 |
OBERON: Dream Awakening
English:
A new Oberon album? That is quite a surprise! Once we bought the self-titled debut album (actually a MCD), being one of the first issues of Prophecy Productions. The reason for that was the beautiful song ‘L.I.T.L.O.T.W.’ which stands for ‘Love Is The Light Of The World’. In this title you already notice the spiritual, mystic approach of life by the moving spirit of this outfit: the Norwegian Bard ‘Oberon’ Titlestad. After that another two albums were released by himself: ‘Mysteries’ (1998) and ‘Anthem’ (2001) on which he chose more and more the path of experimental ambient. Years of silence followed, dedicated to personal development. This inner search towards higher consciousness lasted until Christmas 2011. At that moment Oberon started the preproduction of what would turn into ‘Dream Awakening’. Of course, before that some ideas had been merged into songs. It is the reflection of the personality of this musician in all its facets, a seemingly sober record that shows so much depth that we are silenced by it.
The image of the phoenix, rising from the ashes, symbolizes the conceptual theme of ‘Dream Awakening’. It deals with the path of the soul on its way to the grand awakening, or even enlightening. Without being stuck in a naïve hippie feel or unworldly vague thoughts, Bard puts the finger on the wounds of our society. These keen visions are expressed in poetic words. More than once we just write them down while listening to enjoy the beauty of it. Consequently the result of this thinker has led to an album that brims with purified maturity, musical as well as lyrical, yet at the same time it is ultimate genuine and pure. Not restricted by earthly concerns and that is exceptional.
The album begins introvert and thoughtful with ‘Empty And Marvellous’: a man with a sonorous voice and his acoustic guitar. But do not fear: this will not be another stuffy acoustic plea. There we have the electrified ‘Escape’ as second track with all its Pink Floyd-ish beauty! This is soaring atmospheric music with delicious contemplations and soon it passes into an amalgamation of heavy guitars with momentum, with a marvellous instrumental part as result. Then Bard presents himself mainly as proper singer-songwriter in the next four songs. With acoustic guitar and piano/keyboards he really charms us during ‘In Dreams We Never Die’ and ‘Flight Of Aeons’. But surely the title track and ‘Dark World’ give us goose-bumps. ‘Dark World’ goes until the bone in its melancholic darkness, with a menacing gloomy choir to emphasize the drama of this matter. Concerning the title track I just suggest to listen to the first three sentences… when it does not send shivers down your spine, my words are not meant for you. The contemplative atmosphere promptly changes in ‘I Can Touch The Sun With My Heart’: an up tempo rock song that has the potential to hit the charts, due to its catchiness and fetching melody lines. Yet the artist adds the dark choir in it as well as a magnificent glissando guitar solo. The cosmos: that is another topic close to the heart of Bard. During ‘Phoenix’ a feeling of resurrection is not that far away indeed. It almost sounds prophetic with its amazing poetry. The dreamy ‘Secret Flyer’ is catchy too and goes from acoustic to electric with loads of… here we go again… Pink Floyd-ish guitar sounds. This is a very spiritual album, serene, with pumping bass lines in ‘Machines That Dream’ and an eclectic performance of the emptiness of material things, even though they might be helpful from time to time. ‘Age Of The Moon’ is swinging rock, with orchestration and special sounds towards a climax. Finally it ends with introvert moments as passport to a better world. More than ever this is very actual as a matter of fact… Let this music soften the blow and let it make you sink into reveries.
Nederlands:
Een nieuw album van Oberon? Dat is een grote verrassing! Ooit schaften we ons het titelloze debuutalbum (in feite een MCD) aan als zijnde één van de eerste uitgaven van Prophecy Productions. Aanleiding was de prachtige song ‘L.I.T.L.O.T.W.’ wat staat voor ‘Love Is The Light Of The World’. Hierin merk je al de spirituele, mystieke benadering van het leven door de bezieler van dit alles: de Noor Bard ‘Oberon’ Titlestad. Daarna bracht hij in eigen beheer nog twee albums uit: ‘Mysteries’ (1998) en ‘Anthem’ (2011) waarop hij meer en meer het pad van de experimentele ambient koos. Vervolgens volgden jaren van muzikale stilte, want die tijd werd besteed aan zelfontwikkeling. Deze innerlijke zoektocht op weg naar een hoger bewustzijn duurde tot Kerstmis 2011, want toen begon Oberon aan de preproductie van wat later ‘Dream Awakening’ zou worden. Natuurlijk waren er voor die tijd een aantal ideeën in songs gegoten. Het is de reflectie van de persoonlijkheid van de muzikant in al zijn facetten, een schijnbaar sobere plaat die getuigt van zo’n diepgang dat we er stil van worden.
