 |
SOLSTAFIR: Ótta
English:
Earlier this year we dived into the archives from Sólstafir when material from their early days on ’I Blodi Og Anda’ was made available again by Season Of Mist. At that time in March, the exceptional band was already finished with recording the successor of double album ’Svartir Sandar’ (2011). Late August ‘Ótta’ will see the light of day, while that very album thematically crosses twenty-four hours from dark to light and back. The ever impressive global sound of this extravagant band is regaled this time with charming banjo in the title track, while several songs are tastefully graced with beautiful strings. These increase the melancholic vibe of the album, which focuses more on deep-draught gloomy feelings than on the fury we were used to from the screaming front man Aðalbjörn Tryggvason in the past.
‘Ótta’ is a concept album, based on an ancient Icelandic system of time keeping similar to the monastic hours called ‘Eykt’. The twenty-four hours cycle is divided in eight parts of three hours each. The album starts when the clock strikes twelve, at midnight, pitch-dark, with ‘Lágnætti’. Thoughtful vocals with piano and strings go in crescendo with long-drawn floating notes on guitar; that is what Solstafir masters perfectly! During more raucous outbursts, vocals get a bit rougher as well, but it never gets as extreme as on earlier albums. The slightly psychedelic and distorted guitar sound passes again in quiescent classical piano towards the end. The second track ‘Ótta’ is a masterpiece in which fervent banjo is played together with the guitars, while creating a magical rhythm cadenza. This new instrument merges in a natural way into the rest like a slow meandering stream of lava that comes flowing down gracefully yet unrelentingly from the mountains. Towards the end of the song empyrean violins complete the trance-inducing effect. Some a capella chants precede the melancholic guitar sounds of ‘Rismal’ that features plaintive vocals and a sure-fire guitar solo. In the songs dealing with the hours of daylight, it seems as if the music gets a bit ‘lighter’. Up tempo rocker ‘Dagmal’ is even very fetching and in ‘Miðdegi’ the bass lines of Svavar Austmann are really prominent, so that we even notice any new wave/gothic flavours. Also a semblance of the rebellious punk attitude from the early days shines through here, although those singing, melodious leads remain true ear candy. Sturdy harmony chants on a bed of tight guitars announce the beginning of ‘Nón’. This vigorous guitar track includes some introvert passages with classical piano, increasing the dynamic feel. When we ignore the fact – just for a moment – that we are dealing with a heathen stunner, one could say that we have a peaceful, nearly consecrated atmosphere in ‘Miðaftann’. This is a track to close your eyes and dream away, with piano, psychedelic guitars and enchanting, emotive strings! It almost has the nearest approach to Empyrium. The eleven minutes of final track ‘Nattmal’ are equally sublime. The clean, bit desperate vocals wanders through instrumental highlights with rhythm changes and a proper climax in the middle of the song. Magnificent guitar skills, strings and finally a vintage organ as the icing on the cake. Solstafir has surpassed itself. They have taken us on a journey through their pulsing musical universe around the clock with sounds like splashing water (geysers) and fluttering atmospheric guitars as calm expanding streams of lava. Now they have given the soundtrack of their home country Iceland a new dimension. ‘Ótta’ is easier to fathom and accessible than their previous works, but truly addictive! I cannot get enough from it!
Nederlands:
Begin dit jaar doken we nog in de archieven van Sólstafir toen materiaal uit de prille beginperiode op ’I Blodi Og Anda’ terug verkrijgbaar gemaakt werd door Season of Mist. Toen al was de uitzonderlijke IJslandse band klaar met de opnamen voor de opvolger voor dubbelalbum ’Svartir Sandar’ (2011). Eind augustus ziet ‘Ótta’ het daglicht, terwijl datzelfde album een etmaal van licht en donker thematisch overschrijdt. Het reeds indrukwekkende totaalgeluid van de extravagante band wordt ditmaal verrijkt door charmant banjospel in het titelnummer, terwijl meerdere songs summier voorzien worden van prachtige strijkers. Deze verhogen de weemoed op dit album, dat eerder focust op diepgewortelde melancholie dan op de vroegere furie die we van schreeuwend frontman Aðalbjörn Tryggvason wel eens gewend waren.
