 |
FALLOCH: This Island, Our Funeral
English:
This is an album to stare into the haze of autumn and be led away on a bed of atmospheric metal. Is this post-rock? Is this folk? Is this black metal? Not really. We cannot limit ourselves to one particular genre, but the music of these Scottish guys includes elements of all three mentioned styles. With these rather friendly, yet crafty lengthy compositions they weave repetitive sound patterns through our minds, while creating a proper atmosphere prevails to the catchiness of ‘a song’.
Falloch was founded in 2010 by two multi-instrumentalists from Glasgow, Scotland: Scott McLean and Andy Marshall and they released exactly three years ago, in autumn 2011, their debut album ’Where Distant Spirits Remain’. That happened to be successful and the band could occasionally be seen live with bands of their ilk such as Alcest, Lantlos and Cnoc An Tursa. Together with the latter band they keep the honour of Scotland high, but their focus is not honouring the heritage, but their magnificent landscapes (band name is derived from a waterfall). Another difference is the absence of harsh vocals (neither screams nor growls), only serene clean chants. It is a quite rightly question whether we can still link this to black metal or not, since except for some fervent fast tremolo guitar soloing, there are no resemblances.
In 2012 the band parted ways with co-founding member Andy Marshall. Maybe he missed the contrast between atmospheric music and harsh outbursts in blackish style, since we reviewed the marvellous ’Aura’ from his new project Saor in the meantime. No remorse, he is adequately replaced by vocalist/guitarist Tony Dunn who even makes a more self-confident impression vocally. Yet his vocals are as sonorous, distinguished and civilized as those from his predecessor. That is why the sound of the Falloch debut has hardly changed, although ‘This Island, Our Funeral’ appears to be heavier and darker instrumentally. Falloch is now a four piece with Ben Scott on bass (obviously fretless at work in ‘I Shall Build Mountains’), bouzouki and percussion plus drummer Steve Scott. Furthermore they guide us through the long tracks with minutely textures of fragile introspection to climaxes with momentum. They do it in a wonderful manner, so that those Isole alike chants remain engrossing and the instrumental parts include enough power to speak of metal. This is a marvellous album for fans of all above mentioned bands, as well as appealing to Agalloch and Winterfylleth aficionados.
Nederlands:
Dit is een album om de nevelen der herfst in te turen en je te laten meevoeren op een bedje van atmosferische metal. Is het postrock? Is het folk? Is het black metal? We kunnen ons niet beperken tot één genre, maar de muziek van deze Schotten bevat elementen uit alle drie de vernoemde stijlen. Met deze vrij lieflijke edoch stuwende lange composities weven ze repetitieve klankpatronen aan elkaar, waarbij het scheppen van sfeer belangrijker is dan de herkenbaar van ‘een liedje’.
Falloch werd opgericht in 2010 door twee multi-instrumentalisten uit Glasgow, Schotland: Scott McLean en Andy Marshall en bracht exact drie jaar geleden, in de herfst van 2011 het debuutalbum ’Where Distant Spirits Remain’ uit. Dat was een succes en de band was seculier live te zien met gelijkgestemde bands als Alcest, Lantlos en Cnoc An Tursa. Samen met deze laatste band houden ze de eer van Schotland hoog, maar hun focus ligt niet op het erfgoed, maar op de prachtige landschappen (bandnaam is afgeleid van waterval). Een ander verschil is dat er geen ruwe vocalen zijn (geen gekrijs of gebrul), enkel serene cleane zang. Het is een terechte vraag of we dit nog in verband met black metal mogen brengen, want buiten de lillende tremolo solo’s met vlammend allooi is er geen overeenkomst.
In 2012 heeft de band medeoprichter Andy Marshall moeten laten gaan. Hij moet het contrast tussen atmosferische muziek en beenharde uitvallen toch wat gemist hebben, want intussen bespraken we het prachtige ’Aura’ van Saor, zijn nieuw project. Geen gemor want hij is adequaat vervangen door zanger/gitarist Tony Dunn die vocaal zelfs wat zelfverzekerder overkomt, maar een even gedistingeerde, geciviliseerde indruk maakt. Daardoor is het geluid van het Falloch debuut behouden gebleven, zij het dat ‘This Island, Our Funeral’ toch instrumentaal wat steviger en donkerder is. Verder loodst Falloch - nu een viertal met Ben Scott op bas (duidelijk fretloos aan het werk in ‘I Shall Build Mountains’), bouzouki en percussie plus drummer Steve Scott - ons doorheen de lange songs met een minutieuze opbouw van fragiele ingetogenheid naar stuwende climaxen. Ze doen dit op een voortreffelijke manier, zodat de Isole achtige gezangen blijven boeien en de instrumentale passages genoeg stuwkracht bezitten om van metal te spreken. Een prachtig album voor fans van alle bands die we in dit pleidooi vernoemd hebben, alsook Agalloch en Winterfylleth.
Tracklist:
Tòrradh (9:15)
For Life (5:30)
For Ùir (3:45)
Brahan (9:10)
- (2:16)
I Shall Build Mountains (10:29)
Sanctuary (12:17)
| Musicians:
Tony Dunn: vocals, guitars
Scott McLean: guitars, piano, synthesizers, vocals, percussion
Ben Brown: bass, bouzouki, percussion
Steve Scott: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 05 november 2014 - 11:09:32
Reageren is uitgeschakeld
|
|
