers altijd – naast Lion’s Share en Wuthering Heights – de band die hij nooit zou verlaten naar eigen zeggen. Daar zijn we blij mee, want na drie jaar is er het zevende studioalbum en de opvolger voor ’Jerusalem’.
Wanneer we het iets duisterder gerichte ‘Notes From The Shadows’ beluisteren is het een feest van herkenning. Wanneer je Johansson voor een microfoon plaatst is Dio niet ver weg, dat mag duidelijk zijn. Op een integere manier blijft hij de ongelofelijke impact van de kleine man met de grote stem alle eer aan doen. Dat is niet anders op ‘Notes From The Shadows’ wat gevuld is met instrumentale omlijsting die je in het verleden bij Black Sabbath, Deep Purple, Rainbow en Dio aantrof. De passende productie van Jonas Kjellgren in de Zweedse Black Lounge Studio komt deze elf krachtige composities enkel maar ten goede. Alles klopt aan deze uitgave, behalve originaliteit natuurlijk, maar dat bedekken we met de mantel der liefde.
Vanaf opener ‘The Last Temptation Of Christ’ zitten we goed. Zware riffs, veerkrachtig aangevuld met uitstekende gitaarsolo’s en een integere ondersteuning door keyboards (orgel vooral). De band weet zijn Dio adoratie ook nog even bij te spijkeren met onverdroten Whitesnake invloeden in ‘Shadowchaser’. Het is zwoel en beklijvend zonder een persiflage te worden (net niet). In het midden van dit album bevinden zich de prijsbeesten, wanneer het negen minuten durende ‘Die Alone’ net wat meer episch genoegen op ons bord smakt. De achtergrondkoortjes hebben hier een prominente rol, terwijl met gitaren, orgel en natuurelementen (krijsende kraai, donder en bliksem, hoezee) een statement neergezet wordt dat ons aan het waarschijnlijk laatste Black Sabbath optreden (voor ons) op Graspop doet denken. Het barokke orgel (Jon Lord) zorgt in ‘Hoodoo Ceremony’ voor een vrijgeleide naar nog meer krachtige tracks. De scheurende riffs in ‘Walker The Stalker’ en de omfloerste zang à la Tony Martin (hij mag ook niet onvermeld blijven) in ‘Desert Nights’ weten het patrimonium van de Dio aanhangers eens te meer aan te vullen met het vlotte ‘In The Name Of Rock’ en het stuwende mediumtempo ‘Confessions’ met leuke samenzang. Meer inventief dan Dio Disciples (ze schrijven tenminste eigen nummers), maar heerlijk herkenbaar! Meer moet dan niet zijn. Wie nodigt hen uit om hier te spelen???
Tracklist:
The Last Temptation Of Christ (3:24)
Disciples Of The Dragon Lord (4:48)
Wailing Wall (5:26)
Shadowchaser (4:50)
Die Alone (9:13)
Hoodoo Ceremony (1:24)
Southern Conjuration (3:46)
Walker The Stalker (3:48)
Desert Nights (3:37)
In The Name Of Rock (4:05)
Confessions (4:44)
| Musicians:
Nils Patrik Johansson: vocals
Joachim Nordlund: guitars
Ulf Lagerström: bass
Joakim Roberg: keyboards
Johan Lindstedt: drums
|
Geplaatst door Vera op donderdag 25 september 2014 - 13:19:19
Reageren is uitgeschakeld
|
|