‘Ótta’ is een conceptalbum, gebaseerd op een aloud IJslands systeem om het verstrijken der tijd aan te duiden. De vierentwintig uur van een etmaal worden verdeeld in acht blokken van telkens drie uur; men noemt dit systeem ‘Eykt’. Het album start om klokslag middernacht, aardedonker, met ‘Lágnætti’. De overpeinzende zang met piano en strijkers zwelt langzaam aan, met een lang aangehouden zwevende klank der gitaren. Daar is Solstafir zo machtig in! Tijdens de woestere uitbarstingen wordt de stem ook wat gepast ruwer, zonder van de vroegere extremen te kunnen spreken. Het lichtjes psychedelische en vervormde gitaargeluid mondt terug uit in verstilde pianoklanken bij het einde. Tweede nummer ‘Ótta’ is een meesterwerk waarin heftige banjoklanken het opnemen tegen de gitaren en een magisch ritmisch patroon scheppen. Dit nieuwe instrument versmelt zo op natuurlijke wijze met de rest als een traag meanderende lavastroom die sierlijk maar onverbiddelijk de berghelling afstroomt. Naar het einde toe completeren zwevende violen het trance opwekkende effect. Enige a capella zang gaat vooraf aan de weemoedige gitaarklanken van ‘Rismal’ dat de klaaglijke zang en een gitaarsolo als kenmerken heeft. In de songs handelend bij daglicht mag het wat minder zwaarwichtig. Uptempo rocker ‘Dagmal’ is zelfs uiterst toegankelijk en in ‘Miðdegi’ neemt de bas van Svavar Austmann een prominente plek in, zodat we zelfs enige new wave/gothic elementen ontwaren. Ook een zweempje opstandige punkattitude uit de beginperiode schemert hier door, al blijven de zingende, zwevende leads een lust voor het oor. Gedecideerde samenzang op een bedje van strakke gitaren luiden ‘Nón’ in. De vurige gitaartrack kent enkele stille passages met klassieke piano, waardoor de dynamiek ten top gedreven wordt. Wanneer we even buiten beschouwing laten dat we hier met een heidens pronkstuk te maken hebben, zouden we zeggen dat er een vredige, haast gewijde sfeer hangt in ‘Miðaftann’. Een track om je ogen te sluiten en weg te dromen bij piano, psychedelische gitaren en verrukkelijke, ontroerende strijkers! Het neemt bijna Empyrium achtige vormen aan. De elf minuten van slotfase ‘Nattmal’ zijn evenzeer subliem. De heldere, wanhopige zang laveert tussen instrumentale hoogstandjes met tempowisselingen en in het midden een climax. Prachtig gitaarwerk, strijkers en op het laatste een vet orgel als toemaatje. Solstafir heeft zich overtroffen en ons in zijn pulserend muzikaal universum de klok rondgeleid met klanken als opspattend water (geisers) en zwevende gitaarklanken als rustig uitdijende lavastromen. Ze hebben hiermee de soundtrack van thuisland IJsland een nieuwe dimensie gegeven. ‘Ótta’ is toegankelijker dan voorgaand werk, maar even verslavend! Ik kan er niet genoeg van krijgen!
Tracklist:
Lágnætti (8:44)
Ótta (9:38)
Rismál (4:24)
Dagmál (5:39)
Miðdegi (4:18)
Nón (7:47)
Miðaftann (5:39)
Náttmál (11:15)
| Musicians:
Aðalbjörn Tryggvason: vocals, guitars
SæÞór MarÃus SæÞórsson: guitars
Svavar Austmann: bass
Guðmundur Oli Pálmason: drums
|
Geplaatst door Vera op maandag 06 oktober 2014 - 18:17:31
Reageren is uitgeschakeld
|
|
