 |
LATITUDE EGRESS: To Take Up The Cross
English:
Now we dive into the musical universe of a Niklas, hailing from Germany. Initially this album would have been released under the moniker Licht Erlischt, but our protagonist wanted to dissociate from the current DSBM scène and opted for Latitude Egress. The man describes his music as a sinister approach of traditional doom metal with clean vocals, relished with any funeral doom elements and a semblance of sludge/stoner. Influences quoted: Warning (UK), Inquisition (USA), Nortt from Denmark and Irish Primordial. Well, just add Bathory, Green Carnation (due to juicy, conjuring chants) and Sólstafir.
Especially the approach of Primordial is noticeable in the rebellious, intense, proclaiming way of singing in the first track. I avoid quoting titles, since they are very long. All are using the infinitive form of English language. The captivating vocals are garlanded with atmospheric guitar parts, with stalwart eruptions creating proper dynamics. If this is funeral doom, I am into it… It is more and more influenced by Solstafir, so it seems to me, when the second track appears to be a paradise of thoughtful notes passing into fluttering slow guitar soloing and the marvellous, desperate vocals have a rougher tinge form time to time. Every (long) song is a trance-inducing journey through dense riffs, fatal, solemn vocals with momentum and most of all an opulence of beautiful guitar leads meandering through the whole thing, surely in ‘To Reap The Flame With Fingers And A Tongue’. We also have bit orotund, nearly operatic vocals in ‘To Tread On Loose Boardwalks’, all this in the midst of echoing guitar sounds, the kind of soundscapes typical for Solstafir as well. There is also a fragment with growls and plucking acoustic guitars. We love the musical escapades of this lone soul, with spoken interludes and the sound of the sea in the one but last song, while the rougher sung part reminds again of Primordial here. The exaltation to a new higher consciousness happens in the last song in an intense, atmospheric manner; I am sure Solstafir fans will also love this. This is a self-willed and compelling record. No easygoing stuff, but really opening the funeral doom cave towards experimental, mind-blowing soundscapes.
Nederlands:
Bij deze duiken we in de muzikale leefwereld van ene Niklas uit Duitsland. Oorspronkelijk zou dit album uitgebracht worden onder de naam Licht Erlischt, maar onze protagonist wou zich toch wat onderscheiden van de DSBM scène en koos voor Latitude Egress. De man beschrijft zijn muziek als een sinistere benadering van traditionele doom metal met cleane zang, gekruid met enige funeral doom elementen en een zweem van sludge/stoner. Invloeden die hij aanhaalt: Warning (UK), Inquisition (USA), Nortt uit Denemarken en het Ierse Primordial. Voeg er ook maar Bathory, Green Carnation (smeuïge zang) en Sólstafir bij.
Vooral de benadering van Primordial is te merken in de opruiende, intense, proclamerende zangstijl in het eerste nummer. Ik vermijd titels te vernoemen omdat deze erg lang zijn. Allen staan in de infinitiefvorm in het Engels. De bezwerende zang wordt omkranst door atmosferische gitaarpartijen, met kordate erupties om enige dynamiek te creëren. Als dit funeral doom is, dan ben ik mee… Ik vind het hoe langer hoe meer geïnspireerd door Solstafir, wanneer het tweede nummer een paradijs blijkt te zijn waar afwachtende noten vergaan in uitwaaierende trage gitaarsolo’s en de prachtige, wanhopige zang geregeld veel ruwer wordt. Elk nummer is een tranceopwekkende trip doorheen dampende riffs, fatale, plechtige zang met daadkracht en vooral veel mooie gitaarsolo’s er doorheen, zeker in ‘To Reap The Flame With Fingers And A Tongue’. Er komt ook wat gezwollen, bijna opera-achtige zang in ‘To Tread On Loose Boardwalks’, dit alles te midden van nagalmende klanken waar Solstafir ook een patent op heeft en een stuk met grunts en tokkelende gitaren. Wij houden van deze muzikale escapades van deze eenzaat, met gesproken stukken en het geluid van de zee in de voorlaatste song, terwijl het ruwer gezongen gedeelte daar weer naar Primordial refereert. De opgang naar een nieuw bewustzijn gebeurt in het laatste nummer op een intense, atmosferische manier waar fans van Solstafir ook zeker van zullen genieten. Dit is een eigenzinnige en meeslepende plaat. Geen lichte kost, maar wel een opening hakkende in de funeral-grot naar experimentele soundscapes.
Tracklist:
To Take Up The Cross When Through It You Can Win A Kingdom (7:00)
To Cast A Spot Upon The Death Of Your Death (8:12)
To Walk At The Hands Of A Dial (8:27)
To Reap The Flame With Fingers And A Tongue (6:28)
To Tread On Loose Boardwalks (7:09)
To Restore The Pride Of Petravore (5:26)
To March Along The Desolate Peripheries Of Mind (5:36)
| Musicians:
Niklas: vocals, all instruments
|
Geplaatst door Vera op zaterdag 15 november 2014 - 12:02:16
Reageren is uitgeschakeld
|
|