Het beeld van de feniks, oprijzend uit as, staat voor het conceptuele thema van ‘Dream Awakening’. Het vertelt het pad van de ziel op weg naar het grote ontwaken, of zelfs de verlichting. Zonder dat we er een naïef hippiegevoel of wereldvreemde wazigheid aan overhouden, legt Bard de vinger op de wonden van onze maatschappij. Dit scherpe inzicht wordt uitgedrukt in poëtische woorden, zodat we meer dan eens spontaan flarden gaan noteren omdat ze zo mooi zijn. Het resultaat van deze denker heeft dan ook geleid tot een album dat zowel muzikaal als tekstueel een gelouterde maturiteit etaleert, maar tezelfdertijd ontwapend puur is. Niet gebonden aan aardse belangen en dat is uitzonderlijk.
Het album vangt introvert en beschouwend aan met ‘Empty And Marvellous’: een man met heldere stem en zijn akoestische gitaar. Vrees niet: dit gaat geen stoffig akoestisch pleidooi worden. Want daar hebben we als tweede song al het elektrisch versterkte ‘Escape’ in al zijn Pink Floydiaanse schoonheid. Zwevende muziek met heerlijke bedenkingen verzinken al spoedig in een stuwend amalgaam van heftige gitaren, met een prachtig instrumentaal stuk als gevolg. Maar Bard toont zich ook vooral singer-songwriter in de volgende vier songs. Met akoestische gitaar plus piano/keyboards weet hij in ‘In Dreams We Never Die’ en ‘Flight Of Aeons’ toch te ontroeren. Maar het is vooral ‘Dark World’ en het titelnummer dat ons kippenvel bezorgen. ‘Dark World’ gaat tot op het bot in zijn zwartgalligheid, met een dreigend donker koor om de dramatiek van het gegeven kracht bij te zetten. Voor het titelnummer verwijs ik je gewoon naar de eerste drie zinnen… als je daar geen rillingen van krijgt, zijn mijn woorden niet aan jou besteed. De contemplatieve sfeer verandert bruusk in ‘I Can Touch The Sun With My Heart’: een uptempo rocknummer dat door zijn vlotheid en aanstekelijke melodielijn zowaar een hit op de radio zou kunnen worden. Toch verwerkt onze artiest er nog dat duister koor in alsook glijdende gitaarsolo’s. De kosmos: dat is ook een thema dat Bard nauw aan het hart ligt. Tijdens ‘Phoenix’ is een gevoel van verrijzenis inderdaad niet ver weg. Het klinkt bijna profetisch met zijn fantastische zinsneden. Het dromerige ‘Secret Flyer’ is ook catchy en gaat van akoestisch naar elektrisch met veel… daar gaan we weer… Floydiaans gitaarspel. Dit is een erg spiritueel album, sereen, met stuwende bas in ‘Machines That Dream’ en een eclectische weergave van de leegheid der materiële zaken al kunnen ze dikwijls een hulp zijn. ‘Age Of The Moon’ is ook swingende rock, met orkestratie en speciale geluidjes naar een opgang, om er ten slotte nog enige ingetogen momenten aan toe te voegen als uitgeleide naar een betere wereld. Meer dan ooit actueel dacht ik… Laat deze muziek alvast een pleister op de wonde zijn en je in gedachten laten verzinken.
Tracklist:
Empty And Marvellous (3:04)
Escape (4:16)
In Dreams We Never Die (3:22)
Dark World (3:21)
Flight Of Aeons (3:26)
Dream Awakening (3:01)
I Can Touch The Sun With My Heart (4:19)
Phoenix (2:57)
Secret Flyer (2:38)
Machines That Dream (2:56)
Age Of The Moon (4:15)
| Musicians:
Bard Titlestad: compositions, vocals, all instruments
With the assistance of:
Arnt Helge Solheim: drums
Trond Arild Tjøstheim
Nik (Dark Side Cowboys): backing vocals in track 7
|
Geplaatst door Vera op dinsdag 14 oktober 2014 - 15:15:30
Reageren is uitgeschakeld
|
|
